Верш Вышыні святла
Вышыні святла – святыні,
Саласпілсы, Хатыні,
Крэпасці Брэсцкай руіны,
Вы ўжо не толькі ўспаміны,
Што душы людскія крояць,
А памяць, прысяга і споведзь,
Запісаныя навечна
На дрэве магутным, рассечаным
Маланкаю да карэння.
He вытрывала знямення,
Загаварыла каменне
Такой невымоўнай пакутай –
He чутай яшчэ, не адкутай
Hi ў бронзе, і ні ў жалезе,
I ні ў радках паэзіі.
На попеле, на руінах
Шуміць пераможнае жыта…
Вышыні святла – вяршыні
Жыцця, што бяссмерцем здабыта.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- На вышыні Уздых бяздымнага паветра на вышыні дзве тысячы метраў. Адсюль усе здаецца простым, а не заблытаным, сур’ёзным. Аблокі тут вальсуюць з […]...
- На схіле дня святла яшчэ даволі На схіле дня святла яшчэ даволі, Вільготны цень кладзе дубоў сям’я. О, як патрэбны мне твае далоні, Любоў мая. Калі […]...
- У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
- Сярод святла паўсонных ліхтароў Сярод святла паўсонных ліхтароў, Сярод шырокіх шэрых тратуараў, Уздоўж працяглых вуліц і дамоў, Звычайных крам і рэстаранаў-бараў, Пад звыклы піск […]...
- ПРАСі Ў НЯБЁС СВЯТЛА Бывае так, што цяжка вельмі, Усюды змрок і роспач ходзяць. і толькі стаўшы на калені, Пабачыш божы свет на ўсходзе. […]...
- Параза святла Святло як віно па венах струменіць І ты наўзбоч свету ці ён ля цябе? Аднекуль з далечы крывава праменіць Лядашчая […]...
- Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...
- Шумеў бор Шумеў бор – збор дрэў. Лес атуляў. Лес грэў. Вораг на нас з факелам лез. Лес засланяў, бараніў лес. Ляціць […]...
- Помнік ласю Як вадаспад, пясок сыпучы Цурчыць струменем пад адхон… Ён выбег з лесу, стаў над кручай I так стаіць, усім відзён. […]...
- БАЛАДА КАСТУСЯ ЕЗАВІТАВА (17.11.1893-23.05.1946) У куце больш не маю бажніц- Мапа там. А на ёй-Беларусь. Кастусь Езавітаў Не ў кожнага народа ёсць свая […]...
- Сталенне Пакутай сталення Імкнешся да веры. Веры ў сумленне, Як вырай трызнення, Сваех летуценняў, Гульні светлаценяў На чыстай паперы, Між дзідаў-аераў, […]...
- Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...
- Дождж ” Дождж” Дождж залівае, я адна Сяджу гляджу ў акно Не відаць неба, пустэча Акно ўсё ў слёзах святла Бяроза […]...
- Балада вернасці Да вас бяжыць знаёмая дарога, Да вас вязу няпэўны свой настрой. А вы адкуль з такою дабрынёй I да мяне, […]...
- Якая цемрадзь навокал Якая цемрадзь навокал Вярэдзіць, свідруе вока. А мне яшчэ так далёка Да святла. Мой лёс-гэта лёс адзіны, Адзіны з маёй […]...
- На лапах трох скакаў сабака На лапах трох скакаў сабака З такой пакутай на вачах… Слёз не было, а позірк плакаў. Не білі больш, а […]...
- Яшчэ схіляецца ў журбе Яшчэ схіляецца ў журбе Надзея блізкіх і гаротных, Яшчэ не кожны сам сабе Сказаў аб страшным, беззваротным, А ўжо над […]...
- Дзень засмажыўся на патэльні Дзень засмажыўся на патэльні тратуара і мітусні. Мы згубіліся, бы ў пустэльні, у сыпучых пясках хлусні. Гэты горад не хоча […]...
