Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Год смерці – 1937

Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым.
За гэтую лёгкасць плацілі крывёй.
Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым,
Магіла пад ім парасла крапівой.

Год смерці вядомы, а болей – ні слова.
Кароценькі надпіс размылі дажджы.
За што ён загінуў? За праўду, за мову?
За праўду, за мову, за волю душы.

З разлікам на вечнасць гранітныя пліты,
Скульптуры стаяць, і ляжаць валуны.
За імі не бачна магілы забытай,
Яе, як свой сорам, хаваюць яны.

Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым,
I многія ходзяць ужо ў змагарах.
Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым,
Пазнаць нам былое па гэткіх крыжах.

Год смерці вядомы, а болей – ні слова.
Між зорак жыве беларуса душа.
За што ён забыты?
За праўду, за мову,
Яшчэ – што свайго не адрокся крыжа.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Год смерці – 1937 - Віктар Шніп