Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Квітнеюць сады

Квітнеюць сады

Квітнеюць сады. Позірк нельга адвесці,
Так зачароўвае іх прыгажосць.
Ветрык лагодны цалуе іх, песціць,
Хутка асыплецца долу суквецце,
Бо і ў прыродзе вясна толькі госць.

Так і ў нас, у людзей, адцвітае
Песнямі, смехам юначым вясна.
Дні, як пялёсткі, жыццё асыпае.
Часам камусьці тых дзён не хапае
Выпіць свой кубак вясновы да дна.

Чымсьці жыццё мне ў прыродзе прывабней,
Можа, што скончыцца год непрыкметна,
Зноў зацвітуць у садах нашых яблыні,
Быццам нявесты, прыгожыя, зграбныя,
І прынясуць з сабой цёплае лета.

Шлях чалавечы даўжэйшы намнога,
Толькі прыходзіцца сэрцу скарыцца.
Вядзе ўсё далей ад юнацтва дарога,
А што там–за самым апошнім парогам…
А, можа, вясна там усё ж паўтарыцца?

1994 г.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Квітнеюць сады - Ніна Кавальчук