Верш Сталенне

Ещё вершы:

1. Апошняя восень беларускага воўка Зацугляны кастрычнік шэрасцю хмарнай вільготным адчаем воўка вітае жоўтым ліцем наўкола беларуская мова ападае да долу – ног Перуновых не […]...
2. А навошта жыццё Развітанне з радзімай… І зацвіў глупы бэз. Я такі не адзіны… Агінскага паланэз. Развітанне з каханнем… Абрываю тугу. Сам сабе […]...
3. Алкаголь Машыны ляцяць як пляўкі ноч завялася бы лялька мамку мамку просіць і ўся чарнее ў чаканьні і чарка за чаркай […]...
4. Блюз Каралеўскае Кухні Самая лепшая ў сьвеце кава – У Каралевы. Самая лепшая ў сьвеце кава – Для Каралевы. Быць прынятым на гэтай […]...
5. Над Белаю Руссю Над Белаю Руссю – белы снег, Нібыта чыстае сумленне, Нібыта светлае збавенне За самы патаемны грэх. На досвітку запахне снег […]...
6. Самота воўка Ваўчкі ў маёй душы нібыты вочы воўка палохаюць людзей, і я, самотны зноўку, брыду да іншых пасяленняў, а можа, іншых […]...
7. Адчай Ці чай ці кава? Цікава… Не ведаю што і сказаць… Ка мне заляцела цыкада І ўдруг заглянула у глаза: – […]...
8. Кава ў ложак Кава ў ложак… ******************************* – Як хлушу, пакарае Божа, – Сястра тэлефануе ўчора, – Прыносіў каву мне ў ложак. Ну, […]...
9. Кава Мне сніўся сон: на полі сечы, Дзе бітва жорсткая была, Знянацку мне ўпілася ў плечы Чужынца вострая страла. Заслала вочы […]...
10. Жоравы лятуць Ён вачыма сачыў за палётам самотнага кліна жураўлінага… Разам з птушкамі белымі адлятала ў вырай яго сэрца ў журбе адбалелае, […]...
11. Прадонне бяссоння Прадонне бяссоння Глыбока віру Жыцця пераспелага Зімова-заснежнага. У водах халодных Адчаяў нязводных На прошласцяў ценяў Як смерці схварэлых, З часоў […]...
12. Было адчынена акно Было адчынена акно І бэзу пах напоўніў хату, І ўсміхаўся сціпла тата О, як было гэта даўно. І сябравала сонца […]...
13. … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
14. БАЛАДА РЫГОРА СЕМАШКЕВІЧА (12.09.1945-11.06.1982) Паэты адыходзяць маладымі Не для таго, каб мы ў цыгарным дыме За пляшкаю самотнага віна Пра іх забытыя магілы […]...
15. Ні першы, ні апошні Ні першы, ні апошні на прамежку жыцця, на скрыжаванні поглядаў мая дарога – сумленне і цішыня. Я назіраю за паветрам, […]...
16. Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
17. Пераклад санета 102 У. Шэкспіра Люблю не менш – ды меней дэманструю, Хаця пачуцці сталі ‘шчэ мацней; Але нашто любоў сваю святую Нібы тавар, праносіць […]...
18. Харугвы жоўтых дзьмухаўцоў Харугвы жоўтых дзьмухаўцоў Нападкі снегу перажыўшы, Сваім упэўненым святлом Бяруць ў абдоймы траваў сціжмы. Утравянелым веснім днём Пасля ваўчыных песняў […]...
19. Воўчы сум Не збярог, хоць і мог, не збярог Аскялёпкі жывога натхнення, Хоць і бег, не раўнуючы воўк Па глухмені свайго сутарэння. […]...
20. Недзе за шумлівай навальніцаю Недзе за шумлівай навальніцаю, У празрыстым царстве цішыні Сонца залатою калясніцаю Асляпляе бездань вышыні. Асыпае залатымі промнямі І цалуе сонную […]...
21. Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
22. Сямёра не чакаюць аднаго Сямёра не чакаюць аднаго. А я свайго адзінага чакаю. З далёкіх пераплеценых дарог, Як жорава з самотнага вырАю. Чакаю, бы […]...
23. О Божа, як я Вас кахаў! Не адчуваю болей жалю я да мінулых ценяў, не, мільгнулі, міма праляталі – ніякіх абавязкаў мне, і толькі ў глыбіні […]...
24. Не шкадую Не шкадую, што я не абранніца. Не магу на жыцце я абразіцца Ні за восеньскі смутак народжаны, Ні за сцюж […]...
25. Хачу я ў Мiр – да лiпаў старасвецкiх Хачу я ў Мiр – да лiпаў старасвецкiх, Бы час iсцi мне ў рыцарскi паход; У караля штось выгляд не […]...
26. Вэльды На малінавым соку Падмуркі льюць І дурніцай фарбуюць Чароўныя вокны… Каласы залатыя На дахі нясуць Хто паставіць заслон? Ад зубастага […]...
27. Шыпшынавы вечар Кастрычнік іграе па нотах Самотнага Шумана. У восені – твар адзіноты і водар мінулага. Глынаю шыпшынавы вечар, атручаны думкамі. Ісці […]...
28. Варажбіт Сполахам роснага ранку На тонях жыццёвага сну Апусціцца чэрвенем з ганку Цень, закаханы ў вясну. Той цень, што насёння ссівелы, […]...
29. Іn mei memoriam facietis Іn mei memoriam facietis На пяколцы ўспамінаў цянюткіх Лапіць гонтамі памяць старанна Страху часу, трантамі заткнутай, Па-над варыўняй цішы падманнай. […]...
30. Калі паветра празрыстае Калі паветра стаецца празрыстым, Нібы паненка скідае спадніцу, Ценем няўлоўным, пажадным, ўсёісным Ты прыпадаеш да ейнай суніцы. Так, нібы Пан […]...
31. Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
32. Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...
33. Блюз Лёгкі блюз і кава… да раніцы. Расцягнуць бы хвіліны да месяца. За акном твая постаць туманіцца. На галінцы ніяк не […]...
34. Старэе вёсачка карэннем Старэе вёсачка карэннем… Моладзь асядае ў гарадах. Як рыба ў возеры, дурэее Па барах ды па кабаках. Старэе вёсачка, старэе… […]...
35. Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...
36. А вы чулі, аб чым А вы чулі, аб чым шэпча дождж уначы у лістоце таполяў і клёнаў? Што гаворыць вам гром і маланка агнём […]...
37. Мілы, мілы мой, каханы, дарагі Мілы, мілы мой, каханы, дарагі! Сэрца жар майго самотнага прымі… І са мною ўсе пачуцці падзялі, Мілы, мілы мой, каханы, […]...
38. Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...
39. Не жывы гэты свет, не жывы Не жывы гэты свет, не жывы… Як тапельца, апошнім уздыхам Прагна смокча атрутлівы дым і Прымае яго за малітву… Дагарае […]...
40. Сцюдзёны дзень душу катуе Сцюдзёны дзень душу катуе І ветрам рве яе на часткі, Празрыстым лёдам сэрца стане Ў дні застылым, учорашнім… Бы ружа, […]...