Верш Ліст на свабоду
Мы покуль не народжаны народ,
мы вязьні скамянелых яйцаклетак,
мысьленча запаволены чарот;
хтось падла, хтось зусім яшчэ падлетак,
Хтось піша і рыторыкай старой
уводзіць юнакоў у заблужджэньне:
змагар, руплівец, ходаньнік, герой,
тытан, а мо й тытанік адраджэньня.
Стаміліся й губляем лік гадам:
гады ў турме паўзучыя, як гады!
Дзе ж тая паўнагрудая мадам,
што ўсіх нас павядзе на барыкады?
Што маем, ёй бы кінулі да ног!
I вартавыя чуюць нашы енкі,
калі начамі ў каляровых снох
мы бачым гэту кралю без сукенкі.
Мы валім дрэвы, чэшам камяні,
капаем катлаваны і каналы,
чакаем на спатканьні, лічым дні
й абагаўляем сьвет наш дасканалы.
Бо верым: навакольнае лайно
цудоўным гноем станецца ў гасподзе.
Папраз закратаванае акно
гартуем дых, каб дыхаць на свабодзе.
Ещё вершы:
- Ліст да вязьня Я ўжо лічыў, час скончыўся пракляты: Растаяў, згінуў, назаўжды ўцёк. Ды не бандыта інулі за краты – Шаснаццацігадовае дзіцё. За […]...
- Ліст да З Не набіваюся я на дружбу, Позна пісаць такія лісты. Недзе ж далёка кашулі мужу I дачцэ кашулькі мыеш ты. Абмываючы […]...
- Ліст беларуса Мы з вамі продкі, з вамі будзем, І вашу думку падтрымаць Нам нескладана, бо мы людзі. Нашчадкам хочам мы сказаць: […]...
- Тры дрэвы Тры дрэвы вiдаць мне, як выйду на ганак Тры дрэвы вiдаць мне, як гляну ў вакно Тры дрэвы – запозна, […]...
- Зіма ўцякае начамі Светлых дзён баючыся, – Мутнымі ручаямі, На пачарнелай крызе, Зіма ўцякае начамі. Ёй на шляхах світальных Не ваяваць з туманамі, […]...
- Свіцязь Мне Свіцязь начамі сніцца. Мне доўга начамі не спіцца. З табою хачу сустрэцца, Ці гэта толькі здаецца. Мне Свіцязь сніцца […]...
- За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...
- Ліст з італіі Баўлю час я ў дзіўным краі Ля падножжа Альпаў стромых і мясьцін, з якіх паходзіць Пан вялікі Жыгімонт. Прамысловасьць тут […]...
- Ліст да цябе Учора Яўтушэнка чарговы раз Распавёў сваёй колішней каханцы, Што Расея існуе толькі ў вершах Пушкіна І прозе Талстоя. Пішу табе, […]...
- Восені кладзецца ліст журботны Восені кладзецца ліст журботны На сухія з чэрвеня брады. Неўпрыкмет у вырай незваротны Птушкамі ляцяць мае гады. Прамільгнулі чайкі дзён […]...
- КАМЯНІ Тут камяні растуць з зямлі, Бо тут – таксама іх краіна. Над імі леднікі былі, Як нас і не было […]...
- Мы, азірнуўшыся, бачым сны Мы, азірнуўшыся, бачым сны дождж, восеньскіх вуліц пустыню. Там за вакном – бязмоўя карціны, У смузе святла – сілуэты, вітрыны […]...
- Слава моцным! Мы бачым, нашчадкі саслаблі Мы бачым, як коціцца з гор, Запавет перакуленай славы Дзе здароўе было, зараз мор. Нас у […]...
- А ў тваёй руцэ А ў тваёй руцэ – не мая рука, а ў маёй рацэ – камяні на дне. Камяні, што кідалі мы, […]...
- Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
- Крэва Камяні прамаўчаць, камяні прамаўляць ня ўмеюць, А калі б спавядаліся – хто бы той сповяд прыняў? Лёхі цёмныя тут, і […]...
- Сьпевы ўсёй зямлі Я ў сьпевах усёй зямлі Беларускасьць чамусьці чуў. Сьпевы мёд на душу лілі, Нарадзіўшыся ўдзень ці ўначчу На зямлі мне […]...
