Сьляпы дождж
Дождж быў сьляпы… Я добра помню, Бо на душы яго таўро. Наперарэз гарачым промням Ляцела зь неба серабро. Нібы дзіця, […]
Вершы на беларускай мове
Дождж быў сьляпы… Я добра помню, Бо на душы яго таўро. Наперарэз гарачым промням Ляцела зь неба серабро. Нібы дзіця, […]
Табе адной я нёс пяшчоту, Ды па дарозе разгубляў Сярод сьнягоў, Слаты. Сьпякоты, Сярод пустых размоў, забаў. Прыйшоў незатаптанай сьцежкай […]
Мора, каб хацеў, дык не сурочыш Разьвітальным пошапкам сваім. Закружыўся чаек крык сірочы. Мы над ім разгублена стаім. Ты яшчэ […]
Як чарацінка крохкая, Плывеш і не прыстанеш. – Нядоўга ж так, – дзед вохкае, – Пераламіцца ў стане. Сьмех у […]
Адамава племя, як трапіў сюды, Шаную ўвесь час чын па чыну, Я нават уславіў жанчыны сьляды, Ды, Божа, ратуй нас […]
Лёс у дзядоў не быў салодкі, Бяда да косці церла плечы. Яны дарма не дралі глоткі, Казалі словы ў грознай […]
Нітка жыцця, што сукалася ў маі, Туга напнутая, ледзьве ліпіць… Што на зямлі чалавека трымае? Тое, што нельга прадаць і […]
Маладым пачуццём Свет заўжды нецвярозы, Іх – дваіх – не рассудзяць Ні людзі, Ні Бог. У каханні ёсць радасць, Пакуты […]
Зноў дажджынкі – нябесная паства, Бьццам сьлёзы, па твары цякуць… Ці твае неспакойныя пасмы Лёгкім дотыкам лашчаць шчаку?.. Можна вочы […]
Бэз духмянай весткаю Закрануў плячо. Без пары нявесьціцца Мілае дзяўчо. То сядзіць задумліва З кнігай ля акна, То на танцы […]
Гэтыя бровы ўразлёт, Гэтыя вольныя вочы Могуць з душы скінуць лёд, Могуць дашчэнту сурочыць. П’ю смелы зірк па глытку, I […]
Ты – гэта я, Я – гэта ты, Выйшлі абое сюды з любаты, З неразгаданай нікім мілаты. Выйшлі, каб выпадак, […]
Імкліва сонечная раніца Зямлю ў абдымкі прыняла… Ты да мяне плывеш абранніцай Святога боскага святла. Плывеш праз золата кляновае, Праз […]
Там, дзе вербы ля крыніцы, Як зялёная падкоўка, Адчыняла аканіцы Ранку вёсачка Салоўкі. Дацямна зямлю арала, Ад хвароб зьбірала зёлкі, […]
Зноў няма настрою з раніцы – Калатнеча, мітусьня. Так ня хочацца параніцца Аб калючкі злога дня. Справы, словы бесталковыя Сталі […]