Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Далонi

Няголенай шчакой к тваім далоням
Прыльну ў гадзіну калі цяжка мне,
Даруй усё ў пяшчотным іх палоне,
І дай спакою, быццам як у сне.

Даруй мяне, што ўсё не так грунтоўна,
Мае пачуцці біліся як шкло…
Далоней не адводзіш ты чароўных,
I мне здаецца: з цемры лье святло,

Здаеццая, у палоне гэтым, мабыць,
Дакладны растлумачыць сэнс жыццё…
Цяпло далоней прымушае марыць
Пра вечнае кахання адкрыццё.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Далонi - Змітрок Бурачок
«