Верш Пустэча
Тэлефонны званок – цішыня ў адказ,
Як самотна і горка ў гэтай цішы,
Мімалётныя думкі, няскончаны сказ,
Пераблыталася ўсё на душы.
Як пустэча на ёй і шукаю там я,
за што бы схапіцца, хоць шанец які,
Але ўсё то дарэмна, больш нічога няма,
Не чуваць болей сэрца ў халоднай крыві.
Заблукаў недзе лёс паміж шэрых вачэй,
Заблукаў і цяпер яго цяжка вяртаць,
Я цябе не ўтрымаў, ты вышэй і вышэй,
Але крылы мае ўжо няздольны лятаць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў, Быццам у іх адвалілася дно Зазлую і крычу:”Хопіць! Досыць!” Шэры снег ты ідзеш усё адно… […]...
- БАЛАДА ПАЎЛЮКА ШУКАЙЛЫ (31.12.1904–14.04.1939) На Беларусі вада з крыві, палеткі з курганоў і крыжоў. Паўлюк Шукайла Ні надзейных сяброў, ні гасціннае хаты У […]...
- Човен Паміж хваляў човен чорны. Ў рэчцы – чорная вада. Не відаць на дне нічога – Барада вадзяніка Захінае дно старанна […]...
- Мы з табой Ішлі разам з табой сэрца ў сэрца, крок у крок… Першы раз цябе ўбачыў халоднай зімой… І тады ўсе жыцце […]...
- Песня жаўрука Нябесны сонечны блакіт І птушка ўвышыні. Пачуй, то жаўранак звініць У соннай цішыні. Прыслухайся, аб чым пяе Малечы той спявак? […]...
- Чужы горад А без цябе мне гэты горад стаў чужы, Усмешак тут чамусь не бачу болей, Замест кахання тут ідуць адны дажджы, […]...
- Няма жыцьця Няма жыцьця… Няма таго, што ўжо было раней. Застаўся шэры ліст, нічога болей, Згубіўся сэнс… Атручанай крыві я абяцаю не […]...
- Нічога Паміж намі нічога няма. Ні каханьня, ні здрады – нічога. І завея – як цень ад крыла херувіма – пасланьніка […]...
- Вялікае сэрца Недзе ўнутры ў гарачай крыві, Праўду спявала Вялікае сэрца. Шчырасцю ззяла, балела ўначы, Праўда жыве, а сэрца не б’ецца. Некалі […]...
- БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
- Таямнічая пустэча Таямнічая пустэча: Штосьці думкі адышлі. Мроя знікла ў далечы, Цяжка стала на душы. Мы ня існыя істоты, што малююць пустату. […]...
- Пустэча кароткіх гудкоў Гартаеш кантакты. Пракляты смартфон Стварае уражаньне мноства людзей. Шукаюць на схову апошні патрон Крыштальныя зрэнкі разьбітых надзей. Ня трэба! Ня […]...
- Вясковы накцюрн Скрыпень мяцёлкай пурпурна-ружовай Хмаркі дазвання з нябёс пазмятаў. Ветрык прыснуў, і мядзянай абновай Велічна месяц над лесам паўстаў. За даляглядам […]...
- Каб толькі не было вайны Ёсць дума дум сялян такая, Дзе б толькі ні жылі яны, Як зерняты ў зямлю кідаюць: Каб толькі не было […]...
- Тры сотні – Да ўсе нармальна, маці, скора буду. Згатуй што-небудзь. Зараз, пачакай… Усе, ма. Трэба йсці. Я скора буду. Ня першы […]...
- Супярэчнасць Не хачу болей Вас кахаць. Не магу і не буду болей. Толькі б сілы хапіла сказаць, Што кахаю Вас паміж […]...
- НОВАЕ ЖЫЦЦЁ Цяпер мне студзень поўніць сэрца цеплынёю, Сярод зімы гарыць святы агонь. Бог адарыў дзіця сваёй душою, Прыклаўшы да яго магутную […]...
- Я мог лятаць Я мог лятаць… З лістотай у восень ападаць, Жаўруком вітаць у аблоках, Ноччу з зорамі маўчаць І снегам белым замятаць. […]...
- Дні вераснёўскія натхняюць Дні вераснёўскія натхняюць сказаць, хай не ў апошні раз, што я цябе цяпер кахаю, як і тады, у даўні час. […]...
