Верш Вясновая навальніца

Ещё вершы:

1. Навальніца ў думках Побач. Ноч. І толькі мне не спіцца. Шыбы рве неўтаймаваны вецер. Адчуваю: хутка навальніца. Навальніца ў думках… і на сэрцы. […]...
2. Вясновая кніга Вясна ў ядвабах, аксамітах Прыйшла на пушчы і палі, Зімы даношаную світу Зняла з набраклае зямлі. Прыйшла – і рэчка […]...
3. Вясновая прыгода Апошні снег ручаіцца ў бары, Імкнецца весняй песняю на ўзлессе. Сумётаў многа намялося ў лесе Ці што не тое зладзілі […]...
4. Асенні дождж Неба хмарныя сутонні выліваюць смутку тоны, і ў імжы халоднай тоне дзень захмураны і сонны. Кроплі ціха шапацелі, на зямлю […]...
5. Памяці Мамы. 2. Хто дасць мне крылы? “И рех: кто даст ми криле, Яко голубине?” (Псалом 54) Хто дасць мне крылы – Празрыстыя, як павуцінка, Поўныя ветру, […]...
6. Памяці Максіма Багдановіча Яшчэ пяскі магілы свежай Пад сонцам Крыма не цвілі… Спытай у чайкі беласнежнай, Хто там пахованы й калі?.. Чыя забытая […]...
7. Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...
8. БАЛАДА ЛАРЫСЫ ЗАСІМОВІЧ (1967–1992) Згараюць дні пражытыя і ночы… Згараюць фарбы ў незямным агні… І неба ў хмарах, як у дыме плошча, Дзе […]...
9. Навальніца “Навальніца” Неба-чыстае без хмаркі Без памылкі і памаркі Сонца-ярка-жоўты шар Не дзянек а божы дар Толькі парыць няма спасу У […]...
10. Усё адкладваў на заўтра Усё адкладваў на заўтра: “Ат, заўтра сваё наганю!” Жыццё выпіваў залпам. Не верыў у цішыню. “Ат, заўтра сваё адкахаю. Заўтра […]...
11. Першая навальніца Што за раптоўная навала Мне закружыла галаву. І сярод ночы распачала Дажджу турботную главу. І гаманіла, разважала Сцяной бязлітасных размоў. […]...
12. Асенняя навальніца Услала пажоўклае лісце дарогі, Буслам ужо Афрыка цёплая сніцца. I раптам прыйшла, прыпазніўшыся трохі, Да нас навальніца. Варочае восень цяжкія […]...
13. Красавіцкая навальніца Небу цёмна-сіняму і ветру Скардзіліся чорныя палі: “Сонцам мы вясновым абагрэты, А дажджу даўно ўжо не пілі!” I тады прыйшлі […]...
14. Навальніца сышла – драбяза Навальніца сышла – драбяза, Але свет атуліўся вясёлкамі, Зіхаціць над рачулкай лаза, Як іголкамі, блікамі волкімі. Далягляд – як дзіцяці […]...
15. Навальніца сышла Навальніца сышла – драбяза, Але свет атуліўся вясёлкамі, Зіхаціць над рачулкай лаза, Як іголкамі, блікамі волкімі. Далягляд – як дзіцяці […]...
16. Дзьверы зачыняюцца Паветра цяжэйшае на пустым месцы, Дзе колісь ляжалі ружы У памяць аб тых, хто сыйшоў На пустым месцы. Кветкі ніколі […]...
17. Каляды У стылым небе засынае вецер, Стала ціха ў садзе і ля дома, І ўглядаюцца ў акенца дзеці, Зорку выглядаючы, вядома. […]...
18. Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...
19. Поплаў Сярод высокай травы і красак вядзе мяне маці па поплаве Гэта смолкі, паказвае яна. А гэта зязюльчыны слёзкі. А вось […]...
20. Восень едзе на рабым кані Восень едзе на рабым кані. Сярод свету – разветраны сад. Як калянае лісце калін, Вераснёўскі плыве зарапад. I адрынуты голас […]...
21. Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Нават ў самую лютую зіму на цэлым краі, Ап’янелы ад шчасця […]...
