Верш Няўжо ты смелы насамрэч
Няўжо ты смелы насамрэч,
А можа, хлусіш?
Што не прагоніш раптам прэч
Пасля спакусы?
Чакаеш, пэўна, як бяды,
Ці як наслання,
Намечанага на гады
Са мной спаткання?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Няўжо? I вось, нарэшце, прада мной Радзiма, Тут беларускасць знiшчана ушчэнт, Свая, наогул, мова нелюбiма, I грэбуе ёй нават прэзiдэнт. Нiхто […]...
- Няўжо памылілася? Пацалаваўшы мяне, пайшоў назаўсёды. Я бачыла сон: твае вусны дакраналіся да маіх. Прачнулася ад асалоды. Цябе не знайшла… Няўжо памылілася? […]...
- Няўжо і праўда ўсё – усё адно? Няўжо і праўда ўсё – усё адно? Няважна мова і размова?.. Гляджу напружана ў акно, Як быццам мне там нешта […]...
- Смелы Кот Сабака ў сенцах выспаўся, пад’еў I выйшаў на падворак, бо хацеў, Як кажуць, крышачку размяцца. Вось бачыць, ля варот Ідзе […]...
- Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...
- Бусел белы – клёкат смелы Бусел белы – клёкат смелы Па-над белай стараною. Ён лунае белай верай Нада мною і табою. Можна голасам змяняцца, Горды […]...
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 6. Агародня Тут, паводле сведчанняў мясцовых жыхароў, спраўдзіўшы прадказанне св. прав. Іаана Кармянскага, у Свята-Нікольскі храм на Божую Літургію з’явілася Сама Найсвяцейшая […]...
- Сасна шаптала баравая Сасна шаптала баравая, І не аспрэчваў мох балотны: “Шляхоў зваротных не бывае Для тых, хто ў сьвет прыйшоў сьмяротным…” А […]...
- Збіраю пажыткі і еду дамоў Збіраю пажыткі і еду дамоў. Вайна – забава не лепшая. Ці мне падалося, ці то было сном?.. “Прасніцесь, выходзім, канечная!” […]...
- Я раскрыюся! Калі-небудзь я скіну свой полаг Пасля радасці або бяды, і з душы я дастану асколак Не гнілой халоднай слюды… Я […]...
- Ну дзе Ты, Бог …А можа й праўда… Мо Цябе й няма?.. …Ну дзе Ты, Бог? У чым твая прысутнасць? Халодзіць кроў няўцямная вайна… […]...
- Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...
- Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...
- Вечаровая элегія Ты плануй, не плануй – вырашае заўсёды Бог. І крыўдуй, не крыўдуй – мае рацыю ён, не ты. Вось і […]...
- Зорачка надзей Як мары адбываліся ва ў сне, Застаўся ад маленства ўспамін. Надзеі зорка зіхацела мне, Кудысьці лятучы з вышынь. Няма ўжо […]...
- Уваскрэсні, птушка Фенікс Вы ўсё яшчэ жывыя? Да вас ідзем тады мы! Такія словы чуе мозг чуллівы мой! Пакуль услых не прамаўляюць іх… […]...
- Я так баялася гэтай сустрэчы Я так баялася гэтай сустрэчы. Я думала: яна ўспыхне маланкай з яснага неба ці сцюжна агорне агромністай кропляй. Я так […]...
- Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...
- Мы на гады жыццё не лiчым Мы на гады жыццё не лiчым Яны – як колы на вадзе I толькi зморшкi на аблiччы Ты не схаваеш […]...
- Прачнуся і хутчэй за вершы Прачнуся і хутчэй за вершы, Бо толькі раніцай пішу. І дурань я такі не першы – Хоць можа перад кім […]...
- Ці казка, ці быль Сястрыца неяк Янку павучала: “Калі адчуеш смагу летнім днём, Не пі з капытца, брацік, што папала! Аслухаешся – станеш казлянём!” […]...
