Верш Пакліканне

Ещё вершы:

1. Пакліканне душы Як лёгка свечку шчасця пагасіць! Яе паўсюль чакае небяспека. Адкуль жа дапамогі папрасіць? Хто ахвяруе слова ёй ” апека” ? […]...
2. Твой голас Ты гаворыш мне, А я не чую слоў. Твой голас У спалоханае сэрца Сонечным цяплом Ласкава льецца – І ў […]...
3. БАЛАДА СЫМОНА РАК-МІХАЙЛОЎСКАГА (2.04.1885–27.11.1938) …Жыццё– не каляровы сон, кроў– не вада, І гэта сёння добра разумееш ты. Як пальцы ў кулаку, людская грамада, […]...
4. Зноў пра любоў Там, дзе канец усім дарогам, Чарнее ў вечнай цішыні парог, Як апынуся я за тым парогам, Дык мне назад не […]...
5. Паслухай, як б’ецца Называеш сябе беларусам? Ганарышся крыві чысцінёй? Насамрэч трэба зваць цябе трусам, Раз саромешся мовы сваёй. Ты не чуеш? Кукуе зязюля. […]...
6. Наш Парыж! Нясвіж. Дзівосных дрэваў шаты Каштанаў і кляноў заміж. Скрозь голле легка ў неба ўзняты Дом Радзівілаў – наш Парыж! Скарбонка […]...
7. Высокі колас – сэнс высокі Высокі колас – сэнс высокі, Вазьмі мяне ў высокі цень, Яднаючы зямныя сокі I ціхі сонечны прамень. He марнай пустальгой-былінкай […]...
8. Род Высокі род. Разбураны палац Ці хата, што на тым жа самым месцы Раз дзесяць будавалася. Глядзяць Праз вокны продкі, А […]...
9. Сямейны экіпаж Сямейны экіпаж Не даклікацца, мусіць, дадому малых, Не загнаць сёння зноў іх у хату, Бо паселі ў чаканні на лаўку […]...
10. Было і ёсьць Было і ёсьць. На гэтым і пакінем. Што будзе потым, Час ісьці далей. Сьляды зьнікаюць, Пад дажджом употай. Зьмяце сьцяжыну, […]...
11. Вялікія імены Заўсёды мы памятаем вялікія імены. Імены людей, якіх Радзіма звала На барацьбу за свабоду мовы. Іх завуць Якуб Колас і […]...
12. Кнізе Гамонім разам праз стагоддзі, Папера стала корнем дрэва. Як шэпат лісцяў, носіць вецер Нашы словы, што мы пакінулі У радочках. […]...
13. НЕ РАЗ У РОЗДУМЕ ВЯРНУСЯ Зямной красой жывуць паэты, Каб услаўляць красу нябёс… Удзячны кожны iм за гэта, За творчасць iхнюю, iх лёс. i сам […]...
14. Вечар шостага жніўня Вечар шостага жніўня. Наш парог у трыццаты год. Дождж лятункам тужлівым Ападае на сад, агарод. Ацяжэлае лісце Да мяне – […]...
15. Лісце каштанаў За шэрым схіленым парканам скрыпіць пясок сырых дарог, спадае медны ліст каштанаў на жоўты стоптаны мурог. Ідзеш, яго рукамі ловіш, […]...
16. Наша мова Наша мова – бярозавік весьні, Аксаміт жаўруковае песьні, Шум гаёў, пушчы грознае голас, Акавітай успоены колас, Матак нашых пяшчоты адвеку, […]...
17. Перапрагляд. Зычэнне кастанэдаўцу Андрэю Дзятлёнку …Сабраць з дарог каменні тыя, Што губяць сілы маладыя… Якуб Колас “Новая зямля” Так і жыццё аднойчы надакучыць, калі больш […]...
18. Балада Цячэ з рассечыны бярозавай гаркавы, нібы матчыныя слёзы, празрысты, як бруістая крыніца, сок-крывіца. Мяне даймае стынню вечаровай. …Здаецца, нехта стогне, […]...
19. Істота Істота Што бачыш ты, істота, аслепленая жоўта-чырвоным бляскам золата? Фарбы зямлі?.. Не!.. Твой колер адзіны – жоўта-чырвоны! Узыходы і заходы […]...