- БАЛАДА АНАТОЛЯ АНІКЕЙЧЫКА (11.07.1932-3.02.1989) У камянях, у бронзе, у граніце Ты пакідаеш цеплыню душы, Як летам неба васількамі ў жыце Пасеена, дзе быць […]...
- Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […]...
- Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...
- Шчаслівыя лепш зіхацяць Дакрануся да зорачкі-знічкі Пацалункам зямнога жыцця! Паспрабуе няхай сунічкі, Бо шчаслівыя лепш зіхацяць! Можа там, на канцы сусвету Адзінота гаруе […]...
- I прыйдзе ноч, і ноч міне I прыйдзе ноч, і ноч міне, I дзень павекі разамкне I аглядзіцца навакола. Ці будзе рады й мне? Ён – […]...
- Хвоі шумяць Хвоі шумяць вершалінамі звонку. Ціха сухая ігліца злятае. Дзяцел дзяўбе сухастоіну звонка – Хату будуе ці корму шукае? Ціха пад […]...
- Гара Славы Над Браціславай Народ па праву Гару назваў – Гарою Славы. Плывуць аблокі Над ёй высока, – Яна ж вышэй Саміх […]...
- Маналог Алеся Гаруна Гараць камяні ў маім вогнішчы, расцвеленыя агнём, нібы ваўчаняты ў логвішчы сонечным прамянём. У твар мне шугае полымя, ды я […]...
- Краіна Белая ў белым Пануе моцная завея, Пайшлі ў скокі віхуры. Хоць дзіўнаватая падзея, Бо сакавік ужо на двары. Як да вяселля маладая Шукае […]...
- Такой бяды Такой бяды, Што ты з кішэні вымеш – Рубель ці грош! Глыток вады, Калі ад смагі гінеш, Ці мае кошт? […]...
- Новы дзень Сон, Зорак казачных фантом. Ён Срэбранным прайшоў дажджом. Маіх думак патаемны шлях Зіхаціць ў вачах. Ноч, Для тваіх жаданняў час. […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ КАПЫЛОВІЧА (10.07.1937-24.02.2000) “А што дасі ты Беларусі, Каб вечнай Беларусь была?” “Усё аддам! А перш нап’юся З нябёсаў зорнага святла…”- Гаворыш […]...
- Скупыя высокія словы Скупыя высокія словы – Як споведзь, Як роспачы ўздых. Яны – нашай веры аснова. Ня кпіце паблажліва з іх. У […]...
- На свеце ўсякае бывае На свеце ўсякае бывае… Бывае, снег кружляе ў маі, Бывае, дождж пральецца ў лютым I на рачулцы, лёдам скутай, Ручэй […]...
- Знічка – зорка Спяць у хаце. Знічка – зорка Дагарае думкай горкай. Каганец сляпы капціць, Дождж за шыбаю шуміць. Ляцяць хмары над зямлёю […]...
- Ікар Мне сонца скуру абсмактала, Калі я промнямі жывіўся, І ў вечар тварам я зарыўся. Ня ўцяміць пысе вышыні, Зь якое […]...
- Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
- Не шкадую Не шкадую, што я не абранніца. Не магу на жыцце я абразіцца Ні за восеньскі смутак народжаны, Ні за сцюж […]...
- Вечаровая элегія Ты плануй, не плануй – вырашае заўсёды Бог. І крыўдуй, не крыўдуй – мае рацыю ён, не ты. Вось і […]...
- Дзяўчыненька, шуміць гай – Дзяўчыненька, шуміць гай, – Дзяўчыненька, шуміць гай, Каго верна любіш, не забывай. Каго верна любіш, не забывай. – Няхай […]...
- Л. Вершапаэма 10 гадоў Сонечным промнем памяць сплывае За небакрай, дзе вякуюць анёлы… Прывід твой, Л. як жар-птушка лунае Каб нараджацца няўчас і бяз […]...
- Трыялет Цані імгненне кожнае жыцця, бо і жыццё ў нас — адно імгненне. Яшчэ — юнацтва, а ўжо — сталенне… Цані […]...