Верш Скончыўся бег
На плячы вісела стрэльба,
бег праз лес, праз поле, грэблю,
У партызанскі, у атрад,
каб сказаць, што ў вёсцы гвалт,
Што фашысты паляць хаты,
што забілі яны тату,
Што сястрычку разам з мамай
павялі да нейкай ямы…
Бег, як вецер, як вада,
у якой хуткая хада,
Ён хацеў паспець сказаць,
што ўсіх трэба ратаваць.
Ён не чуў ніякай стомы,
і прыбег на бераг стромны,
Пераплыў раку і ў лес,
і са стрэльбай у перавес,
Паляцеў ізноў вятрыскам,
але раптам куля блізка,
Прасвісцела каля сэрца…
не пачуў ён сваёй смерці…
Не паспеў… і не дабег,
куля ворага наспех,
Супыніла сэрца стук…
так загінуў той хлапчук…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Бой пад вечар скончыўся Бой пад вечар скончыўся, А мы ўсё Пра атаку, Хоць былі ўжо “тыл”. I ніхто яшчэ з нас не памыўся, […]...
- Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
- Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
- Недзе з усходу гудок цеплаходу Недзе з усходу гудок цеплаходу ліпеньскім ранкам што толькі не прымроіцца Знаёмы хлопчык Ваня ля вусця Палаты прамывае праз сіта […]...
- Каму – вядома Шляхоў нямала пакручастых. I каб мінуць равы, кусты, Было, што ўброд хадзіў я часта, Таго не ведала і ты. I […]...
- Берлін-Мінск Праязджаем варшаву. лета. вечар. ператварылася ў вецер сэрца. і дзьме. Дзесяць хвілін на вакзале. вечар. лета. круціцца як плянэта сэрца […]...
- Але ж… як гэта ёй сказаць? Але ж… як гэта ёй сказаць? Я з дабрадзеямі не знаюсь, Сяброўства зь імі не вяду, Каго ж, штомоц, шчыра […]...
- Берагі Бераг твой узносіцца абрывам, Бераг мой – нізінны, лугавы. На тваім – табун сонечнагрывы, На маім – духмяны пах травы. […]...
- НЕ АДДАЙ МЯНЕ Не аддай мяне другому, Зберажы, Каб пасля жыццёвай стомы На мяжы Не адзін ты быў аднойчы – Хоць заплач. Скажаш […]...
- Наша Ніва Наша ніва буйна ўскаласіла. Падрыхтавана глеба добрая была – Касцьмі, крывёй зямлю мы ўгнаілі, Пятля і куля нам дапамагла. Мужык […]...
- БАЛАДА ВАЦЛАВА ЛАСТОЎСКАГА (8.11.1883–23.01.1938) Дзень адыдзе ў небыццё Па чырвоных кветках смерці. Верыць жа табе ў жыццё І казаць народу: “Верце!” І на […]...
- Ізноў Ізноў. Сэрца зноўку знак адчула: Ты мяне ізноў завеш, Успаміны ўскалыхнула, Чымсьці адгукнуцца перш. Думкі цешаць памяць сэрца – І […]...
- Косы Як сказаць вам аб прычыне, Ад чаго так сумна мне, – Дзве касы ў адной дзяўчыны, Што ручайкі, на спіне. […]...
- Я прыйшоў да вас Я прыйшоў да вас, каб сказаць, Што за горадам ноч, як дзень: Каля рэчак вербы не спяць, Ясны месяц стаіць […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ СЕЛЯШЧУКА (4.08.1947-25.09.1996) З прыгожай і роднай самотнай краіны Паехаць да мора і там-патануць… Праз дождж па дарогах, дзе плачуць рабіны, Самотныя […]...
- Вэндэтта Не народ для ўрада, а ўрад для народа – Куля ідэю не можа забіць! Там жыццё рай, дзе свабоды край! […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНІІ ПФЛЯЎМБАЎМ (1.11.1908–13.01.1996) За мужам у Сібір… А для чаго? Ці трэба? Пытанні, нібы снег, ля сэрца растаюць. А над табою чорнае, […]...
- Абяцай Абяцай, што ў Ашмяны прыедзеш Ты ізноў на наступнае лета. Хай яшчэ падзівяцца суседзі Тым, як павай плывеш ля мяне […]...
