Міхась Карцялёў | Беларуская паэзія

Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове

Хай лопне, лясьне пузыром

Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный

Але што ж

Адгукнісь

Найвялікасьць

Калі і дзе, якой часінай

Сакавік жывіць корань

Я не маю хаціны

Зоркі на небе агністыя

З’яднаньне

Не нішчыцца злое праклёнам

Зрабі дудку з чарнаклёна

Шыпшыньнік

Такі наш сьвет перавярэтны

Благі гэты сьвет ці харошы

Сьляза ўпадзе на радкі

Маіх радкоў, хай, рэяць стужкі

Шапаціць вясновый дождж

Паставілі крыж драўляный

Не сьпіцца зноў

Чалавек зачым ваюе

Не каралі Паэту даюць Слова

А. Хаям. Пераклад: Віначэрп! Налі віно!

Ветра начнога падых

Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць

Няма хады сярод балот

Хто долю сваю знае

Брату Пятру

Каханьне што?

Шукае памяць забыцьця

Бхартрыхары (6-7ст. н. ч.). Пераклад. Наканаванага пазьбегнуць як нам?

Мая сьляза

Хай будзе

Не прадчуваецца нічога

На гэтай зямлі чалавечыне трэба

Рупі на садзе-агародзе

Вялікі сьвет паўзе няўмольна

Сьпяшаючый – спатыкнецца раз сто

Каханьне сэрцу не пакута

Адказ на,,Зварот

Цыкл: Адцураньне

Не дзьмухаўцом – рудой пурхоўкай

Скакнуць бы конікам з травы

Калмыкову С. Н

Сок гоніць красавік лістоце

Чаго тлуміць сваю галоўку

Да мовы прынік беларускае

Бацькаў бычок

Куда жыцьцё наша лунаё

Як паклічуць – пайду!

Мы на зямельцы ўсе шаноўны

Апакаліпса дні

Мне бы мёртвай напіцца вады

Да ўгодка

Шляхецкую годнасьць не маю

Мабыць, мабыць, мяне не забылі

Але ж… як гэта ёй сказаць?

Чужына знудзіць, час сажве

Не хварэць, сумаваць

Метамарфозы

Аса жыгнула

Зноў мітусьня са слоў у душы

Ваўкалачая песьня

Аб каханьні

Былое адыйшло

Жыві, мой чмель!

Да 75-годзьдзя растрэлу юдэеў на Будакашалёўшчыне

Да 350-годзьдзя вайны

Дзень добры, мой сьвеце ўтульны

Не чакаю ўрыма, пакоя

Дабро і Зло

Чалавек адзін канае

Піражкі са сьмятанай

Лепей лепшай лепаты

А мы, як дзеткі-немаўляты

Іржа пляміць лязо

А. Хаям. Пераклад: Мудрым каб пражыць

І пашыта не то паліто

Час чакаць, ці ўзыйдуць агуркі

Абыякавасьць

Ціхая вада рые берагі

Ты не павінна прада мною

І, вось, да нас ідзе пара

На гарышчы

Бабровы сьлёзы

Жыві гады, жыві стагоддзе

У Нябыт, жаўнеру ВАВ

Існасьць

Кохан яр

Мабыць патрэбы я не маю

Восені прывіды

Бхартрыхары. Пераклад. З прыскокам мажнага зуха

Рэчка Труба

Гады, што порахам дыхалі

Між каханьня, між сяброўства

Ні князі-каралі на душы панавалі

Юнацтва – уюном сьлізгнула

Есьць зялеза іржа

Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане

Чалавеча бывае ўсялякім

Чыгуначным маладзіцам

Бацька! Маці! Праз што вы прайшлі

З Каханьня, Любові, Вясны

Ахвярам ВАВ

Табе… ні цёпла, ні халодна

Жыхарам Пацавай Слабады

Будзь чалавекам!

А. Хаям. Пераклад: Усё, што бачыш ты

Адзін тытул маю

Апасля кары

Брату Анатолю

А на пачуцьцях цяпер кволых

Ад немаўленства маннай кашы

Бхартрыхары. Пераклад. Вось ён, вершаплётак дазвол

Поле дзікае

Гарлінка

Ля казявак малых

І ў далечы ад Айчыны

Не плачце

Рукі колячы заўжды

Да 350-годзьдзя вайны. Ч-2

На тым двары

Бялюткіх пялёсткаў тугою шыпшыннай

Крэўнасьць

Частка 3. Да 350-годзьдзя вайны

Васпане Вецер

Хірувімы прыляталі

Я маю слова, вам панове

Каб дзіця не хварэла

Вятры пашумелі, суціхлі

Няма ў сьвеце народа благога

Зачараванае месца

Жыцьцёвая справа

Жыві ў Беларусі

Яшчэ раз аб каханьні

Каб адзіноту спапяліць

Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца

Шчасьлівый пустэльнік пустэчай сваёй

Не галёкаць па туманах

Слова пяшчотнае наша,,Каханьне

Паціхеньку, памаленьку

Цыкл: Максіму Багдановічу

І прыходзіць ва снах

Праляцелі гады, як спалохі маланкі

Адгукніцесь, мае касавіцы

Мы твае немаўляты, жыцьцё

Пажаданьне

У старонцы роднай я не зломкам

Жыцьцяпіс

Забываюцца сны

Зноў… аб каханьні

Калі Пегас цураецца крыл

На тлум і згубу не аддаць

Абуджэньне

Сьвіркун

Мудрыў, шукаў чагосьці

Зварот да братоў-украйнцаў

Ці ж сьвет наш благі?

Родны гук

За страхой вераб’і ўладковывалі

Лукашэнку Ляксандру Грыгоравічу

Павай важкай плыве восень

Маладзён з маладзёнай

Вось так

Быў,,Сонца дар,, , як жыцьцядар

Час пражна

Куёўдзімся, як жабы ў каляіне

Сьнілась

Вецер гольле гайдае паволі

Час чмяля

Ад сьпякоты мягнуць вусны

Бхартрыхары. Пераклад

Ды й, не слава расейскіх паэтаў

Ляжа Слова не чорнай замовай

Дзіваў многа сьвет наш мае

Чуйнасьць

Забытаму жаўнеру

Пачуцьці – закаханым

Матчын хлеб

Я помню ўсё

Пануе юр над чалавекам

Бо Спадар наш зацята маўчыць

Ф. Віён,,Я зьведаў сьвет

Ад часоў, ад былых і нядаўніх

Лятаў да блакітаў

Тарты і сьпірты

Аб чым маўчыць розум

Патапаўцы

Да мурашоў!

Бхартрыхары. Пераклад. Ты ў ганары ад бляску шаўкоў

Пасьпяшае месяц люты