Рыгор Барадулін | Беларуская паэзія

Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове

Вяртаецца

Партызанскі урок

Шыбіну прахуквае малы

Яна адна

Чалавек не ўзнікае так

У прыцемкаў настрой паволі чах

Я выдумаў цябе, ці ёсць

Прашу цябе вяльможна, развітанне

Мы больш сваёй ахвярнасцю вядомы

Кветкаю цвіце

Ната маму любіць надта

Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём

А што я пажадаць маю?

Маленне за Беларусь

Босая зорка

Былі сярпы вясёлыя ў жніва

Спадарыня

Аль-бомнае

Вясновы дзень

Прашу спагады ў Вашае рукі

Чаканы міг спакою

На сустрэчы партызан

Як гэты свет, як і сябе, хутчэй

Пытанне ўсім

Чаму гром злуецца

Як вясёлку ткалі

Стэарынавая свечка

Рэгуліроўшчык

Свiтанняў я з табой не сустракаў

Маме на васьмідзесяцігоддзе

Днi на зямлi твае

Я – сын зямлі

Божа, паспагадай усім

Першаснежжа

Ашуканка

Мяккія рукі (З народнага)

25 сакавіка

Беларусь – ты мой сон велікодны

Набеларушваецца

Век чалавечы

Засумавала

Арыстакратка

Як звяры зіму сустракаюць

Успомніце хоць раз таго забытага

I ўсе былі табой і не табой

У поўным келіху віны

Вы зблыталі мяне са мной

Зазелянелі даўнія лугі

Трэба дома бываць часцей

Дапамога

Рыцар збройны на кані

Я ўсё сваё жыццё

Я выцісну цябе з сябе

Будзем жа!

Белая яблыня грому

А мне й дагэтуль кожнаю зімой

Заспаная раніца мжыстая

Як стаў заяц даўгавухі

Спроба акраверша

Палата мінёраў

Малітва наступнасці

На малады пачатак мая

Мне б толькі