Верш Залічыцца славай, як небу вартае

Ещё вершы:

1. Шлях да Храма На фоне велічных нябёс – Прыгожа белае на сінім. Да Храма Спаса-Еўфрасінні Мяне ізноў прыводзіць лёс. Дарогай гэтай, пэўна, йшла […]...
2. Стосам блытаных ліній Стосам блытаных ліній, Быццам ніці з асновы,- Залатое на сінім Голле ў вечар вясновы. І ў дрыготкіх глыбінях Шэрых воч […]...
3. Яму Сполахам у вачах страх за маю душу. Госпадзі, як стрываць?! Што Табе адкажу? Споведзь-нібы ў вагонь! Побач-ягоны страх. Сэрца, сэрца […]...
4. У гэтым полі небу лёгка У гэтым полі небу лёгка, але яшчэ лягчэй вачам. Зайздрошчу, поле, твайму лёсу, непадуладнаму вякам. У вечна юным абнаўленні твае […]...
5. Мне цябе абяцала восень Мне цябе абяцала восень разам з жоўтым лістом кляновым. Паміж шчасцем старым і новым Цёплым ранкам, гадзін у восем. Белым […]...
6. Вазьмi ў рукi вершы гэтыя Вазьмi ў рукi вершы гэтыя У iх сапраўднае жыццё Затым з’яўляюцца паэты Каб перадаць вам пачуццё Каб перадаць, што адляцела […]...
7. Сто песень… Сто жывых паданняў Сто песень… Сто жывых паданняў… Сто дум… I сто адказаў ім… I сто – са ста дарог – жаданняў, I […]...
8. Яблычны Спас Плыве над садам дух мядовы Дзе тыя фарбы, словы ўзяць?– Не хопіць колераў і мовы, Каб водар спелы перадаць. Прыйду […]...
9. Чырвонае на белым ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ Шырэе між намі мяжа, Абветраны словы кахання. А ружы на снезе дрыжаць, Бы сведкі балючых растанняў. Так […]...
10. Тады, калі пад дыванамі жніўня Тады, калі пад дыванамі жніўня, Прыўкрасна-памаранчавых удзень, Пад покрывам пяшчотным ліўня Абудзецца сустрэчы нашай цень, Ты, скінуўшы адзенне, дзіўным птахам […]...
11. Наша каханне жыве ў маіх вершах Калі я выкладаю свой боль на паперу, Калі радасць малюю сваімі радкамі, Я распавядаю аб тым у што веру, Спяваю […]...
12. Крама Я сягодня купіла паперу У краме под шыльдай “Шкло”. Зайшла і спытала: “Дзе вы?”, А мне адказалі: “Хто?” Навошта мне […]...
13. І вечнасьць у тваіх вачох І вечнасьць у тваіх вачох, і невычэрпная самота, і вохры восеньскай агонь. Па цьмяных жнівеньскіх начох душа у пошуках пяшчоты […]...
14. Як вясёлку ткалі Калі Па веснавой зямлі Прайшоўся дожджык босы, Вясёлку ткаць Распачалі Вясёлыя нябёсы. – Чакайце! – Гром не мог маўчаць – […]...
15. Наталі мне душу Наталі мне душу, наталі пацалункам кармінавых вуснаў, апалі мне душу, апалі сваім позіркам вабным, спакусным. Я – на ўзлёце надзеяў […]...
16. Сіняе Белыя хвалі ў марыве сінім, Пляж каляровы ў тусоўцы… Вочы твае і каханне сасніў я, Танга на круглай пляцоўцы. Можа, […]...
17. Твае вочы Твае вочы мяняюць колер, І мне колеры гэтыя любыя: Светла-жоўтыя мілыя сонейкі, І кашэчы зялёны прыжмур, І блакітна-зялёныя хвалі, Што […]...
18. Мне з табою лёгка Мне з табою лёгка, Мне з табою проста Ў дні суровых зімаў І празрыстых вёснаў. Я з табой хацела б […]...
19. ПОЗНЯЯ РУЖА Я лета колеры яшчэ не ўсе сабраў, А ўжо шпурнула ліст аднекуль восень. Стаю, бяздоннем воч хапаю просінь З нябёсаў, […]...
