Верш Жоўтых лісьцяў дажджом

Ещё вершы:

1. Пальцы Жоўтых Кляновых Лістоў Пальцы жоўтых кляновых лістоў мкнуцца восень схапіць за шыю. Не парушаць яе хараство, не парушаць лісты залатыя. Клён у вокны […]...
2. Харугвы жоўтых дзьмухаўцоў Харугвы жоўтых дзьмухаўцоў Нападкі снегу перажыўшы, Сваім упэўненым святлом Бяруць ў абдоймы траваў сціжмы. Утравянелым веснім днём Пасля ваўчыных песняў […]...
3. Восень на дварэ Лютуе восень на дварэ, нібыта згадваючы волю, Смуткуе быццам па вясне, Далёкай ў памяці і кволай… Памежжа хмараў і зямлі […]...
4. Я так даўно цябе не бачыў Я так даўно цябе не бачыў Не ведаў, дзе ты, як жывеш А ў галаве гучыць нязбаўна I тым не […]...
5. Воўчы сум Не збярог, хоць і мог, не збярог Аскялёпкі жывога натхнення, Хоць і бег, не раўнуючы воўк Па глухмені свайго сутарэння. […]...
6. Бярозкавы мары Бярозкавы мары Плывуць аблокі над прыціхлай вёскай, Кудысьці іх халодны вецер гоніць, Плывуць над полем з тонкаю бярозкай, Яна аб […]...
7. Восень любіць Восень любіць ранкам запаліць цыгарэту заплюшчыць вочы і падумаць пра сваю адзіноту пра тое, што яна – восень кахання восень […]...
8. Спарта Абрыўкі фраз аўтобусных прыпынкаў, І адгаворкі цягнікоў апошніх Першага вагона, Ды хмараў асцярожных верталёт, У час спазняюцца з вятрамі. ЗайцАмі […]...
9. Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
10. Беларускія лісты Восень золатам пакрые, Абгарне ўвесь сусвет. І з бярозы ліст бяскрылы Забярэ ў чужы свет. Адарвала ад радзімы, Гоніць шэльма […]...
11. Закружыла восень залатая Закружыла восень залатая сонечнай лістоты карагод. Цёплы поўдзень журавоў склікае: – Гэй, хутчэй, крылатыя, ў палёт! Вецер з поля холадам […]...
12. На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...
13. Дзяўчына пад дажджом Над лесам, над садам дзікім Дожджык забалбатаў, І успыхнулі раптам гвазьдзікі У нетрах абмытых траў. Цёплыя кроплі скачуць Па залацістай […]...
14. Люблю прайсціся пад дажджом Люблю прайсціся пад дажджом, Асенняй лужай стаць на час… У сэрцы шчырым зберажом, Што так шануе нас. У дождж з […]...
15. Вясна вярнулася дажджом Вясна вярнулася дажджом, паўднёвым завіталым ветрам, градой праталін пад акном, п’янлівым водарам паветра. Вясна вярнулася цяплом, лясной блакітнаю пралескай, бусліным […]...
16. Не вер Такі спрадвек закон прыроды – У поўдні цень найкарацей, А дзень хінецца да заходу І цень, што міг, – усё […]...
17. Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...
18. У палоне Палымянае сэрца кастрычніка На далонях тваіх трымціць… Нязмушана таньчыць, як лісце Пад ветрам растання шуміць. Лунае запозненым рэхам Нябачнай журбы […]...
19. Пра восень Замаўкаюць птушыныя звонкія спевы, Калі восень прыходзіць у край наш лясны, І, як свечкі, вакол ярка ўспыхваюць дрэвы На праводзінах […]...
20. Восень едзе на рабым кані Восень едзе на рабым кані. Сярод свету – разветраны сад. Як калянае лісце калін, Вераснёўскі плыве зарапад. I адрынуты голас […]...
21. Пануе восень Ты сыйдзеш, мабыць, як прыйшла: Туман, балоты, восень… Прысніцца раз, другі вясна Як між чарноцця просінь… Ты знікнеш хутка між […]...
22. Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...
23. Дзень добры, мой сьвеце ўтульны Дзень добры, мой сьвеце ўтульны, Салодчынай вабы падман, Надзеяў крылатыя муры, Лятучыя неўма куда. Дзень добры, мой сьвет неўміручы, Дзе […]...
24. Не галёкаць па туманах Не галёкаць па туманах, Што як цёплы сырадой, Не йсьці лесам за грыбамі Ля духмяных мурагоў. І той шэпат, шэргат […]...
25. Пасля ціхіх перастрэлак Пасля ціхіх перастрэлак I налётаў штурмавых На плацдармах абгарэлых Усё менш і менш жывых. Пад зямлёй сышліся цені Неданесеных штыкоў. […]...
26. Аблокі і хмары Ты – аблачнынка між хмар – Воўчых зграй, Якія плывуць па небе Услед за ахвярамі Сонечных удараў. Я – твой […]...
27. Вітае восень Вітае восень прахалодай ды вільгаццю цмяных начэй, лістотай рознакаляровай, тужлівым позіркам вачэй. А мне так гэта даспадобы! Хай зледзянелы вецер […]...
28. Поры года Гэта восень прыйшла, не спытала, Не чакала нікога зусім. Мне так летніх дзянькоў было мала, Прамачыла дажджом усё сваім. Гэта […]...
29. Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...
30. Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
31. На масянжовым небе чорны ветах На масянжовым небе чорны ветах ссе цмокам прагным зорак стынь віхурыцца ад подыха яго планета скідае з плоці чалавецтва дым […]...
32. Едзе хмарка Едзе хмарка-ўсюдыход, едзе з захаду на ўсход. Не спыняецца нідзе, дождж у кузаве вязе. Гром вуркоча, як матор. А наперадзе […]...
33. Вечар на захадзе ў попеле тушыць Вечар на захадзе ў попеле тушыць Кучу чырвоных кавалкаў вугля; Ціха ўсё; вецер лістка не зварушыць, Не скалыхнуцца ні траўкай […]...
34. Атрасіны А ты не бойся, любы сыне, зімы не бойся. Стаяць дрыготкія асіны, трапечуць лісьцем, Спраўляла восень атрасіны і вецер свішча. […]...
35. У сэрцы веска невялічка “У сэрцы веска невялічка “ Дарог у нас было нямала Жыцце насіла і матала Былі чужыя гарады Ляцелі хуценька гады […]...
36. Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі: Жоўтым лісцем сцеле прыбраныя дываны, Гаманіць рачулкай, стомлена-халоднай І нябёсаў шэрасцю плача гэта восень. Толькі […]...
37. Адцвілі ў полі кветкі Адцвілі ў полі кветкі, Зжалі жыта камбайны, Сталі голымі палеткі, І прыйшлі к нам халады… У небе шэрым бродзяць хмары, […]...
38. Успамінаў маіх кінастужкі Успамінаў маіх кінастужкі Не дакучыць ніколі круціць Вось з бярозы насенне, як птушкі Зноў над хатай ляціць і ляціць На […]...
39. Выкапень На другім канцы пільнуюць, а на гэтым слоў няма. Тэлефонныя падмуркі не аднолькавы ў нуля. Той вышэй, а гэны нізкі. […]...
40. Каханак Восені Шчодра дорыць дні кахання восень — быццам золатам вышэйшай пробы. Гэта якасць і маіх адносін да яе як боскае асобы. […]...