Васіль Зуёнак | Беларуская паэзія

Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове

Урок паўтарэння

Баяцца паэты прастояў

Жыццё – загадка, жыццё – іспыт

Як стог атавы, летні дзень завершан

Ці прашэпча космасам жыта

Зорны матыў

На асфальце

У эпіцэнтры восені

Лыч і кліч

Не азірайся, – міф вучыў біблейскі

Агонія лістападу

Вечар шостага жніўня

Зор даспелых дагараюць гронкі

Паэт праклёны слаў па тэлефоне

Над Беларуссю дажджы

Два ўзгоркі вёсачка мая

Рэкі дзяцінства

Яшчэ схіляецца ў журбе

Аднастайнасць

Помніце, як птушкі грыбнікам высвіствалі

Калі чалавека тварыў

Ці сонцам узыдзеш над полем

Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка)

Мір, аблокі мае

Ноч над томікам Марыны Цвятаевай

Я хачу, каб народ мой мяне пачуў

Храбрасць, смеласць, мужнасць, адвага

Цыганка з мікрафонам у руцэ

Яшчэ планета не астыла

Не знаю, якою адводзіць рукой

Калі трымае маці на руках

Філфакаўка

Ліпеньскі гром і лівень

Такой парой

Ці метад памылак і спробаў?

Ляцелі пахавальныя

Толькі ўспыхнуць у полі

Узараны ўспамінамі

Рэха зваленага дрэва

У вераснёўскім лесе

Родны мой краю

Гадзіннікі не цікаюць

Узнацкі шлях

Лета трывожных дажджоў

Ёсьць у бясконцым сусьвеце

Сасна шаптала баравая

Як грыбы

Непаўторнасць

Купальская ноч ля возера

Упадзе на тваё плячо

Дзеці сонца, вады і зямлі

Часта думаю: у барацьбе