Верш Вечны вандроўнік
Памяцi Язэпа Драздовiча
Пад сонцам
I пад Шляхам Млечным
Дарога сцелецца радном.
Няспешна йдзе
Вандроўнiк вечны
Мастак, паэт i астраном.
Старонкi роднай краявiды
Так западаюць у душу, –
Ў яго малюнках сакавiтых
Дуброў з гаямi чуцен шум…
Як знахар той збiрае зёлкi,
Фальклор збiрае ён для нас,
Каб не згасалi ў нас вясёлкi
I адступаўся змрочны час…
Хоць i яму парой трывожна,
Калi звер-вецер аж раве…
Iдзе наш слаўны падарожнiк,
Жыццё складаючы, як верш.
Гудуць здарожаныя ногi
I посах стомлены гудзе…
…Вандроўнiк вечны
Шляхам Млечным
Ў стагоддзi новыя
Iдзе…
Ещё вершы:
- Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Аб тым, далёкiм, у цябе няма? Калi з былым нiякай iншай повязi – То […]...
- Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам, Там спакой і цішыня. Паляцяць за намі птахі, Наша лепшая радня. Паляцяць за намі дрэвы, Нашы […]...
- Зорнае Зацьменьне ценем летуценьняў У Космас росны зор пашле. За Млечным Шляхам бегацьме Адвечна лёкай Паляўнічы. З аманай менее найменьняў. Зацьменьне. […]...
- Агонь апошняй свечкi Агонь апошняй свечкi Не згас пакуль, гарыць. i месяц Шляхам Млечным Шчэ прадаўжае плыць. I доўжацца шчэ спрэчкi Пра побыт […]...
- Грыфельныя дошкі Мы іх насілі ў торбачках белых Разам з антонаўкамі і гарохам. Навука грыфелем ціха скрыпела I рыхтавала нас у дарогу. […]...
- Вецер-вандроўнік Вецер-вандроўнік Поўніць прастору Восеньскім смуткам, Жалем пра лета, Што адышло, Прамінула так хутка… …Сонечны водбліск Ў куточку партрэта…...
- Вандроўнік Вечар ціха пачынаўся мяцеліцай, Ціха дровы трашчалі ў печы, Ну, а ён, за сваёй безнадзейнасцю, Не заўважваў з дзяцінства знаёмыя […]...
- Чароўныя саначкі Чароўныя саначкі… ************************************ Палічу ўсе спатканні і ростані, Апрануся ў квяцісты паркаль І халодныя водгукі восені Пазбіраю на зорны крышталь. […]...
- Астры Ў маiх вачах свiтае-днее, – Дарога сцелецца радном Да роднай хаты, дзе квiтнеюць Пад восень астры пад акном. Ў акно […]...
- ТРЫЯЛЕТЫ Палю за волю сёння свечку, Злучаю часу берагi. На правым – людзi косяць грэчку, На левым – звезены стагi. Палю […]...
- Яблыкі сьнежня Моўкнуць у чароўным сьне зьніклыя сядзібы, Яблыкі ў тваім вакне стынуць паміж шыбаў, Лёгкі сьнегавы кілім лёг над кожным дахам, […]...
- Зор даспелых дагараюць гронкі Зор даспелых дагараюць гронкі Млечным Шляхам адлятае журавоў касмічных клін нібы кнігу вечнасці старонку за старонкай смерць гартае векі дамавін […]...
- Пульсуе за акном трагічна зорка Пульсуе за акном трагічна зорка, Яе няма ўжо, ды ляціць сьвятло… I ты ў бязладным сьне ўздыхаеш горка, Відаць, па […]...
- А будзе час, калі і без нагоды А будзе час, калі і без нагоды, А проста так, ад шчодрасці быцця, Успомняцца ранейшыя нягоды Раней нязнанай мерай пачуцця. […]...
- Балада Ноя Мне ў каўчэзе Ноевым сярод патопу Доўга снілася спакусна па начах Залатая, быццам бы агонь, Еўропа, Шэрая, як попел на […]...
- Жнівеньская ноч як звар’яцела Жнівеньская ноч як звар’яцела, Развязала чорныя мяхі. Сотні тысяч зорак пераспелых Сыплюцца на мокрыя імхі. Галаву і сэрца мне працяла […]...
