Верш Пасадзіла бярозку
З народнага – пра жаночую долю
Пасадзіла бярозку
Ля бацькавай хаты.
А сніцца рабіначка
З лісцем прымятым.
Ой ты, доля у замеці.
Ветрам змятае лісце.
І кахаў да бяспамяці –
Але разам не быць нам.
Стынуць гронкі-гарчыны
Ва ўтрапенні дрыжачым.
Пастаю ля рабіны –
Долю разам адплачам.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Чырвоныя гронкі рабіны Гронкі чырвонай рабіны чырвонаю фарбаю сноў… Фарбуюць, што мы нарабілі і грэюць халодную кроў. І цёплыя ночы астылі, пажухлі ад […]...
- Сон акардэона Светлы сон акардэона Ў барвах восені туманнай Павядаў душы натхнёна Аб нязведаным спатканні. Мроілася нам сустрэча І застаўся успамінам Незабыўны […]...
- Апала сінь… цвіце па-над раўнінай Апала сінь… цвіце па-над раўнінай, Вяргіні цвет асыпалі даўно, І стынуць ў золаце асмуглыя рабіны, Стаяць і журацца увечар пад […]...
- Зімовая замалёўка Зноў мароз за акном чаруе: Бы каралы кусты і дрэвы. Ледзь прыкметныя цені… Пануе У гэтай казцы зіма-каралева. Промні сонца […]...
- У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
- “…Долю ж мая, долю!” “…Долю ж мая, долю!”- Па начох Гушкала журбу маю самота, – “Ці ж цябе гнявіла? Бачыць Бог! Ці ж тваю […]...
- Пасадзілі ля дома бярозку Пасадзілі ля дома бярозку, Пажадалі ёй добрага росту, Каб на радасць і ўнукам была. Пацягнулася тонкае дрэўца, I туды і […]...
- Я вас любил. Пушкін А. С.. Пераклад Пераклад верша Пушкіна А. С. Я вас кахаў: каханне засталося Ў душы маёй, загасла не зусім; Але я не шукаю […]...
- Зрываюцца гронкі дамашняй рабіны Зрываюцца гронкі дамашняй рабіны, як кроплі крыві на бялюткі паркаль, і свецяць апошняй лістотай асіны, і моліцца дуб – адзінокі […]...
- Рабінавая ноч Зорка падае долу, бы перасьпелы яблык – Бойка на зорным полі – Бог змагаецца з д’яблам. Крочаць па небе грозна […]...
- Летним ранкам Выйду ўранку, Пастаю на ганку, Пагляджу навокал, На аблокі зірну вокам, А пасля – на сонца, На прастор бясконцы. Удыхну […]...
- За імгненнем бяжыць імгненне За імгненнем бяжыць імгненне, Нібы кадры нямога кіно. Вечнасць грае ў тэатры стварэння, Нараджаючы цень і святло. За хвілінай мінае […]...
- Давай збяжым ад усіх людзей Давай збяжым ад усіх людзей Не пакідаючы слядоў Не будзем заўважаць падзей І не лічыць чужых гадоў Давай збяжым ад […]...
- Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
- Я жадаю Быць Я жадаю быць паветрам… Дыхай разам, дыхай мной. Я жадаю быць вадою… Хай зыйдзе твой боль. Я жадаю быць зямлёю… […]...
- Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
- Я так даўно не сумаваў Я так даўно не сумаваў І мне здаецца дзіўным, Што некалі цябе кахаў, Кахаў і быў шчаслівы Я дыхаў радасцю […]...
- Вы кажаце Вы кажаце: надта пяю я нявесела, Пацехаў нiякiх не бачу ў людзей… Пакiньце смяяцца! Вас праўда не ўсцешыла, Няпраўды ж […]...
- Кліч Пагоні Клічуць продкі нас зноў у Пагоню – Край у чорным агні забыцця. І стынуць знямелыя ў сконе Бязродных нашчадкаў крыніцы […]...
- Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...
