Верш Як судзiлi Жырафу

“Ты аглобля, жэрдка, “жыр”
I нязручны пасажыр”, –
Ўсяк гавораць на Жырафу
– Кран пад’ёмны. Даць ёй штрафу.
Што ты, доўгая, зрабiла?
Галавою сонца збiла!
Сонца ўпала на луну
I цяпер нам не да сну.
З-за цябе мы мiс Шлагбаум
Атрымалi поўна траўм.
Лепш ляжала на зямлi,
Мы б цябе нейк абышлi!”
Тонкiм галаском Жырафа:
“Нi за што даеце штрафу!”
Языкам гаворыць злым:
“Не павiнна я нi ў чым,
Не знасiць мне галавы.
Пайшлi разам да савы!”
Да савы прыйшлi судзiцца,
Як усiм саве не спiцца.
I яна выносiць шалi.
Кажа: “Шалi паказалi ̶
Выйшла непаразуменне,
Сонца рэдкае зацьменне.
Хоць i рост твой метраў сто.
Штраф даваць няма за што.
Усё на гэтым не павiнна.
Ты прабач усiх, жардзiна!”
Сонца выйшла i заззяла.
Як ранней, нам добра стала.
Паважаюць усе Жырафу,
Не даюць ёй болей штрафу.
Ад чаго ж яна сумуе,
Калi крыўдных слоў не чуе?

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сава На помінках восені гразкай Вятрыска ўсчынае вой… Ты верыш: жыцьцё гэта казка Старое савы сівой. П’янееш ад зімнага духу, Пайшоў […]...

О не пытайце вы мяне пра шчасце О не пытайце вы мяне пра шчасце, Я не хадзiў да шчасця на паклон. Не ўмею я – нi варажыць, […]...

Сонейка Сонца-сонейка свецiць ласкавае. Пакажы ўсё на свеце цiкавае! Горы, рэкi, азёры, палетачкi – Яны ўсе твае родныя дзетачкi. Мы чакаем […]...

ЛiСТАБОЙ I зноў лiстае восень лiсце i гасiць дождж рабiн кастры, А ля муроў, як i калiсьцi, Гуляюць рыжыя вятры. А […]...

Салют Дзяўчына ў празрыстай спадніцы Трымае рамонак ў далоні. Трымцяць па дарозе машыны, Кудысьці спяшаюцца. Мабыць, На свята дзяржаўнага кшталту, Купалле […]...

Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...

Мерзлы месяц з-за гор васількамі Мерзлы месяц з-за гор васількамі Перасыпаў азёрную сінь. Стыне ўсё… Ледзянымі сярпамі Выйшла восень рабіну касіць. Тоўпы зор снегавым пералівам […]...

Ваў, Мыш Ў сезон, адрозны ад другіх, тым толькі, што ты сам напішаш, я прысвячаю гэты сціх, што склаўся сузіраннем мышы, Таму, […]...

Скрозь перашкоды Не ўбачу я тваіх вачэй пяшчоту І голас твой празрысты не пачую, Мне не адчуць гарачых вуснаў дотык – Ніколі […]...

Незнаёмка Зайшла, насупраць села у ззянні маладосці – і сэрца анямела ад блізкай прыгажосці. Праз тры прыпынкі выйшла Без кропелькі спагады, […]...

Дробны дожджык – Дробны дожджык Ды накрапае, Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. – Да цябе б выйшла, Не пусціць […]...

МАЁ ХАЦЕНЬНЕ Я не хачу цябе, як зайца хоча воўк! Як паляўнічы хоча птушку, цябе я не жадаю… Я, нават, не хачу […]...

Сіла зямлі Калі зойдзецца сэрца ад болю I прыстану зусім на хаду, Пры дарозе ці ў ветраным полі У даспелыя травы ўпаду […]...

Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...

Твой дзень Устань да сонца, Хай само Яно цябе сустрэне,- З ягоным Звяжуцца ў вязьмо І дня твайго праменні. Жалеза куй, Гані […]...

Пераклад верша “Без тебя” (Пётр Градаў, 1967 г) Не магу, не хачу, не ўмею Жыць без цябе на свеце. Без цябе і сонца не грэе, Без цябе і […]...

Будзь цвёрды Ты не гніся, брат, ніколі Траўкаю пахілай, Сам пружыны своёй долі Выкуй ўласнай сілай! Бо хоць кажуць, што з уклону […]...

Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...

Сонца схавалася, глянулi зорачкi Сонца схавалася, глянулi зорачкi Месяц па небу плыве Ты спадабалась мне з першага позiрку Думкi мае пра цябе Сонца схавалася, […]...

На мінскім прыпынку Развітацца з табой ніяк не магу, У грудзях сэрца б’ецца балюча. Да цябе я зноў бягу і бягу, Быццам промень […]...

Я ВЫМАЛЮ Я ў неба вымалю цябе, Я выпрашу цябе у сонца, Я заслужу хоць раз сабе Праменьчык у маё аконца. Пасцель […]...

Я прасіў Я прасіў: Заблудзіся ў душы! Я маліў: He ляці з пачуцця! Ты стрыжом Ля акна пакружы Над маім Вадападам жыцця. […]...

Я вазьму ў далоні свет сонца Я вазьму ў далоні свет сонца, Я вазьму ў далоні зару, І ў тваё іх закіну аконца – Я табе […]...

Захад сонца Ты глядзела на захад сонца, ты смяялася промнем вясны. І ціха знікала далека, бясконца. Я клікаў цябе і не верыў […]...

У пустэчы бясконцай У пустэчы бясконцай… Не каханне – пакуты… Без цябе – што без сонца З лiстапада па люты… Не жыццё – […]...

Мігцелі зоры ў цёмнай ночы Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, – Калі спаткаўся я з табой, Твае убачыў зоры-вочы, Пачуў я смех срабрысты твой… I […]...

Ліст пабег цябе даганяць Ліст пабег цябе даганяць утравелымі рэйкамі, немагчыма было стрымаць пад стамленымі вейкамі Раставанне – пякучы боль! – раз’яднанне, разлучыны… І […]...

Пайшло яно Пайшло яно – незваротнае, як час, як само жыццё. Глядзім услед, гаротныя: “Бывай, бывай, пачуццё!” Думалі, што ты вечнае, што […]...

Вар’яцее вятрыска штотыдзень Вар’яцее вятрыска штотыдзень – Флюгер круціцца быццам турок, Я, напэўна, кагосьці пакрыўдзіў. Ты прабач мяне – я не знарок. Прамянее […]...

Дарога да лета Вясна. На цяпло, здаецца, Даўно павярнуцца трэба. Ды вецер, халодны вецер, Зусюль – і з зямлі, і з неба. Стараемся […]...

Ты чакай, я іду да цябе Мы сустрэліся не выпадкова – Нібы з возерам звонкі ручай. Дастаткова адзінага слова, Каб прыйшло пачуццё праз адчай. Дастаткова адзінага […]...

Сям’я Трава ласёу чакала на паляне, Ля смоклау завіхаліся чмялі. I рэха бегла – у залатое ранне, Кудысь праз бор – […]...

Рэанимацыя Кафельныя сцены. Аперацыя. Адчыняю вочы, ці жывая? Кропельніца. Рэанімацыя. Сляза ад болю застывае. Наркоз яшчэ мазгі дзяўбе, Рукі, ногі здрацвянелі, […]...

Вы снова Вогнішча набудзе папялішча. Дым бывае, часам, і сівым. Каб не пах, смуга з ім пэўна выйшла б. Толькі пах адзін […]...

З той пары З той пары, Як ты мне падарыла Маленькае сонца – дачку, Параўноўваць цябе Мне хацелася з нівай жывою, Што адведзена […]...

Дык чаму ж я ліст не напішу Дык чаму ж я ліст не напішу той дзяўчынцы, птушцы басаногай, што так рана раніла душу і так позна выйшла […]...

Як жа сталася? Не павераць, напэўна, нашчадкі, Што такія былі ў нас парадкі, Што дурнілі нас так верхаводы – Ненавіснікі нашай свабоды, Нашай […]...

Наша спатканне Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй, І завяду цябе ў сад з салаўямі. На лаўцы з дрэўна з табою там […]...

Кажуць, мова мая памірае Кажуць, мова мая памірае, Але верыць я ў то не хачу. Беларусь, кажуць, век аджывае – Зубы сцісну я і […]...

Я люблю цябе Я люблю цябе, Я люблю цябе, Я люблю цябе, цішыня. Толькі вочы скрозь, Толькі рукі скрозь, Толькі вусны твае, Што […]...