- МЫ З ТАБОЮ ІСЦІННЫЯ Недзе сярод маетнасці Ёсць мы з табою ісцінныя, Як воблакі ў небе з бледнасці Ў блакіт незвычайны высціраны. Недзе сярод […]...
- Яму Сполахам у вачах страх за маю душу. Госпадзі, як стрываць?! Што Табе адкажу? Споведзь-нібы ў вагонь! Побач-ягоны страх. Сэрца, сэрца […]...
- Мая Радзіма (Жыве Беларусь) Шалёны рух ў лепшае жыццё, Нажаль, не ўсіх кранае за каўнер. Навошта гэтай волі пачуццё Калі маўчанне – лепшы наш […]...
- У маршрутцы Гэй, мацней на газ маршрутчык, Расцяруш журбу, як лён! Хопіць казак, песень суччых, Брат крыві бензін здавён. Зноў вада з […]...
- Думкі маці Роднае дзіцятка, дзе ты, чаканая, Дзе ты, дачушка, крывінка няшчасная? Паліш жыццё за кутом з наркаманамі. Толькі б жывая ты […]...
- Бел-чырвона-белая калыска На радзме сэрца ў глыбіні, У краіне нашай перамогі, Ля празрыстых водаў чысціні Бел-чырвона-белыя дарогі. Дзе вятрыска лётае у снах, […]...
- Пярнуская балада ПЯРНУСКАЯ БАЛАДА Восень прабралася ў Пярну. Восень ужо, і не дзіва – Сёньня ў Эстоніі хмарна, Заўтра тут будзе дажджліва. […]...
- Над бясконцасцю акіяна Над бясконцасцю акіяна Цьмяна ўспыхвае зараніца. Ад бяссонніцы акаяннай Мне да раніцы не адбіцца. Сярод скал бесхацінцам пахілым Адзінота згубілася […]...
- Кажуць – памёр Кажуць – памёр. Нечакана… ў бальніцы. Ноччу. Амаль ужо суткі таму. З ныркамі нешта і сэрцам. Сястрыца Кропельніцу ледзь зрабіла […]...
- Цішыня дарог Калі паўзла імглой падзёртай восень, ручнікі іржышчаў зрэбна-шэрых моклі, – змоўклі галасы людзей і коней і напоеныя дзёгцем восі; Змоўклі […]...
- Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі: Жоўтым лісцем сцеле прыбраныя дываны, Гаманіць рачулкай, стомлена-халоднай І нябёсаў шэрасцю плача гэта восень. Толькі […]...
- КАБ ІНАЧАЙ УСЁ Эх, сябры, каб іначай, калі б без ліхой халаднечы – У лясы б я сыйшоў, заблукаў і прапаў у бярлогах. […]...
- КАБ ЯШЧЭ…б З кожным тыднем усё болей Мы ўпэўненыя ў тым, Што калі б не тата долі, Не ўзрасло б і тых […]...
- Замінаюць жыць кастрычніцкія дахі Замінаюць жыць кастрычніцкія дахі падваконьні дзьверы скразьняком гундосяць мы з табою разам зьнішчым свае страхі што зь дзяцінства нас з […]...
- Што сцяжынка, што дарога Што сцяжынка, што дарога – камяні. Няшмат часу я прайшоў жа – мазалі. Быццам роўным шляхам крочыў – заблукаў. Цяжкасцям […]...
- Бяссэнсавыя крокі Чорная глыба растопіцца поглядам, І вецер магутны будзе слабей. Пад божым крылом, чутлівым доглядам Напрасткі ступалі глыбей і глыбей. Сцюдзенная […]...
- ЗАМАЛЁУКА Лапаталi дэманы крыламi На свiтанку; недзе, каля гор, Дагарэлi рэшткi сiнiх зор; Куст лазы кранууся з павукамi; Адыходзiлi вышэй казлы; […]...
- Я не скамянелая, я жывая Я не скамянелая, я жывая, Я ў далонях сэрца твае трымаю, І яно мне ў бедах дапамагае. Болей, чым жыццё […]...
- Хай рака нясе Хай рака нясе яшчэ многа крыг І блішчаць свінцом ноччу лужы, Як ля вогнішча, ля вачэй тваіх Я пагрэюся пасля […]...
- Майстэрня Баюся гасіць святло – абступяць мяне скульптуры: нясцерпна холадна ім і самотна ў цемры без чалавечых рук і вачэй. Так […]...
- Восень сапраўдная Гэты восеньскі горад з’ядае ўсмешак абрысы. У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні. У натоўпе ня бачны да болю знаемыя […]...