Верш Фінансіст

Ещё вершы:

1. … і нарэшце ўсё ж схапілі … і нарэшце ўсё ж схапілі. З гікам, свістам пацягнулі на вяроўцы ў суд. Панабегла ўсякіх – чыстых і нячыстых, […]...
2. Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка) А бабы маладыя: Па трыццаць – трыццаць пяць. А сьпяць, нібы сьвятыя, І ложкі не рыпяць. У плоці і пры […]...
3. Сумленны грамадзянін Каб быць Сумленным грамадзянінам Трэба вушы заткнуць, Трэба вочы заплюснуць, Трэба рот чымсьці забіць… Абы толькі, Абы толькі Нічога дрэннага […]...
4. Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...
5. Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Падрастаюць – чатыры сыночкі. Хоць сумнення ў душы зерне спее, […]...
6. Знічка – зорка Спяць у хаце. Знічка – зорка Дагарае думкай горкай. Каганец сляпы капціць, Дождж за шыбаю шуміць. Ляцяць хмары над зямлёю […]...
7. Цэйтнот Горад ператканы сонным дымам. Дым сьцякае ў колер родных сьцен. Твар схаваўшы папяловым грымам, Час з імгненьняў пастку нам пляце. […]...
8. Мая Радзіма! Ты – ва ўгары! Мая Радзіма! Ты ва ўгары! Спіртны струмень ракой цячэ. І, хоць ужо сінеюць твары, У рот куляецца яшчэ. І ў […]...
9. Неабсяжнасць брыдкай адзіноты Неабсяжнасць брыдкай адзіноты ў шуме і ў назоле мітусні. Золкасць восеньскай агіды-слоты ў квецені бушуючай вясны. Кроплю радасці зап’ю глытком […]...
10. Мне не трэба Мне не трэба тваёй ласкі, Ды згінацца я не стану… Мне, як поскудзь, вашы маскі У смярдзючым скотным стане… Так […]...
11. У гэтай дзяўчыны У гэтай дзяўчыны вочы – Агеньчыкаў двух свячэнне, У цемрыве змрочнай ночы Раптоўнае азарэнне! У гэтай дзяўчыны вочы Як двух […]...
12. Футра Футра Лявону думка дакучала, Не мог пазбавіцца ніяк. Як песня ў галаве гучала, Хоць быў на песні не мастак. Адпрацаваў […]...
13. Адзін дома Адзін дома З парога мяне жонка аглушыла: “Даюць адну пуцёўку на курорт. Сумленнай працай гэта заслужыла, Я з радасці купіла […]...
14. Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...
15. Падарожнікі Трое мужчын ідуць паўз мяне па чыстым снезе – тры ланцужкі слядоў цягнуцца за імі. Трое маіх сяброў ідуць па […]...
16. Пасля вайны Я на кіно ў бацькоў дазволу клянчу. Пасу гусей ў разлётнай чарадзе. Мой залаты, мой рэзкі свет дзіцячы: Мятлушкі сон […]...
17. Пярунаў дуб Пярунаў дуб каля вады Сыходзяць у нябыт гады А ён стаіць магутны, моцны Шуміць, красуе дуб пад сонцам Ці колькі […]...
18. Пра што гэта думаюць дрэвы Пра што гэта думаюць дрэвы, У дрэў якое жыццё, іх шум – ад радасці спевы ці, можа, ад болю выццё? […]...
19. БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...
20. САКСАФОН Святочнай залай легла цьмянасць Сабой бармэна не чапіушы У таемнасць павяла каханых А ты здалек разбавіу цішу І я самлеу […]...
21. Вершык Мінулага, на жаль, не вернеш, І ўчора больш ніколі не настане. Нам застаецца толькі верыць: сустрэчай скончыцца расстанне. Мне часта […]...
22. Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...
23. Беларуска Давай памаўчым і паслухаем, Як б’юцца ў нас сэрцы, у дваіх. І свежым паветрам падыхаем, Павер, што я чую твой […]...
24. Шчасце для дурня ШЧАСЦЕ ДЛЯ ДУРНЯ Сказ пра тое, верце слову Як дурны знайшоу падкову Яе носіць бы ікону Бы талерку з супам […]...
25. Яшчэ большы псіх Жах ад той лёгкасці, той неразмытай радасці, калі нянавісць да ворагаў б’е па другіх. І неахвота пра баягузаў бандамі, гадасці […]...
26. Жах ад той лёгкасці Жах ад той лёгкасці, той неразмытай радасці, як ўся нянавісць да ворагаў б’е па другіх. І неахвота пра баягузаў бандамі, […]...
27. Сумнае Я ў карагодзе згубленых дзён, Дзе людзі, нібы тыя пачвары. Не памятаю нечых імён, Не памятаю некалькі твараў. Я страціў […]...
28. Каласы Мы – галасы зямной красы, Мы – кроплі ў жытнім моры. Мы – каласы, мы галасы У небывалым хоры. Мы […]...
29. Не трэба вайны Мы дзеці вялікай і мужнай зямлі, Мы з думай аб міры і шчасці ўзраслі, Мы хочам зямлю даглядаць, засяваць, Мы […]...
30. Кемлівасць Кемлівасць Было ў нас цікавае здарэнне: Лявон у лазні самагон ігнаў. З жыццём пайшло ў яго трэнне, І стрэсаў тых […]...
31. Паслухай, як б’ецца Называеш сябе беларусам? Ганарышся крыві чысцінёй? Насамрэч трэба зваць цябе трусам, Раз саромешся мовы сваёй. Ты не чуеш? Кукуе зязюля. […]...
32. Дзён маіх Дзень мне векам здаваўся, Покуль стрэнемся мы. Помніш, як я хваляваўся? Быў я заўсёды нямы. Лёгка – у песнях пяецца. […]...
33. Рыгоркава гора Плача жаласна Рыгорка – Не пускаюць зноў на горку. Да акна прыліп Рыгорка: – Вунь Максім паехаў з горкі… Вунь […]...
34. Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...
35. He журуся, што час адлятае He журуся, што час адлятае, Толькі хай праз мяне ён ляціць I ў прадонне душы ападае З яго тое, што […]...
36. Час апошніх спеваў Розныя сцягі – Аднолькавыя гукі У сховішчах і дзотах Граюць да стральбы. Розныя нажы – Аднолькавыя рукі Розныя пістоны – […]...
37. Пакой, святло, нямы радок Пакой, святло, нямы радок, у тым кутку крамешны змрок. Келішак кавы, кволы цень, І ў вачах ліхціць агень… Паветру прага, […]...
38. Дакраніся Дакраніся Ціхай нотай. Не прашу ўсяго – Хоць дотык! Дай хоць кроплю, Дай хоць мора, Хоць паўстаньне, Хоць пакору! Не […]...
39. Я вывучаў іерогліфы вуліц Я вывучаў іерогліфы вуліц – і зразумеў, Што горад пусты, як позірк у наркамана: Мінулага не памятае (ці ніколі не […]...
40. Я ў горад завітаў Я ў горад завітаў Дзяцінства сваяго Суседзяў ўсіх пазнаў Нібыта сваякоў На лавачку прысеў У вокны заглянуў I наш бульвар-праспект […]...