Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш У вышыні пустой

У вышыні пустой
трывожна маім самотам.
Паэт – гэта той,
каго зразумеюць потым.

Паэзія – неспакой,
што шэпчаш нябёсам употай.
Паэт – гэта той,
каго зразумеюць потым.

Паэзія – вадапой:
для душаў сасьмяглых дотык.
Паэт – гэта той,
каго зразумеюць потым.

І голас душы парой
кіруе нябёс палётам.
Паэт – гэта той,
каго зразумеюць потым.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш У вышыні пустой - Валерыя Кустава