Верш Прысвячаю Хатынічам
Прысвячаю Хатынічам
Можа, недзе ёсць вёскі яшчэ прыгажэй,
Нам не хопіць жыцця, каб усе абысці.
Ды за нашы Хатынічы ўсё ж даражэй,
І мілей, і бліжэй нам нідзе не знайсці.
Можа, у вёсках чужых людзі лепей жывуць,
Ды такіх вышыванак, я знаю, няма.
І нідзе так прыгожа не вяжуць, не ткуць,
Як у нашых гасцінных і цёплых дамах.
І адзенне адметнае ў нашых жанчын,
Бы з вясёлкі на іх каптаны і спадніцы,
А адкуль мы, з тутэйшых ці іншых мясцін,
Пазнаюць нас па “оканню”мовы-крыніцы.
Паглядзіце на нашых бабуль і матуль,
Ім сучаснае моды не трэба.
Не прызналі яны яшчэ сумак, пакуль-
Ходзяць з торбай кужэльнай за хлебам.
Назвы вуліц на сходзе рашылі змяніць,
Каб было больш культурна. Згаджаліся самі.
Ды ў народзе яны засталіся ўсё ж жыць
“Касмачамі”, “Багоўкаю” і “Крупанямі”…
І што б нас не чакала, мы будзем заўжды
Ганарыцца сваёю малою Радзімай.
Праляцяць тут у вёсцы ўсе нашы гады,
І зялёныя леты, і белыя зімы.
Можа, недзе ёсць вёскі яшчэ прыгажэй,
Ды няма за Хатынічы нам даражэй.
1995 г.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)