- Калi ласка! У любiмай мове, роднай, наскай, Ах, якiя словы: “Калi ласка!..” Як звiняць яны сардэчнаю струною, Праз усё жыццё iдуць са […]...
- Зыходзiць сонца па-над Бугам Зыходзiць сонца па-над Бугам, У колер руж фарбуе хмары, I араты iдзе за плугам, Увесь ў сваёй спрадвечнай мары Калi […]...
- Колькі кілаграмаў смерці Колькі кілаграмаў смерці на зямлі будзе вакол нас. У попел можа перацерці і жывых, і мертвых вечны толькі час. Не […]...
- Драпежны інстынкт Вайна iдзе бясконцая заўсёды, Знiшчаюць людзi нiзашто людзей, Не мiрацца з сiвых часоў народы, Нiколi мiру не было нiдзе. Ваююць […]...
- А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...
- Імя Праз гонi мiлыя здаля Глядзiць радзiмая зямля, Дзе ты глядзеўся у нябёсы I ў рэчку з возерам змаля. Туды вядзе […]...
- З “ВОСЕНЬСКІХ ЗАМАЛЁВАК 1. Лісьцё роспачна за вокнамі галосіць: “Восень, во-осень, во-о-осень!..” Бо сарве яго і панясе па сьвеце Вецер. І ляцець па-над […]...
- Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...
- Начны птушыны плач Не плач, птушка, уначы, Давай лепей памаўчым. Паглядзiм на вырай зорны, Аксамiтны ён, не чорны. Не стагнi, на сэрцы млосна, […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- Толiк i памiдорык Любiць Толiк памiдорык. Без яго не выйдзе ў дворык. I гаворыць каламбуры Ён пра памiдорык буры. Чырвоную накiнуў коўдру, Каб […]...
- Дрыгва Ну колькi яшчэ, колькi будзе Гадзiна гэтая трываць Крычу – ратуйце мяне, людзi Мяне засмоктвае дрыгва Дрыгва iдзе на нас […]...
- Мелодыя душы Мы танцавалі ў цішы Пад зораў казачным свячэннем. I толькі музыка душы Табе гучала прысвячэннем. Мы адчувалі – я і […]...
- Неба снегам зямлю кранае Неба снегам зямлю кранае Дзе мiж iмi мяжа – не пайму Ў якi бок мне iсцi – не знаю Свае […]...
- Дождж iдзе Дождж iдзе халодны ды глухi, Кроплямi змываючы надзею. Край мой беларускi, край смугi, Сэрца ўспаміны толькі грэюць. Вытрываў нямала наш […]...
- У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
- БАЛАДА ПІМЕНА ПАНЧАНКІ (23.08.1917-02.04.1995) Ці плачу я, ці пяю, Ці размаўляю з матуляю- Песню сваю, мову сваю Я да грудзей прытульваю. П. Панчанка […]...
- Вецер лашчыць зімовую хмарку Вецер лашчыць зімовую хмарку Ён каханак яе і вястун. Даланёю падхопіць і шпарка Закалыша, гарэза-пястун. Валасы ёй расчэша лісліва, Клапатлівай […]...
- Маміна хусцінка Мне у сталым веку давялося Атрымаць такую аплявуху, Што з аўчынку неба мне здалося: Ад прастуды так балела вуха! I […]...
- Беларусь, мая бедная мацi Беларусь, мая бедная мацi! Што глядзiш з такiм болем нямым – Не, любоў да цябе я не страцiў Калi жыў […]...
- Пра сэнс жыцця Пра сэнс жыцця я маю думкі сёння…не вельмі і весёлы, нават, змрочны. Чытаю вершы, што пісала…некалі… душа ірвалася ў палёт…а […]...
- В. П. РАГОЙШУ (з нагоды знаёмства) Паэт, асветнiк, педагог – Рамантык вечны па натуры, Прайшоў нямала звiлiстых дарог, А ўсё жыццё служыў, як […]...
- Снег напраўду падобны да ветру Снег напраўду падобны да ветру… Ты пачуеш, як сэрца трымціць… Мы заснулі ў бялюткім паветры – Снег як вецер далей […]...
- Цiкае гадзiннiк Цiкае гадзiннiк, Тчэ чакання дзень. Нацянькi ад лесу, Бачу, хтось брыдзе. Снегу – аж па пояс, Ды й мароз – […]...