- КАХАННЕ – НЕ ЛЮБОЎ Сладку ягоду рвали вместе… (з песні) Салодкіх ягад прыгаршчамі рваў, Карміў з зайздросным смехам напаследак. Няўжо ты, любы, ўсё мне […]...
- Птушыная песня (Гукаперайманне) Прэч, цень! Будзе дзень! Будзе дзень чараваць. Згінь, сон! Будзе сонца! Будзе сонца цараваць. Ціха-ціха… Ветрык спіць, Буду я гняздзечка […]...
- Млын МЛЫН Мукою сыплецца Шлях Млечны… І я прыпомніў, як малым Прыехаў з бацькам у Замэчак Дзе ўбачыў, быццам замак, млын. […]...
- НЕ АДДАЙ МЯНЕ Не аддай мяне другому, Зберажы, Каб пасля жыццёвай стомы На мяжы Не адзін ты быў аднойчы – Хоць заплач. Скажаш […]...
- Пабудзь са мной Асеньняя шчымлівая дарога, I ты – неспадзяванкай незямной. Я пра цябе ня ведаю нічога… Пабудзь са мной. Пабудзь са мной… […]...
- Прадвесне Прага. Трызьніць мая душа, Сігаюць промнем думкі, Але нанаў пачаць Нельга што адгула. Сумневу шэры воўкі Грызуць яе, грызуць, Каб […]...
- Студня Нагнуся над студняю, каб убачыць самога сябе. Глядзяць на мяне з глыбіні то светлагаловы хлапчук, то сівабароды стары, а часам […]...
- Планета Высоцкага Яшчэ адна малая планета ўключана ў касмічны мемарыял астэроідаў, якія носяць імёны выдатных людзей. Міжнародны планетны цэнтр зацвердзіў яе назву […]...
- Каляда-калядзіца Каляда-калядзіца, Зорка, зорачка, дзянніца, Ты прайдзі ў кожны дом, Хай шчаслівым будзе ён! Каляда-калядзіца… Сонца зноўку маладзіцца. Завітай, удача, у […]...
- Гады, што порахам дыхалі Пасв. маім братам; Петю, Толю І сёстрам; Ніне, Вале, Соне, Тане і Рае. Гады, што порахам дыхалі, Бацькоў мінулі, зьбераглі, […]...
- Падваеньне Лірычны герой паміраў ад каханьня, А ты пазіраў у пустэчу. Ён прагнуў сягоньня з каханай спатканьня. Цябе ж паглынуў гэты […]...
- Бацькам Прыхіліцца да матулі Мне б хацелася у сэрцы… І ля бацькі, як у дзяцінстве, Зноў я мару атагрэцца… Але не, […]...
- Захапляюся Пушкіным Я помню тое вокамгненне, Калі мне генія тварэнне Упершыню папала ў рукі,- Было такое здавальненне!.. Ад вершаў тых чароўных гукаў […]...
- НА КРЫЛАХ КАХАННЯ На зямлю асыпаўся Ўвесь колер садоў. Ён прышоў, гэты час, І цябе я знайшоў. Нашы вочы без слоў Запыталі тады: […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Прайдуць гады Прайдуць гады – лісты пажоўкнуць і насенне, Напэўна, ужо ніколі не ўзрасце, Прайдуць гады – і застануцца цені, Усіх людзей, […]...
- В. П. РАГОЙШУ (з нагоды знаёмства) Паэт, асветнiк, педагог – Рамантык вечны па натуры, Прайшоў нямала звiлiстых дарог, А ўсё жыццё служыў, як […]...
- Нічога не прашу я ў неба Нічога не прашу я ў неба: Я ў гэтым свеце толькі госць. Мне, Божа, лішняга не трэба- Не адбірай таго, […]...
- На асенніх могілках На могілках – ціха і сумна, Змярцвеласць у жоўтай траве… Прымроіцца раптам, што з трунаў Чыёсьці дыханне плыве… Яно выплывае […]...