Верш Бой пад вечар скончыўся
Бой пад вечар скончыўся,
А мы ўсё
Пра атаку,
Хоць былі ўжо “тыл”.
I ніхто яшчэ з нас не памыўся,
I ніхто яшчэ з нас не астыў.
I ляжаць сябры ў магіле братняй –
У каманды пахавальнай многа спраў.
Не спяшыў камбат пісаць аб стратах,
Аб сваіх салдатах гараваў.
Кроіў хлеб мой друг рукою чорнай,
З гімнасцёркі не абмыўшы кроў.
Выпівалі па чатыры нормы –
Нашы
I загінуўшых сяброў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Трывожацца рукі і ўcё – не да рук Трывожацца рукі і ўcё – не да рук. і светла, і пуста, і лёгка, але – так няпэўна, так зыбка, […]...
- Вершы пра вёску Пра вёску вершаў многа – Папрокі маладым – Пра поле, лес, дарогу, Пра вогнішча, пра дым. Дык гэта ж цень […]...
- Яшчэ ня вечар, мілая Яшчэ ня вечар, мілая. Яшчэ ня вечар. Наперадзе ў нас тысяча сустрэч. І будзе бэзам новы май расквечаны. І салаўі […]...
- Яшчэ не вечар, мілая Яшчэ не вечар, мілая. Яшчэ не вечар. Наперадзе ў нас тысяча сустрэч. І будзе бэзам новы май расквечаны. І салаўі […]...
- Скончыўся бег На плячы вісела стрэльба, бег праз лес, праз поле, грэблю, У партызанскі, у атрад, каб сказаць, што ў вёсцы гвалт, […]...
- Перапіс грахоў Пачаўся перапіс грахоў: Іх як калосся ў жыце… Усе грахі сваіх сяброў, Суседзяў, саслужыўцаў, Дзяцей малых, Бацькоў старых, Буфетчыц на […]...
- Вечар школьных сяброў Параскідала нас па белым свеце, Калі ж мы зноў вяртаемся сюды, Усё тыя ж мы гарэзлівыя дзеці, І кожны з […]...
- Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
- Часцей, часцей прыпамінай Часцей, часцей прыпамінай… Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край, – Каб над зямлёй, што млела ў […]...
- Калі надыходзіць вечар Калі надыходзіць вечар І бачна захад вераснёвы, Басая Ў светлай кашулі Стаіць у рамонкавым полі. Спявае і шэпча, смяецца, Цякуць […]...
- Вечар пяшчотна пяе калыханку Вечар пяшчотна пяе калыханку. Цішынёй ахінае мне плечы. Частка да часткі складаю мазаіку Пачуццяў сваіх чалавечых. Тчэцца ўзор маіх думак […]...
- Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- ПЕСНЯ ПРА ХЛЕБ Так з даўнiны ў баку нашым вялося, Што лепшыя ўсе песнi ў нас – пра Хлеб… Бач, нездарма – жытнёвае […]...
- Святы вечар Каляда, Каляда, на зямлі – Святы Вечар, нарадзіўся у яслях Збавіцель і Бог. І пасталі бярозаў танклявыя свечкі паабапал заснежаных, […]...
- МОЙ ПАКЛОН За хлеб – прадукт высокай пробы, За хлеб, што маем на стале,- Паклон шлю нiзкi хлебаробам, Паклон вам, людзi, на […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 3 – “Ласка зорак” Край неба абваліцца ўніз, і крышталёвымі камлыгамі пасыпецца на зямлю. Скалынуцца нетры апраметнай, і заскрыгоча зубамі бездань. Завыюць ваўкі, і […]...
- Ліпеньскі вечар Яшчэ ў дрымоце дзённай совы, Раса не легла на лугі, А ён папругай тумановай Падперазаў ужо стагі. Як “заўтра” захадам […]...
- Ёсць на свеце такія краіны Ёсць на свеце такія краіны, Дзе расце нават хлеб на раллі, А мне нашы бярозы, каліны, Нашы краскі ў душу […]...
- Да народа Ўкраіны Навошта вы робіце гэта? Людзі?! Хопіць гэтай барацьбы за мір! Колькі яшчэ загінуўшых будзе? Што рабіць са сценамі поўнымі дзір? […]...
- Мы Мы памерлыя, мы ненароджаныя, Мы забітыя і зьнявечаныя, Мы адныя, мы бездапаможныя, Мы заганныя і нявечныя. Мы чужыя у роднай […]...
- Я еду зноў у мілую мне вёску Я еду зноў у мілую мне вёску Там хата ёсць – ніхто ў ёй не жыве… Да ганку йду, мінаючы […]...
- Квадрат Як парад без салдат – не парад, Так квадрат без вуглоў – не квадрат. Як футболу патрэбны галы, Так квадрату […]...
- Вось і вечар настаў Вось і вечар настаў, Яшчэ адзін дзень прайшоў. Ціха у цемру начы Сённяшні дзень сышоў. Белу адзёжу сваю Зняў, да […]...
- Пераклад верша “Калі” Р. Кіплінга Калі ты не губляеш розум свой У коле пустадомкаў і вар’ятаў І застаешся ў ім самім сабой, На веру ў […]...
- Вечар у Міры З дачкою мы адчулі – тут сябры. Нас сабралося шмат, у пакоі цесна. Пілі гарбату і спявалі песні У незабыўны […]...
- У горад! Хлебам не кармі У горад! Хлебам не кармі… (Дзе абжывуцца – там папросяць.) Слабеюць нашы карані, I кроны меней пладаносяць. Прыедзе брат і […]...
- Сіняя бухта Я зборніка на жаль не маю, Ніхто мае вершы не публікаваў, Ды я і сам, па шчырасці сказаць, бухаю – […]...
- Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...
- Пашанцавала мне з табой, Радзiма Калі парадны строй праходзіць міма, Там крочыць нехта іншы, а не я. Не я абараняў цябе, Радзіма, Табе не дапамог […]...
- У вераснёўскі вечар Лагодны вечар, ціхі, вераснёвы. Кучомкі хвой замлелі ў цішыні, I мой дубок не зрушыцца ні-ні, I я маўчу, ніжу на […]...
- Віншавальныя паштоўкі Дарагія Пабрацімы і сястрычкі, Гэта ж мы не бачыліся столькі! Усесаюзнай сталі пераклічкай Нашы віншавальныя паштоўкі. Ёсць дарогі – лёсу […]...
- Чатыры словы Чатыры словы Поле, вёска, лес, дарога – Усяго чатыры словы. Для кагосьці так нямнога; Для мяне ж жыцця аснова. Поле […]...
- Благаславенны край наш Благаславенны край наш, ад азёраў сіні! Лугоў раздольле ды шырокі стэп, Сынам даючыя жыцьцё жанчыны І нівы, родзячыя хлеб… Благаславенныя […]...
- Пра графаманаў Асуджаны нявопытны паэт: “Звычайны графаман у неспакоі!” Чаму ж яго так вабіць і заве Паэзія нябачнаю рукою? Чаму ў думках […]...
- Узнацкі шлях Узнацкі шлях – Чатыры кіламетры – Мае сябры, Мае дажджы і ветры. Чатыры знакі Над маім сусветам… Шляхі, шляхі, – […]...
- Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...
- Ранак Перамогі Мы цябе выглядалі з-за шэрых руін Воблік светлы твой снілі начамі ў астрогах І тужылі тугою магіл і краін Па […]...
- Іншыя Няўжо мы іншыя якія? Няўжо ў нас рукі не такія? Ці мы не ўмеем будаваць? Не навучыліся пісаць? Апошні сорам […]...