Верш Паслухай, як б’ецца
Называеш сябе беларусам?
Ганарышся крыві чысцінёй?
Насамрэч трэба зваць цябе трусам,
Раз саромешся мовы сваёй.
Ты не чуеш? Кукуе зязюля.
Ціха шэпчуцца дрэвы ў бары.
І дамоў цябе кліча матуля…
Ты не чуеш ужо. Сапраўды.
Не змянілась амаль анічога:
Тое ж сонца, і тая ж зямля.
Хлеба, солі – усяго ў цябе многа,
Толькі мова ўжо не твая.
Людзі неслі яе праз стагоддзі,
Баранілі быццам дзіця.
І аднойчы, цябе ўсё ж спросяць:
Беларус, а дзе мова твая?
Не адкажаш на гэта ні слова,
Страціў голас. Стаў ты нямы.
Непатрэбнай зрабілася мова,
Што спрадвеку на нашай зямлі.
Ты прачніся! Паслухай, як б’ецца,
Як змагаецца за жыццё
Беларускае шчырае сэрца.
Роднай мовай завецца яно.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- Паслухай Паслухай чалавек цябе чакае Зямля Матуля спадчына твая Яна Вясною громами гукае І кліча з Неба крыкам жураўля Глянь распасцёрла […]...
- Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […]...
- Адкажаш! Так болей быць не можа, Так не павінна быць – Абражаць беларусаў, Не даваць ім выбар рабіць, Глуміцца з мовы […]...
- Дзіця, паэт і маска Дзіця яшчэ не знае стратаў. Яно яшчэ не носіць маску. Дзіця гуляе з рутай – мятай І верыць самым лепшым […]...
- Ну дзе Ты, Бог …А можа й праўда… Мо Цябе й няма?.. …Ну дзе Ты, Бог? У чым твая прысутнасць? Халодзіць кроў няўцямная вайна… […]...
- Я мужык-беларус “Я мужык-беларус, – Пан сахі і касы; Цёмен сам, белы вус, Пядзі дзве валасы…” Я. Купала, 1905-1907 Я мужык-беларус, – […]...
- Беларусу Ачуняй, Беларус, наталі Спадзяваньні Радзімы і мары- Не дазволь, каб паўсталі зь зямлі Папялішчаў нямыя абшары. Ты стаміўся змагацца ў […]...
- Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...
- Настаўнікам Не цурайцеся роднага слова. Гэта – ваш абавязак і хлеб, Гэта – душаў дзяціных аснова, Гэта – наша з галоўных […]...
- Колісь я па руску ўсё пісаў Колісь я па руску ўсё пісаў, Баючыся матчынага слова, Бо казалі, кожны гэта знаў, Што не трэба больш другая мова. […]...
- Страчаны свет І ты адчуваеш у апошнім імгненні, Што страціў надзею і страціў любоў, Што страціў, нарэшце, сваё разуменне, Што колер і […]...
- Табе, беларус, паразважаць Беларусь… Беларус… Беларуская мова… Больш няма нічога светлага, прыгожага, мілагучнага… Ці не так, беларус? Ці не лічаш ты гэтак? Толькі […]...
- Нерашучасць Твае я веі перарывістым дыханнем не адагрэў у студзеньскі мароз. Адно шаптаў, нібыта заклінанне: “О бог мой, чуеш, гэта усур’ёз!”. […]...
- Ты паслухай Ты паслухай Ты паслухай, як сэрца матулі гамоніць- Ці крынічкай у лузе, ці званочкам у полі… Зазірні ў яе вочы, […]...
- Ода мове Мова, беларуская мова, Знікаеш ты паступова. Трэба неадкладна ўзяць цябе пад ахову. Мова – ты жыцця аснова, Ты – чыстая […]...
- Як ні страшна Як нi страшна, а самi забылi, Адцуралiся Роднае мовы, Хоць суседзi на гэта стварылi Нам спрыяльныя, зручныя ўмовы. Адцуралiся за […]...