- Францішак Скарына Полацк поўны саборным звонам. Душы поўніць нябесным страхам. Ад Сафійкі плывуць іконы, люд на неба глядзіць у жаху. Хтось спяшаўся […]...
- Калі б сустрэчы нашай час Калі б сустрэчы нашай час, Я ў свой нататнік запісала, Сукенку гэту пад паяс Так часта б я не апранала. […]...
- БАЛАДА ГЕРМАНА ШНІПА (1760-1830) Пра рыцарства, пра Прусію забыцца! Тут іншы свет, тут іншае жыццё. Ляціць пад ногі, як агонь, лісцё, Смяецца маладзён […]...
- Не верце Не верце, што дрэвы не тужаць ніколі. Шчымліва журбуюць яны й на прыволлі па песнях птушыных, не чуць якіх болей, […]...
- Ліст Хацела да цябе напісаці На пялёстку ружы пахучай, Але пялёстак мог згінуць У пору буры грымучай. Хацела да цябе напісаці […]...
- Самотны вецер Самотны вецер абдзiрае, Нiхто яму не замiнае. Шкада мне толькi пачуцьця, Што страчана скрозь сьвет быцьця. Праз прызму доўгiх, шэрых […]...
- Што чалавеку горш за ўсё? Што чалавеку горш за ўсё? Хтось кажа – смерць, а хтось – хваробы, Адным – жабрацтва шкумаццё, Другім – не […]...
- Ліст да каханай Наша сустрэча не за гарамі He за лясамі твой пачастунак. He за палямі мой пацалунак. Наша пяшчота не за марамі. […]...
- Ліст да маці Мне барабаніць дробны дождж у шыбу, Лісткі праз фортку падымае вецер. Радкі хвалююцца і скачуць, нібы дзеці, І сын, што […]...
- Ліст да Радзімы Талачынская старонка, Любы сэрцу край, Без цябе мне жыць няёмка,- Вестачку падай. Ці калыша ветрык жыта На далонь-палях, Ці чаруе […]...
- Як ападае ліст Як ападае ліст, як ападае… Нібы дазволу ў восені пытае. Бывай, галінка гнуткая, бывай! Няхай цяпер цябе галубіць вецер, Салодка […]...
- Цяпло Калі змяшаюцца гады, Калі наступіць цішыня, Я буду помніць, што ёсць ты, Ты будзеш помніць, што ёсць я. Калі Зямля […]...
- Ліст з дому Захварэў, Чорны вечар брыдзе З бліскавіцамі горнымі. Мне ўсміхнуўся, Як дзень, Ліст, таропка Разгорнуты. Праз уральскі хрыбет, Праз кару Бездарожжа […]...
- Кляновы ліст* Кляновы ліст* празрыст і чыст, Ляціць, кружыцца. Напэўна, восень шле мне ліст*, Пасланне быццам. Яго чырвоныя радкі – Нібыта вены […]...
- Жоўты ліст Спелаю лістотай Упаду на слоту. Хто я? Дзе я? Хто ты? Ліст: ляжу пад плотам. Мне тут сумна вельмі. Дождж […]...
- Ліст Вадзіму-здрадніку Чаму? Чаму Вадзім ты здрадзіў? І здрада гэткая як вілы ў спіну мне была. А сам? Дык быццам белы і […]...
- Трымціць на вятры ліст пажоўклы Трымціць на вятры ліст пажоўклы Адзін на адзін ён з сабой… Увосень сырую ён змоклы, А потым ужо пад зямлёй. […]...
- Ты напішы мне ліст па-беларуску Ты напішы мне ліст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...
- Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...
- Дык чаму ж я ліст не напішу Дык чаму ж я ліст не напішу той дзяўчынцы, птушцы басаногай, што так рана раніла душу і так позна выйшла […]...
- Ліст пабег цябе даганяць Ліст пабег цябе даганяць утравелымі рэйкамі, немагчыма было стрымаць пад стамленымі вейкамі Раставанне – пякучы боль! – раз’яднанне, разлучыны… І […]...
- Асенні баль Апошні баль асеніі… Паўсюды таньчыць лісце, Зняважыўшы прыстойнасць ўсё круціцца шалёна. Стары тужлівы вальс нам вецер зноў насвіствае І кружыць […]...
- Вежа са слановай косткі Нам не забыцца ў каляровых снах і летуценнямі не бавіць час: да белай вежы на сямі вятрах вяртацца будзем мы […]...