Верш Не азірайся

Т. Ш.

Ты не азірайся, трымайся ў прыцэле вачэй.
Цяжкія скрыпучыя дзверы – як выратаванне.
Ідзі як ішла, не павольней і не, не хутчэй,
Спектакль не скончаны, покуль ідзе паляванне.
Хай ты з кожным крокам сталееш на некалькі год,
І ён не жалезны – дрыжыць яго погляд кантрольны
Чатырнаццаць крокаў… ужо дастаткова прыгод…
Ты крочыш з мінулага ў будучыню. Беспарольны
Адчыніцца, нібы партал, да сябе ўваход,
І вочы памеркнуць, і зробяцца думкі пустымі.
Ты горда прайшла гэты шлях. Ён жа наадварот
Не вытрымаў, стрэліў услед, але ўжо халастымі.
25.10.2012

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Не азірайся, – міф вучыў біблейскі Не азірайся, – міф вучыў біблейскі, – Іначай скамянееш назаўжды… …За стол засядзем – і пасады клейстар Прыклейвае да крэсла […]...

Вясновая навальніца Крочыш па ходніку – вецер сцюдзёны Градчаны б’юцца аб твар Крочыш наперад у шлях невядомы Між брудных, шэрых канаў Б’юцца […]...

Дзяды, альбо дзень памерлых З кожным днем усе мацней адчувалася прыцягненне зямлі, набліжалася вялікая змена, жыцце падыходзіла да мяжы. Выразнай і непазбежнай. Знікалі жаданні, […]...

Загінуты боль Загінуты боль, адзінота ў сэрцы Душа ў змаганні, а целу спакой. І ведаеш ты, не адчыніцца дзверца Не пойдзе дадому […]...

Веснавое Веснавое… *********************** Усмешка на твары, Мімозы галінка. Ты крочыш у мары Вясною, дзяўчынка. І сонейкам лашчыць Цябе сакавік. Наперадзе шчасце […]...

Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...

Вяшчун Што збудзіла цябе у вандроўку ўначы? Ці не Зорка, што радуе неба? Будзе цёмны гушчар за табою сачыць, Але ў […]...

Сірочыя вочы Рэклама мяне давяла да прастрацыі – Імклівы прагрэс па галактыцы крочыць… Крывавым адбіткам на цывілізацыі Паставілі кропку сірочыя вочы. Не […]...

Хоць страляюць па каханні халастымі На душу з іх кожны паляваў – Вось і зыркаеш вачніцамі пустымі, Не знаходзіш больш таго, што цалаваў. Праз нядолю […]...

БАЛАДА АЛЕСЯ ЕМЕЛЬЯНАВА (20.03.1952-6.10.2005) У пачцы цыгарэты, як патроны, Якімі забіваеш сам сябе, Бо немагчыма жыць і быць штодзённа Спакойным у краіне, дзе […]...

Камунізм Сонца ўзыходзіць над новым грамадствам, Дзе людзі ў братэрстве і шчасці жывуць, Буржуі не займаюцца болей вар’яцтвам, І дзеці ўсе […]...

Кляштар Да кляштару замкнута брама: “Забараняецца ўваход”. Яна ж дазволу і не брала – размаляваны рот. З пярэдняй кішані дастала ёй […]...

Вершык Мінулага, на жаль, не вернеш, І ўчора больш ніколі не настане. Нам застаецца толькі верыць: сустрэчай скончыцца расстанне. Мне часта […]...

Мелодыя каханьня Мелодыя мінулага мінае, Мелодыя ліецца у нябыт… Успамінаю лета ў дзікім краі, Дзе кожная хвіліна – гэта ты. Дзе кожны […]...

Жывы Ленін Мы ўглядаемся У партрэты Леніна, Але найбольш жывы ён паўстае У вобліку Радзімы нашай. Таму часцей глядзіце на хлеб-соль, На […]...

Штодзённасьць Вечар. Сумнае неба глядзіць у акно. Думкі пераплятаюцца ў галаве. А ў сэрцы толькі пустэча ды абыякавасьць. Абыякавасьць да жыцьця […]...

Чароўная песьня Нямігі Аб’явы прыпынкаў ужо не ідуць з галавы, У горадзе шумна і тлумна, няўтульна і пыльна. Замкнутыя дзьверы сабору і Жоўтай […]...

Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў – з’ядае сум душу… І ў цішыні пішу два словы на паперы: я […]...

Ўсіх паэтак мы знайшлі вунь! Нават Анку сь Васілюньку ш Ну, і ў нас партал тут гондзе! Даш Васіль Жуковіч онь, Хек! Ну, і хораша […]...

Яблык На ўвесь тралейбус яблыневы пах Паразляцеўся вераснёўскім ранкам, Як бліскавіца ў стомленых вачах У выпадкова злучаных каханкаў. I коцяць колы… […]...

Хустачка Хустачку тваю ня забыць ніколі. Разам працавалі мы ўлетку ў полі. Разам на сняданку йшлі адной гурбой. Але ня сталося […]...

У родным кутку Ціхі летні вечарок, Легкі ветра халадок, і бярозка так пяшчотна абдымае. Зорак успыхваюць агні, Я на знічку ў вышыні Патаемнае […]...

L o V ы Сваёй спакусаю салодкаю нябытам Бялюткасць рухаў паланяе ўзімку… Ты распранаеш неба як малітву, Што шэпчуць вусны гукамі сюіты, Той самай, […]...

Як часта мы, застаюч̀ыся ў адзіноце Як часта мы, застаюч̀ыся ў адзіноце, Той момант ўспамінаем у жыцці, Калі не зналі шлях, якім ісці, Куды падацца, каб […]...

Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...

Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы – Абцасікі стукаюць мерна і манатонна. Я рытм гэты буду памятаць, бо […]...

Мой родны край Мой родны край з жытнёвым полем, З рачулкай, поўнаю вады, І з песняй-птушкаю на волі, Я зноў вяртаюся сюды. Ах! […]...

Студзень завірушны Белым снегам, чыстым пухам Прымяце садок стары. Мароз з цеткай завiрухай За ноч абыйдуць двары. Вокны зробяцца сляпымi: Траў дзiвосных, […]...

Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...

Рыцарскае брацтва Рыцарскае брацтва Павярнуўшы на хвілінку на шэсць соцень годзікаў час, сышліся ў паядынку лідскі рыцар з гродзенскім. Ролю ворагаў іграюць, […]...

Ня верыў я Ня верыў я, што так бывае. Ды міг той вечна сьцерагчы. Рука пяшчотная, жывая Сьцякла паволі па плячы. Адкуль, з […]...

Што прайшло – ніколі не вярнуць Што прайшло – ніколі не вярнуць, Пра гэта нам сказаў сто год таму паэт. Жыццевая завея ўсё прадоўжвае дзьмуць, Заносячы […]...

НАВАГОДНiЯ ВiНШАВАННi Што пажадаць пад Новы год Сумленным добрым людзям? Прыемных, казачных прыгод, Якiх мы не забудзем. Хай не скупiцца Дзед Мароз […]...

Сыходзь! Сыходзь! Як шмат у гэтым гуку для сэрца беларускага злілося! Пакуль на мітынгах ламаюць людзям рукі, пакуль іх б’юць з […]...

Л. Вершапаэма 10 гадоў Сонечным промнем памяць сплывае За небакрай, дзе вякуюць анёлы… Прывід твой, Л. як жар-птушка лунае Каб нараджацца няўчас і бяз […]...

Гарадская зіма Зорка вісне, нібы залаты арэх, На з’інелым дроце трамвая. Так нячутна сёння падае снег – Быццам белая рысь ступае. Мне […]...

На аўтобусным прыпынку Бабулькі аглядаюць сьвет сур’ёзна, Бягуць асталявацца, як ямчэй. Хаваюць ногі ў венах варыкозных Пад лаўку – далей ад чужых вачэй. […]...

Мінулага шматлікія паэты Мінулага шматлікія паэты Мову родную ў вершах шанавалі. Каб не загінула яна, было іх мэтай, Каб гэты скарб нашчадкі атрымалі. […]...

На лініі падзелу Як добра, што мінулае – мінула, Што камунізм не быў дабудаваны, Што зніклі неўміручыя тыраны І ідалаў былых са свету […]...

Не наркотык Ты ўзгадаеш мне свой сон, Я адгукнусь гаворкай сціслай. Абпаліш вершам, нібы іскрай, Другім даб’еш наўздагон. Сустрэўшы, не дасі далонь, […]...