Верш Жыцьцяпіс
Жыцьцяпіс.
Я радзіўся і рос
Пад страхой саламяннай,
Каля клёнаў, бяроз,
Ля балот і курганаў,
Каля рэчышч старых,
Балацянак іржавых,
Каля вытоку іх,
Што Трубою назвалі,
Што вясною гула,
І граніт той тузала,
Якім цэсар Ляксандр,
Бярог рэйкі і шпалы…
Я радзіўся пад зоркай,
У вокны студзень глядзеў
І мой шлях, не ўзорный,
Маляваў на іх шкле.
Я ўзрос пры лагодзе,
Саламяннай, льняной,
Што як шчодры да торбы,
Мне надала жыцьцё.
З гэтай поўнае торбы
Я таемствы спазнаў;
На чым сьвет наш чароўны
І як плача душа,
З тае поўнае торбы,
На набытку сваім,
У родный край – кветный, ворный,
Сыплю зернем радкі.
-03.05.16.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
- Апакрыфічны жыцьцяпіс Магамэта Сура 1 Ён ня быў ні за кога – ні шэйхі яго, ні эміры не цікавілі: што яму зь іхніх […]...
- Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
- РАДЗіМА СІНЯВОКАЯ Ты – мая далёкая, Радзіма сінявокая. У льняной кашулі, Песенка бабулі. У тумане стылым Ты сярод нямілых. Не родная, быццам, […]...
- Не прадчуваецца нічога Не прадчуваецца нічога; Ці я душой так аглушэў, Ці стаў бліжэй да Пана Бога, Ці каля людства падужэў? Не прадчуваецца […]...
- Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...
- На гэтай зямлі чалавечыне трэба На гэтай зямлі чалавечыне трэба Спакою душы над кавалачкам хлеба, Ды кволаму моцы прад доляй сваёй, Ад моцных спагаду ды […]...
- Існасьць Існасьць. Не моўкне, не ціхне, не гасьне, З чым быццам чаўнок я сную, З чым кросны праду перад Вамі, З […]...
- Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...
- Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...
- Народнаму пасланцу Мы ідзём выбіраць. Яшчэ раннія вельмі часы. Хай на вуліцах змрок, Многа ў сэрцах затое святла – Сёння свята у […]...
- Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...
- Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...
- Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
- Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...
- Грушка Уладзіміру Караткевічу Грушка – абпалена громам. Як тая – па-над Дняпром шырокім З Караткевічавых “Каласоў пад сярпом тваім”: Быццам ягонае […]...
- Як збавення чакаў світання Як збавення чакаў світання… Ноч абрыдла…Не стае сіл. Усю горыч і боль чакання Спазнаеш каля родных магіл. І бяссілле сваё […]...
- Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...
- Ваба Ваба. Дзённая мроя начы не чакае, Зьнедкуль прыходзячы, сэрца хапае; Быццам пад зайчыну пастка-сілок, Быццам дзяўчыне татарскі палон. І спавівае […]...
- Хаўрус Хаўрус. Як сухмень – спатыкаюсь, Прыйдзе дождж – пасьлізгнусь, Жыцьцё гэтым не лаю, Зь ім ня рушу хаўрус. Мо чыясьці […]...
- Пільнасьць Дзяніса Па Дзянісавай назе Вусень тоўсьценькі паўзе. Можа проста пакусае, Мо й да сьмерці загрызе! У Дзяніса розум ё І, ратуючы […]...
- Брату Пятру Брату Пятру. Укіпцілася – не адпускае Аблогаю з усіх бакоў, Арэляй розум твой вагае, Тваю яву і жыцьцё. Віруюць розум […]...
- Сэрца, навошта Сэрца, навошта табе успаміны: гоні у смузе і старыя хаціны? Вільгаць туману, духмянасць зямлі, рэчка лагодная, шчодры палі, шчасце сяброуства […]...
- У гэтай дзяўчыны У гэтай дзяўчыны вочы – Агеньчыкаў двух свячэнне, У цемрыве змрочнай ночы Раптоўнае азарэнне! У гэтай дзяўчыны вочы Як двух […]...
- Акраверш Над зямлёю неба просінь. Астываюць, меркнуць росы. Ты паглядам мілым просіш: “Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..” Шчодры водар думных сосен… […]...
- Літаньне адзіноце Зноў я прыходжу ў часе зьмярканьня Складаю Літаньне, нясу Табе даньне Ад сэрца свайго, Адзінота; Можа, раней, як яшчэ не […]...
- Дабро і Зло Дабро і Зло. Ганебнае – хай, падзе за лісьцём, Высокаму – падам руку ў цямніцы, Такое ўсё, яно наша жыцьцё: […]...
- КАРАВАЙ Прыслала восень? каравай, Руплiвай працы шчодры плён; Яго ўзрасцiў прыгожы край – Валожынскi раён. Хлеб сiлу сонца увабраў (i спеласць […]...
- Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
- Тым даўжэй – Дні без Мамы – Яны не твае, Іх табе напавер дае Шчодры Бог, Каб ты перад Мамай Малітваю шчыраю […]...
- Надпіс на камені над крыніцай Ворагі хмарай сьмяротнай зьнішчыць ішлі. І тады Наша зямля бараніла зьнямоглых сыноў: Ў нэтры яе адыходзілі храмы і гарады, Білі […]...
- Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць І да згубы не аддаць – Душу выкінь, чорным вехцем, Хлеб штодзённый адрабляць. Як заплача […]...
- Найвялікасьць Найвялікасьць. Жыцьцё; найвялікасьць, Утаймаваньне, Вяльможная літасьць, Вытокам вяртаньне. Яно – ёсьць прысуд За шляхам блытаным: Яно – Найвялікасьць, Дзе,,Найміласьць – […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...
- Цемру бачыў днём, і сьвет уноч І сьвет я бачыў уначы, І цемру бачыў удзень. Ня чую галачы я ў цішы, І лесе бачу толькі пень. […]...
- Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel, Беларушчыны пакуты, ціснуць кАты на прабел. Хворыя дэгенераты, пацяшаюцца над мальцам, Тычуць пальцам […]...
- Мне сягоння зусім не спіцца Мне сягоння зусім не спіцца… Сэрца поўнае яснаты. Два пярсцёнкі і завушніцы – гэта ўсё, ў чым адзета ты. Пазірае […]...
- Адзін тытул маю Адзін тытул маю, Пасаду адну: Кахаць – што кахаю, Сьпяваць – што пяю, Адну правілею, Адзін мне Статут: Жыцьцё, боскай […]...
- Рум Дзіўная шыльда – плён маіх дум – Тут, каля рэчкі, з надпісам: “Рум”. Чуцен прыбою сцішаны шум: Ўзняўся мой ветразь, […]...
- Зжаўцелае лісьцё Зжаўцелае лісьцё Прыводзіць у захапленьне… Марную час адзін Бяз колішніх сяброў. Іду я напрасткі Туды, дзе сьвеціць сонца Сярод вялікіх […]...