22. Ля вогнішча Дрэвы нерухомыя застылі, Хмурацца нябёсы на лясы. Дзе агонь цыганы распалілі, Раздаюцца смутна галасы: – Я цябе чакала, быццам смерці… […]...
23. БАЛАДА АНАТОЛЯ БЕЛАГА (10.12.1939-14.11.2011) …У Доме рыпяць палавіцы, Бы ў Храме вялікім, старым, Які ты стварыў не ў сталіцы, Які для Айчыны стварыў. […]...
24. Затрымаўся на дрэўцы лісток Затрымаўся на дрэўцы лісток. Восень раптам прыйшла, спакваля. Заінеў ушчэнт зазубраны бок, Ды не хоча пакінуць галля. Зачапіўся сцяблінкай, дрыжыць. […]...
25. І ты, і я… І на паўмілю І ты, і я… І на паўмілю, Што ў дзень стварэння, – ні душы… Бярозкі, ўбачыўшы, застылі – Баяцца голлем […]...
26. Бацька прыйшоў Бацька прыйшоў. На парозе прысеў, з працы нібыта вярнуўся дахаты. – Што ж ты адрокся, сынок, як і ўсе? Што […]...
27. Раставаньне Раставаньне.. Мудрагелістае слова. Ці гэта пачатак чагосьці новага, А можа, наадварот – пакуты ды горыч. Сам сабе скажаш:”Хопіць..усё”, Але сэрца […]...
28. Астудзі мае шчокі далонямі Астудзі мае шчокі далонямі, Утаймуй у вачах аганькі, Прыручы мае рукі няўлоўныя Да ўласных – спакойных тваіх. Ты жанчына – […]...
29. Заўтра Я заўтра змянюся ў лепшы, У супрацьлеглы бок: Напішу можа лепей вершы І даведаюся, хто такі Бог. Заўтра. Заўтра я […]...
30. Свянцоныя іскрынкі Свянцоныя іскрынкі… ****************************** А на Вадохрышча мароз. А на Вадохрышча завея. Лютуе студзень усур’ёз, Ды свята душы нам сагрэе. Усе […]...
31. Карункавы парасон Карункавы парасон… ******************************* Дрэвы скінулі адзенне Ды застылі ў задуменні. Толькі елкі, толькі сосны Ўсё такія ж, як у вёснах. […]...
32. Пераклад верша “Без тебя” (Пётр Градаў, 1967 г) Не магу, не хачу, не ўмею Жыць без цябе на свеце. Без цябе і сонца не грэе, Без цябе і […]...
33. Памятаеш, мы пісалі вершы на паперы Памятаеш, мы пісалі вершы на паперы? калі яшчэ не існавала сымбаля новай веры – планшэта, калі мы не губляліся ў […]...
34. Перадлетняя Калі розум цягнецца ў лета і віруе, нібы вулкан, пачастуйце яго цыгарэтай і адпраўце яго ў канкан. дабівайце праклятую сцюжу […]...
35. Благі гэты сьвет ці харошы Благі гэты сьвет ці харошы? – Балагосьці, харошасьці – дым; Усё растане сьнягамі з барознаў, Бы за морам паўднёвым сьляды. […]...
36. Вольны птах І зноў рукі – крылы. На мяжы быцця і небыцця світае трывога святая. Болей не будзе абрыдлага болю. Я – […]...
37. Апакаліпсіс Кіпеў акіян. Звар’яцелыя хвалі, як цацку, падкідвалі лайнер турысцкі… Да воблакаў з гулам густым узляталі салёныя пырскі. I квола трашчалі […]...
38. ЗІМНІ ЛЕС Сасновыя галінкі Гуляюць са сняжком, Ссыпаючы іскрынкі Гуллівыя цішком. На дрэве пакалечаным, Ўчапіўшыся за сук, Хваробу дзяцел лечыць: Дзе ж […]...
39. Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...
40. Паводле Андэрсэна …не ў ракаўцы – у русалчынай далоньцы – туга Яе па ўратаваным прынцы, сляза Яе, чый смак – марскі, салёны… […]...