- Рабінавы гай Восень, жоўтым крылом не махай, Не ўзляцець табе ўслед за зязюлямі. Я прыйшоў у рабінавы гай. Гай мой ціхі, Як […]...
- Дык чаму ж мы занядбалі Дык чаму ж мы занядбалі Нашу мову родную, Па-расейску заспявалі пра долю нягодную. У дзяцінстве размаўлялі мы на мове роднай, […]...
- ПРЫЛЯЦЕЛi ШПАКi Абудзiўся блакiт, Ён святочны сягоння – Прыляцелi шпакi З афрыканскага поўдня. I пакiнуў я скiт, Непатрэбныя рэчы – i iду […]...
- Ты кахаў мяне, як ніхто Ты кахаў мяне, як ніхто, Як ніхто не кахаў ніколі! У кахання твайго ў палоне Засталася навекі я. Захліснулі мяне […]...
- Анёл жыцця майго Анёл жыцця майго, Мая пясчотная лілея, Адаграваеш сэрца ты маё, Дрыжачым позіркам ірдзея… Размахі вольных валасоў Па ветру крыламі шапочуць, […]...
- Патапіў этап застойны Патапіў этап застойны Багна, бруд, ня даць, ня ўзяць. Чым шырэй твае абдоймы, Ты прасьцей цябе распяць. Молат. Звон цвікоў […]...
- Родны кут. Зімовая замалёўка Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы. Белы колер захапіў прастор. Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы, Вабіць погляд студзеньскі ўзор. Ад імжы срэбрыстыя […]...
- Дарэмна Дарэмна мы ствараем пляны, Наперад хочым зазірнуць, Малюем вобраз ідэальны Таго, што марым дасягнуць. Дарэмна мы шукаенм радасць Там, дзе […]...
- БАХ Па тэлевізары аднойчы ішоў звычайны рэпартаж аб долі горкай, у няволі. Каго? Не помню зараз я. Было шкада. Туга аб […]...
- Вось як Як жа быць, як пражыць з лёсам згоднаю? Не па полі прайсці Сцежкай ходняю! Прывід шчасця з далёк Усё мярэжыцца […]...
- Мабыць патрэбы я не маю Мабыць патрэбы я не маю, Зь якой кладуцца долу ніцма, Напрад вяльможнымі царамі, Напрад заможнымі дварамі. Мабыць патрэбы я не […]...
- Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ БАГУНА (9.11.1908-17.02.1938) …Ты прыпомніў дарогі Айчыны І не ўспомніў дарогі другой, Ля якой бы бярозы й рабіны Так цвілі невыказнай журбой. […]...
- Усё ў жыцці здаецца проста Усё ў жыцці здаецца проста, На ўсё вы знойдзеце прычыны. Як гэта цяжка быць дарослай, Як гэта цяжка быць жанчынай. […]...
- Трамвай Уяўляеш, я спазьніўся на трамвай – Год на семдзесят, а можа і паболей. І раптоўна агарнуў мяне адчай, Што ніколі […]...
- Нілу Сымонавічу Гілевічу Волатам духу народнага, Сакаліным узмахам крыл Беражэ Беларусь гаротную Наш паўнаводны Ніл. І бруіцца святло душы яго. І поіць засмяглы […]...
- Пейзаж са старадворышчам У гэтым плынна-мнагаплынным, У разнастайна-мнагастайным, У наканованым жыцці – Мільгнуць то водгаласам-крыкам, To шэптам здушаным, то зыкам I патануць у […]...
- Жахлівая восень, не меней зіма Жахлівая восень, не меней зіма, Толькі пакуты, толькі бяда, Успаміны хвалююць і сэрца дрыжыць, Але спадзяюся, што буду я жыць. […]...
- На Купалле На купалле на святое Рві, матуля, зелле тое, Што ў нас папараць завецца! I шчаслівым быць здаецца! Як нарвеш яго […]...
- Трывожна стынуць ліхтары Трывожна стынуць ліхтары Паміж дамоў… Мільгаюць зоркі. I поўняў жоўтыя шары У лёдзе лужаў на двары Ляжаць бязліка. Спяць пагоркі. […]...