20. У белым ветразі завей У белым ветразі завей, У шэрым змроку зімняй ноччу Ты назаві мяне сваёй, Ты агукні – і я пакрочу! Ты […]...
21. Дзяўчыне, якой пакуль не існуе Ты маеш цёмны вочкі, Нібы палескі ночкі, Густыя валасы, Як родныя лясы. Ты маеш роўны носік, Як холмік пад калоссем, […]...
22. Ну дзе Ты, Бог …А можа й праўда… Мо Цябе й няма?.. …Ну дзе Ты, Бог? У чым твая прысутнасць? Халодзіць кроў няўцямная вайна… […]...
23. Калі ты штосьці кажаш Ты ведаеш, калі ты штосьці кажаш, Па шыі і спіне паўзе дрыготка, А гукаў доўгая рука цярэбіць сэрца, Праз вуха, […]...
24. Горкі зман неспраўджаных жаданняў Горкі зман неспраўджаных жаданняў – Нечаканы жорсткі ўдар пад дых. Праз памылкі і расчараванні Свет аглух, аслеп, заціх. Толькі плача […]...
25. Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
26. Толькі па-беларуску размаўляй Я паеду далёка, у незнаёмы край. Мяне кліча ўжо дарога. Мой таварыш, родны, ты пачакай, Пасядзі са мной побач нямнога, […]...
27. Чуеш, каханая, долу спускаецца вечар Чуеш, каханая, долу спускаецца вечар: Чорнымі крыламі сад вечаровы калыша, Рукі цалуе, у вусны ўкладвае вершы – Ціша. Подыхам лёгкага […]...
28. Палёт нерухомай стралы Бязь дзьвераў разьдзьвернуты дом бяз вокан неба ў пакоі бязгучны удар вяслом аглушаны бераг прыбоем Бяз золку залочаны дзень бязь […]...
29. Кава Мне сніўся сон: на полі сечы, Дзе бітва жорсткая была, Знянацку мне ўпілася ў плечы Чужынца вострая страла. Заслала вочы […]...
30. Лукашэнку Ляксандру Грыгоравічу Лукашэнку Ляксандру Рыгоравічу. Дзяржаўны закон Самаўладцу ўславіць, Варты надзейнай згародзіць платы, Але няма гэтай улады над намі, Калі нашы душы […]...
31. Калі сэрца тугой шчымела Калі сэрца тугой шчымела, Бо яму святла не хапала, — Да мяне заходзіў нясмела Летуценнік Янка Купала. Калі я, прыгнечаны […]...
32. Родная хата Сцяжын-дарог на свеце многа, Шляхоў таксама не злічыць. Маленства нашага дарога Да роднай хаты дабяжыць. Адсюль пайшлі на голас часу. […]...
33. Берагі Бераг твой узносіцца абрывам, Бераг мой – нізінны, лугавы. На тваім – табун сонечнагрывы, На маім – духмяны пах травы. […]...
34. БАЛАДА ЯЗЭПА ДРАЗДОВІЧА (13.10.1888-15.08.1954) Па Беларусі ў світцы белай, У пыле зорак і дарог Ідзе, задумны, пасівелы, Вандроўнік-мудрых фарбаў Бог. Чароўны кій вядзе […]...
35. Званы – Марына Влада-Верасень Колокола Марина Влада-Верасень Колокола – Автор неизвестен пераклад на родную мову А сення не прыйшла да мяне зноў! А я […]...
36. Наш лёс Лёс у дзядоў не быў салодкі, Бяда да косці церла плечы. Яны дарма не дралі глоткі, Казалі словы ў грознай […]...
37. Любая Прыгожая, ласкавая і мілая, Ты нас праз усю гісторыю вяла. Чаму ж тады мы ўсе цябе пакінулі, Ты нават бараніцца […]...
38. Краю Я, краю, твой. Нашто мяне зракацца? Я ў дзень народзін падпісаў крывёй З табой дамову. Путам не парвацца, Што лучаць […]...
39. Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...
40. Я не помню калі Я не помню калі Зразумела, што сэрцам твая. Можа, як зацвілі танкастволыя вішань сады, Мо мяне абудзіў апантаны любоўю жаўрук, […]...