Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Воўчы сум

Не збярог, хоць і мог, не збярог
Аскялёпкі жывога натхнення,
Хоць і бег, не раўнуючы воўк
Па глухмені свайго сутарэння.

Не схаваў, хоць хацеў, не схаваў
Ад віхураў агмень дабравесця
Па разорах крывавых імчаў
Душу воўка да неба узнесці.

Не ўтрымаў, хоць і мог, не ўтрымаў
Стог спамінаў завялых як восень.
Вецер воўчы яго расчасаў
Каб схаваць ў ім халодную просінь

Не злюбіў, хоць і мог, не злюбіў
Да канца не народжаных мараў.
Наапошку зіхнуў цэпелін
І схаваў воўчы сум паміж хмараў…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Воўчы сум - Павел Гаспадыніч