Верш Хто долю сваю знае

Ещё вершы:

1. Не знае світання, не знае змяркання Не знае світання, не знае змяркання Гарача-кіпучая страсць. І зноўку сустрэча, і зноўку расстанне, Каханне – для сэрца напасць. І […]...
2. “…Долю ж мая, долю!” “…Долю ж мая, долю!”- Па начох Гушкала журбу маю самота, – “Ці ж цябе гнявіла? Бачыць Бог! Ці ж тваю […]...
3. Я люблю сваю айчыну Я люблю сваю айчыну, Хоць і рэдка там бываю. І як каханую жанчыну Яе ў вершах апяваю. Ёсць у ёй […]...
4. Па зоркавую долю Кладзецца летні морак. Злятае светлы сум. Дадому вёдры зорак Паўнюткія нясу. Сцякае золкасць долу З падолу Па нагах. Я зоркавую […]...
5. Я выбрала долю – Праўду Я выбрала долю-Праўду. Не грошы. Не славу. Не сцежак крывых чараду. А таму за сястру сваю бітую Па жыцці, як […]...
6. Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
7. Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный, Лыжкой чэрпаю долю свою, А яна ідзе прасторам няторным, Усё на горку, наўпрамк, […]...
8. Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
9. Хто сваю не шануе вясну Хто сваю не шануе вясну Ва ўспамінах красуня-вясна, І гадкоў маю я толькі восем. І бягу ўсім насустрач вятрам, Як […]...
10. Не чакаю ўрыма, пакоя Не чакаю ўрыма, пакоя, Бо сьвет гэты таго не дае, Бо народ мой, ілжывая воля, Да крыві і бандытства зьвядзе, […]...
11. На гэтай зямлі чалавечыне трэба На гэтай зямлі чалавечыне трэба Спакою душы над кавалачкам хлеба, Ды кволаму моцы прад доляй сваёй, Ад моцных спагаду ды […]...
12. Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...
13. Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...
14. А на пачуцьцях цяпер кволых А на пачуцьцях цяпер кволых, Жыцьцё мінуўшае, зайграй, Як быў я гнуткі і вясёлы І дні з усмешкай сустрачаў. Зайграй, […]...
15. Адыграю сваю ролю Адыграю сваю ролю, у гэтым акце, і пайду бадзяцца я па свеце, не сядзіцца мне ў цеснай, душнай хаце, цесна […]...
16. БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
17. Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць, бо ўсё пакідае на ўласных месцах, і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, […]...
18. Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
19. А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...
20. Пра долю А дзе ж тая добрая доля На гэта Вам не адкажу Сябе адчувая ў няволі У замежжы далёка жыву Калісці, […]...
21. Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
22. Адгукнісь П. Н. С. Адгукнісь! Умомант бліснуць твае вочы І памкнуцца зрэнкі ўшыр, Адгукнуцца сэрца хоча, Ды язык нема маўчыць. Ад […]...
23. Бабулька “Бабулька” Адзета неяк старамодна Кіек, сагнутая спіна Ідзе паволі, асцярожна Відаць не з гораду яна Ніхто яе не сустракае Адна […]...
24. Павай важкай плыве восень Павай важкай плыве восень, Круціць-верціць падалом, Запрасіць бы яе госьцей, Пасядзець каб за сталом. Падзівіцца маладзіцай, Падгарнуцца да бакоў, Пажаліцца […]...
25. Нягеглы Нягеглы*. Нягеглы, з падоткнутай ваты, Хаціны не дбае сваёй І вопраткі ён не залаціць, Не зьменіць старое крысьсё. Яму па […]...
26. Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
27. Званар А звон заве ісці на вы, Нібыта голас чалавечы. Ен Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...
28. Ля карціны П. Сергіевіча “Званар” А звон заве ісці на “вы”, Нібыта голас чалавечы. Ён Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...
29. Да мурашоў! Да мурашоў! Пайду да малых мурашоў, Я ад людзей да іх пайду, Чаго на людзях не знайшоў, На іх пабачу […]...
30. Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...
31. Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...
32. Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...
33. Той, хто кахае “Той, хто кахае,- Чалавек сапраўдны”,- Услед за паэтам Паўтараю я. Адзіная, святая праўда, Пакуль жыве і круціцца Зямля. Каханне нараджае […]...
34. Ваўкалачая песьня Ваўкалачая песьня. Калі заблукаюсь па гэтаму сьвету І воўчае мяса на мне парасьце, Пачуеце Вы ваўкалачую песьню, Якую ні чулі […]...
35. Мабыць патрэбы я не маю Мабыць патрэбы я не маю, Зь якой кладуцца долу ніцма, Напрад вяльможнымі царамі, Напрад заможнымі дварамі. Мабыць патрэбы я не […]...
36. Заўвага карьерысту “Заўвага карьерысту” Навошта гэта мітусня Куды спяшаем? Жыцьце адно а мы бяжым Бяжым, не заўважаем Забылі пах духмяны хлеба Глядзім […]...
37. Жыцьцёвая справа Жыцьцёвая справа. Між сабою дудукалі неяк мужчыны, Тлумілі галовы з паўдня да цямна, Курылі цыгаркі, гарэліцу пілі: Спагады да згоды […]...
38. Пасадзіла бярозку З народнага – пра жаночую долю Пасадзіла бярозку Ля бацькавай хаты. А сніцца рабіначка З лісцем прымятым. Ой ты, доля […]...
39. Зноў прыгалублю – пашкадую Зноў прыгалублю – пашкадую Цябе, бярозку маладую; Хай сад асеннi ўздыхае: “Ой – не кахае, не кахае…” Ты – гарадская, […]...
40. Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...