Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Апошнія гусі

Гусі апошнія стомленым клінам
Неба ўзаралі, самотна крычаць…
Мне, як заўжды, у такую хвіліну
Хочацца разам з табой памаўчаць.

Хочацца тут – у бары азалелым,
Дзе вымятаюць лісцё скразнякі,
Сесці цішком на пяньку абымшэлым
I прытуліцца – шчакой да шчакі.

Гусі крычаць, бо прыйшло развітанне,
Дзесьці прадзецца кудзеля зімы.
Крыл калыханне, як наша дыханне,
Наша дыханне, як крыл калыханне…
Вырай праз вечнасць…
І ў выраі – мы.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Апошнія гусі - Сяргей Законнікаў