- Ворагам Беларушчыны Чаго вам хочацца, панове? Якi вас выклiкаў прымус Забiць трывогу аб тэй мове, Якой азваўся беларус? Чаму вам дзiка яго […]...
- Янка Купала Чуў я аднойчы размову Быццам у народзе пяецца Родная, хатняя мова – Мовай Купалы завецца. Слова, бліскучая слова, Як вызначала […]...
- Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...
- Нас усіх аб’ядноўваюць вершы Нас усіх аб’ядноўваюць вершы – Гэта цяга да мовы бацькоў. Паспрабуй прачытаць толькі першы – Закахаешся ў шчырасць радкоў. Нас […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ ЧАРОТА (7.11.1896–29.10.1937) На турэмнай сцяне ты прысягу рыфмуеш, А прысяга твая не патрэбна нікому. Табе хочацца жыць і ты ў думках […]...
- Мова як подых Мова як подых, як асалода, Мова як слодыч жаданняў і мар. Як памяць, надзея, жаданні народа, Мова – святло паміж […]...
- Беларускі заклён То не бомбы выюць зацяжна То не у пушчы белай б’юць звера То паўстала на ногі хеўра: Гэрла, жэрла і […]...
- Барбара Палонская. Згода i здрада Згода i здрада Гэта вельмi адказна – быць любiмай. Нiбы вершы складаць – як сабе – другому: Усячэннi радкоў, марфем […]...
- Роднай мове Нашая мова, пявучая мова, Голас народа знямелы амаль, Нашая годнасць i прашчураў слова, Наша ахвяра, наш смутак i жаль. Ты […]...
- Каго шануем? Яны шануюць Пушкiна – як бога, Вялiкiм i магутным стаў народ, У будучыню – ясная дарога, Амаль няма для рускiх […]...
- Я не валодаю мовай Я не валодаю мовай – Мова валодае мной. Чую, здаецца, па новай Гукаў абуджаных строй. Мова мяне вывучае: Хто я, […]...
- Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...
- Ты чакай, я іду да цябе Мы сустрэліся не выпадкова – Нібы з возерам звонкі ручай. Дастаткова адзінага слова, Каб прыйшло пачуццё праз адчай. Дастаткова адзінага […]...
- БАЛАДА ПАЎЛЮКА БАГРЫМА (2.11.1812–1891) У Багрыма ціха ў хаце, Ды не стаў з нудоты зверам, Бо ёсць вершы, бо ёсць вера У Айчыну, […]...
- Паходжаньне сьлёзаў Сьлёзы гэта калі сэрца абліваецца потам у шахце грудной клеткі ніколі ня бачыўшы сонца Чуеш, як сэрцу баліць сьпіна? чуеш, […]...
- Ты галоўна ведай Нейкі звон у дзверы, Я на гук той крочыў, Вочы, з сноў, там бачу, Пульс уверх падскочыў! Неяк страціў розум, […]...
- Ты, мой брат, каго зваць беларусам У чатырохлецце “Нашае нівы” Ты, мой брат, каго зваць беларусам, Роднай мовы сваёй не цурайся; Як не зрокся яе пад […]...
- Багдановіч, ратуй Багдановіч, ратуй, Ад знікнення ратуй, ад нямоты. Пачуццём тым гаручым ратуй, Праз якое ты быў не самотны. Багдановіч, даруй, Што […]...
- Марш мільёнаў “Марш Мільёнаў”. На Марш Мільёнаў – з чыстым сэрцам, Мы выдзем разам, грамадоў! Каб адваяваць сваю свабоду, Каб халуям і […]...
- Ты нездольна адказаць мне Тры сотні дзён зусім цябе не бачыў Тры сотні дзён… Вось толькі ці шкада? Я зразумеў: душу не перайначыш, Калі […]...
- Абмовіўшыся Толькі адное мы чуем у мове – Не ахвяруйце сябе і людзей. Мова нас просіць праз кожнае слова- Я буду […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- Родныя струны Сваю спявае вецер песню ў полi, Шумяць iначай ад вятроў лясы, Ў цудоўных гуках ёсць заўжды даволi Адметнасцi чароўнай i […]...