Верш Буквар
Маці сына пытае нясмела:
“Ты чаму мой сынок беражэш,
Гэты скрыначак ззяючых ведаў
І з сабою ўсюды нясеш?”
Сынку ўслых разважае дакладна,
І дае свой сур’ёзны адказ:
“Маці, гэта пачатак выдатны,
Ён завецца Буквар – не інакш.”
Усміхнуўшыся маці свой погляд
Ў мінулае цягне слязой:
“Разумею, мой сын даражэнькі,
Бо вучылася разам з вайной.”
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Бор, дзе жыве бог Не бяроз перазвон веснавы, не дубоў-калдуноў ворах лісцяў, мне напеў гаманкі, баравы ад брыдоты душу маю чысціць. Хвояй к сонцу […]...
- Я прыехаў дадому Я прыехаў дадому, Каб прайсці па зямлі. Дзе нядаўна зусім нарадзіўся. Адчыніла мне дзверы, І з усмешкай глядзіць Пастарэлая, маці-царыца. […]...
- Я ведаю край Я ведаю край дзе “бацькай” завецца Забойца, што рушыць лёсы людзей Нi веры не мае, нi мовы, нi сэрца Жудасны […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- Неяк дзіўна Неяк дзіўна… Глядзець у твае вочы Сярод зорнай і халоднай ночы. І кожным дотыкам рукі… Я разумею, хто такі… Ты […]...
- Працавіты Пабудаваць жыццё – як атрымаць свабоду. Я буду майстраваць падмурак лепшых дзён. У працы я знайду спакой і асалоду, Знайду […]...
- Ружачка РУЖАЧКА (Пераклад латгальскай народнай песні) Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе, Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе. Пад той ружай, […]...
- Першы лёд А першы лёд пад снегу млівам Трашчыць, як здрадлівы агонь… Дачка ступае палахліва, Спрабуе моц яго нагой. Твой першы лёд […]...
- Слухаю твае вочы Слухаю твае вочы. Яны спяваюць. Я разумею гэту песню. Адчуваю яе мелодыю. Я ўхапіў яе рытм. Сэрца маё адбівае такт […]...
- Я ніколі цябе абдыму Я ніколі не буду тваёй. Гэта праўда. Так будзе. Напэўна. Мо так лепей. Не рушым спакой. Ды навошта? Але ж […]...
- На белым свеце Народзіны. Крокі. Палёт. І далеч, Дзе мары і сонца. Хвіліна. Гадзіна. Дзень, год… А далей? А далей Бясконцасць. Штохвіля, Штодзень […]...
- Альфа і амега Выйдзем разам на Дзяды. Шчыльнымі радамі. Памянём мінуўшых тых. Добрымі славамі. Хто ня змер. Той будзе там. На далоні Бога. […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- Табе, беларус, паразважаць Беларусь… Беларус… Беларуская мова… Больш няма нічога светлага, прыгожага, мілагучнага… Ці не так, беларус? Ці не лічаш ты гэтак? Толькі […]...
- Дзевачка маці казала Дзевачка маці казала: “Мама, вунь птушкі лятуць!” Тая ёй адказала:”Гэта, дачушка, не птушкі, Гэта, дачушка, вайна!” Рвалі гарматы, снарады Горад […]...
- Нясецца час кудысьці Нясецца час кудысьці, змарнела, зчэзла лісце, і недзе у “калісьці” згубілась пачуццё. Згубілася каханне, ласкавыя спатканні і грукат твайго сэрца […]...
- Рэверсі Рэверсі …праўда – тое, чым лупяць па твары, нібыта анучай. праўда – рэклямны тавар, які надакучвае. Віталь Рыжкоў Меч, скіраваны […]...
- Гэта пры нас Гэта пры нас Беларусь забівалі, Гэта пры нас ёй магілу капалі, Ды аб ратунку яе мы не дбалі, Мы яе […]...
- Хто гэта, хто гэта Хто гэта, хто гэта Лета на поўдзень адцягвае? Чэрвень сунічны згарэў. Ліпень змарыўся ў пракосах. Жнівень згасае, Жнеўнікам колецца, Шапкай […]...