- На вайне Жыццё бясцэннае заўжды, Жыць вечна нават цешыць мроя, Але ў юнацкiя гады Не шкода аддаваць чужое. Чужы боль сэрца не […]...
- Пяць патронаў у абойме Пяць патронаў у абойме, Пяць патронаў. Падымаемся у бой мы Ў полі роўным. У патроне кожным – куля, Девяць грамаў. […]...
- Катастрофа Недавымаўлена слова, недавымаўлены сказ, не далі зрабіць высновы. Зразумець і даць адказ. Замаўчалі. Без пытанняў. Бо пытанняў не было. Вочы […]...
- Сто з ста Куля ў галаве засела, яшчэ пасля той вайны. Не бачыла куды ляцела і трапіла у чужыя сны. Той год, тая […]...
- Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...
- Трэба быць моцнай Трэба быць моцнай, нібыта сталёвая куля. Як пластылін пластычнай, калючай, як дрот. Каб незнарок не разбілі, у дугу не сагнулі, […]...
- БЕРАГ МАЛЕНСТВА У кожнага ноша свая. i свой Бог. Не будзем пра Бога… А толькi: Вытокi дарогi – бацькоўскi парог, Бераг маленства […]...
- Сумленны грамадзянін Каб быць Сумленным грамадзянінам Трэба вушы заткнуць, Трэба вочы заплюснуць, Трэба рот чымсьці забіць… Абы толькі, Абы толькі Нічога дрэннага […]...
- Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай. Жыццё як імгненне: паспеееш хіба азірнуцца. Мінулае гляне амаль беспрасветнай работай І кроплямі шчасця, якімі […]...
- Зімовыя забавы Па снезе, па снезе снягірык скок-скок. Скаваў рэчку ўзімку трывалы лядок. Зусім не чуваць нічога наўкола… Але тут на рэчку […]...
- Не кахала Разумею. Усё перамелецца Як на млыне праз Неман мука I раптам шчасце само не сустрэнецца А жыццё працячэ як рака… […]...
- Сястра Дзяржынскага Да помніка яго вялікай славы Ў дзень нараджэння Фелікса Штогод Яна ішла цераз усю Варшаву З гваздзікамі У пешы свой […]...
- Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Гляджу на след блакітны за кармой, Як быццам я плыву не акіянам, А Бесяддзю – […]...
- Расце атава Расце атава. Укос другі Касцоў пакліча неўзабаве. Буслоў бясконцыя кругі, У сэрцы большае тугі, Як на бязлюднай пераправе. Як на […]...
- Паграбае лiсце лiстапад Паграбае лiсце лiстапад… Дзень бы з промняў пяшчоты сатканы. Гэткiх дзён у жыццi выпадае няшмат, Калi ты ў цэлы свет […]...
- Спаўзе ў гушчар туман сівы Спаўзе ў гушчар туман сівы Між елак покрывам бялюткім. Ізноў прысніцеся не Вы У панаванні Рэха гнуткім… Спаўзе з галінкі […]...
- Бяссонне Зачапіліся думкі адна аб адну і забралі спакой, і пазбавілі сну. Наляцеў цэлы рой успамінаў і мар, і да рання […]...
- Ціха, ціха Гэтак ціха-ціха на Зямлі, Маладзік у небе дагарае, Бальшакі сумёты замялі, I снягам няма канца і краю. Цішыня заводзіць часта […]...
- Адзін штуршок – і ўжо трывога Адзін штуршок – і ўжо трывога Сціскае сэрца ў камяк. I ўжо бягу я на дарогу З таемнай думкай: што […]...
- Усё, што я хачу Усё, што я хачу – цябе любіць – як хочаш ты. Ялеем. І агменем. З тваіх далоняў шчасця брагу піць […]...
- БАЛАДА КАМІЛЫ МАРЦІНКЕВІЧ (каля 1837-пасля 1886) Ты ў высылцы за кінутыя кветкі Паўстанцу на яго апошні шлях Глядзіш на свет з усмешкай вельмі […]...
- Самотна без цябе мне на Зямлі Быў дзень духмяны, вечар п’яны, ноч затым… Было каханне, закусіла цуглі, На голаўзлом панесла праз гады, І лёд за ёй […]...