Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Апошнія сады

Падыходзіць апошняя станцыя,
Сэрца сціснута ў поўных грудзях.
На пероне адна інфармацыя –
Прызнак жыцця.

Самалеты, аўтобусы, робаты –
За жалезам не бачна канца.
Металічны саюз вырашае:
Выслаць ганца.

(Прыпеў)

Я іду.
Па полю, па палеткам.
За спіной
Кідаю гарады.
Я прайду
З мелодыяй і ветрам
Дзе цвітуць
Апошнія сады.

Мертвыя людзі бязкрайняй зямлі
Глядзяць мне ў след пустымі вачамі
Блішчаць на іх тварах скупыя агні
Пасечаныя мячамі.

Поўныя грудзі пяску з-пад сапраўднай крыві.
Апошніх сапраўдных людзей што цяпер
Віднеюцца толькі касцямі з зямлі,
Стварылі смяротны шэдэўр.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Апошнія сады - Міхась Бацян
 »