- АЙЧЫНА Мая Айчына – стог саломы i куст шыпшыны ля шашы, Дарога сталая дадому i – вершы, вершы для душы!.. Мая […]...
- Вятры нізеюць за смугой Вятры нізеюць за смугой, снягі валодаюць самотай, сляза сцякае за слязой нібы пакрыўджана, употай. Няхай віруе злы мой лёс, мне […]...
- Надыходзiла восень няпрошана Надыходзіла восень няпрошана, паглядала ў мой ціхі пакой, не сказаўшы ні слова, устрывожыла, нібы маці сваёю сьлязой. Залівала дарогі нябёсамі, […]...
- Маёй дарагой расейке Ользе Ўсе словы як мечам адсекла, Б’юць у вочы бялёткія згусткі. Я другі раз па-беларуску Пішу верш для мілай расейкі. […]...
- БАЛАДА АЛЯКСАНДРА АСКЕРКІ (1830-11.01.1911) …Зноў крыж прыдарожны дарогу вартуе, А ў садзе і ў свеце шуміць ліставір. Маёнтак, дзе ты нарадзіўся, сумуе, Бо […]...
- Здрада Мне снілася, што разам з ім уходзіш, І нечакана сёння ты пайшла. Пакінула ключы пры ўваходзе, А разам з імі […]...
- Надыходзіла восень няпрошана Надыходзіла восень няпрошана, паглядала ў мой ціхі пакой, не сказаўшы ні слова, устрывожыла, нібы маці сваёю сьлязой. Залівала дарогі нябёсамі, […]...
- Ты мне інакш не гавары Ты мне інакш не гавары. Усё вастрэй аб доме памяць, Калі ў скверы на кастры Зноў восень дворнічыхі паляць. Гарыць […]...
- Ты мяне навучыў любіць Ты мяне навучыў любіць, Верыць зноў, спадзявацца разам. Гэта штосці большае, чым любоў, Гэта нібы пытанне ўсім адказам. Гэта нібы […]...
- Сцюжа Зноўку ноч… зноўку вершы пішу І душу сваю выліваю наружу. Што ў гэты раз табе раскажу? Я не ведаю, мабыць […]...
- Колькі Колькі шляху, прабач, У нас пройдзена міма. Мы з табою не побач, Дзе быць былі павінны. У жыцця свой этап […]...
- Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
- Марш мільёнаў “Марш Мільёнаў”. На Марш Мільёнаў – з чыстым сэрцам, Мы выдзем разам, грамадоў! Каб адваяваць сваю свабоду, Каб халуям і […]...
- Шлях да чытача Як запяе душа натхнёна, Ды думкі пабягуць на волю, Тады ў руку вазьму аловак І занатую на паперы Я погляд […]...
- Ісціна Спарадзіла мяне маці ў белы свет. Апусціла на ламачча. След у след Па карчах ды па балотах Пацягнуўся я з […]...
- Сядзім. Смяемся. Замаўчым Сядзім. Смяемся. Замаўчым. Калі ж крычым – так ўжо крычым Ты чэрвень мой, і я з табой Забылася пра свой […]...
- Гравюра У гарлачы на стале хрызантэмы… Гэта не прыклад няўдалай квантэмы – Гэта пачатак мілоснае тэмы. Нашы альтанкі, прысады і паркі, […]...
- Я разумею, так павінна быць *** Я разумею, так павінна быць: Прайсці прамежак шляху ў адзіноце, Адчуць, як паглынае мозг самота, Як сум пячэ, як […]...
- ДЗЕ МОЙ КРАЙ На зямлі, дзе гонкія яліны Дастаюць да небе галавой, Думаць я ніколі не пакіну Пра свой край – блакітную Айчыну,- […]...
- І пашыта не то паліто І пашыта не то паліто, І не дом мармуровы пастаўлен, І ўсё, што завецца жыцьцём Раствараецца ў зорным астрале. Нам […]...
- Поплаў Сярод высокай травы і красак вядзе мяне маці па поплаве Гэта смолкі, паказвае яна. А гэта зязюльчыны слёзкі. А вось […]...