Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Вершык

Мінулага, на жаль, не вернеш,
І ўчора больш ніколі не настане.
Нам застаецца толькі верыць:
сустрэчай скончыцца расстанне.

Мне часта сняцца ўсе прывіды,
Я мрою горадам сваім.
І так хачу хоць на хвіліну
туды, дзе ўсмешкі льюць агні.

Калі той светлы час настане,
то прамінецца, нібы ў сне,
але мне радасці даставіць…
яе надоўга хопіць мне.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Вершык - Аўтар невядомы