20. Блакіт Блакітным колерам вачэй Расфарбаваў ты раптам восень. У блакітны – свет мой. Ён ярчэй, Чым неба веснавая просінь. У блакітным […]...
21. Колеры вянуць у Леце Вецер насіў вясны колеры, Вецер пафарбаваў неба. Добра дзьмуў вецер для лётчыкаў, Ластавак чорных над глебай. Мілы, ты летняе сонца, […]...
22. Дзень добры Вам! – Дзень добры Вам! – мае сказалі вочы… Ды ў ледзь прыкметным руху галавы душою неспакойнай я ўлавіў, што нерашучасць […]...
23. Май Паветра дыхае цяплом, Прыгрэла сонца веснавое, Зазелянела ўсё кругом, Народ ва ўзвышаным настроі. І я іду насустрач сонцу, Лаўлю вясёлыя […]...
24. Год смерці – 1937 Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым. За гэтую лёгкасць плацілі крывёй. Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым, Магіла пад ім парасла […]...
25. Спрэчка колераў (Казка) Колеры аднойчы заспрачаліся. Кожны з іх хацеў быць галоўным. Больш за ўсіх кроычаў Чырвоны колер: – Я самы яркі, таму […]...
26. Калі памру Калі памру, хай пахаваны буду я Пад сцягам бел-чырвона-белым і пад гербам, Каб працягнулася ў сэрцы барацьба І каб застацца […]...
27. Яшчэ большы псіх Жах ад той лёгкасці, той неразмытай радасці, калі нянавісць да ворагаў б’е па другіх. І неахвота пра баягузаў бандамі, гадасці […]...
28. Жах ад той лёгкасці Жах ад той лёгкасці, той неразмытай радасці, як ўся нянавісць да ворагаў б’е па другіх. І неахвота пра баягузаў бандамі, […]...
29. І акрые зіма белым снегам збалелую душу …І акрые зіма белым снегам Збалелую душу… На галінах напятых Абудзіцца снежнае скерца… І праз цемру Праблісне спамінам, Бы гронка […]...
30. Астры Ў маiх вачах свiтае-днее, – Дарога сцелецца радном Да роднай хаты, дзе квiтнеюць Пад восень астры пад акном. Ў акно […]...
31. Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
32. Бацькаўшчыне Радзімы вецер! Ён з усіх вятроў Мне як натхненне, Як шчаслівы подых. Ёсць доўгі шлях, Дзе мы, Як параходы, Вяртаемся […]...
33. Апусцелі сады Пры спатканні з табой Бегла я на арэлі, Мае вочы гарэлі Яркім сном васількоў. Праляцелі гады Птушкай хуткай за час. […]...
34. Ростань Ёсць шмат магчымасцей ў жыцці, Якімі можна скарыстацца. Існуюць розныя шляхі, Але не ўсі вядуць да шчасця. Даволі цяжкая задача […]...
35. На гузікі зашпіленна старанна На гузікі зашпілена старанна ад побыта штодзеннага пакут, ад мітусні ў чарзе за шыбай крамы, і выгляд пакамячаны крыху- Ен, […]...
36. РУЖЫ (РУЖЫ – квітней на радасць людзям) У віхуры праблем любім Вас і шануем. Вывучаем душу – па характары судзім. Светлавокая […]...
37. Я не люблю няпраўду Я не люблю няпраўду – не няправых Яны ў яе руках як інструмент Ім дадзеная быццам для забавы Сваім мячом […]...
38. Зноў сумуеш, сябра мілы мой Зноў сумуеш, сябра мілы мой: Вочы апусьціў – і твар журыцца. Кружыць сьвет нясталасьцю сваёй – І няма табе дзе […]...
39. …Хопіць! Ужо замнога Хопіць! Ужо замнога! Кроў, ліхалецце, жах! Стань! Памаліся Богу! Люд, загубіўшы страх! Годзе! Пастой! Старога свету гарыць кляштар. Хопіць! Ужо […]...
40. Мукі творчасці Гвалтую верш. Ужо другія суткі. І так, і сяк вымучваю паперу. А любаты – нічога-нічагуткі, і абы-што на выхадзе, халера! […]...