Верш ТРЫПЦІ ХДУШЫ

ТРЫПЦІХ ДУШЫ

1
Як вынесці душы сваёй святло
з умоўных нашых ісцін поля бою?
Я знаю: слова моўленае – зло,
але дабра ў нямоўленым не болей.
Я знаю: слова моўленае – лёс,
са словам тым народжана сама я.
Душа мая, ты ўся наскрозь зямная,
але Зямля – нябёсы для нябёс.
2
Калі зара пажухне за курганам
і згасне дзень – звычайны Божы цуд,
нібыта зыб праходзіць па жыццю
і ноч туманіць голаў дурнап’янам,
здаецца мне, што вось, у гэты міг,
душа ірве бязладнасці аковы,
каб зліцца з першароднаю асновай
і прычасціцца таінстваў сваіх.
3
Зямное плоці варта і астрожнік –
выгнанніцай — у край свой праз мяжу,
як праз мяжу нябыту, асцярожна
ўзіраюся ва ўласную душу –
край, дзе жыццё яднаецца са смерцю,
дзе ўсё яны – Хрыстос, Іуда, Хам,
дзе па сабе сабе будуем Храм,
хто са святла, хто з цемры, хто са смецця.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Жыццё — Чалавеку! Прысвячэнне: “Любай жонцы на нараджэнне нашага сына” Паглядзі як святло з тых маленькіх вачэй бруіцца душы, што шырэй за Сусвет. […]...

Я з губ тваіх любові п’ю атруту Я з губ тваіх любові п’ю атруту- І цноты шаўкавістая мяжа Паволі тлее, нібы губка труту, Пакуль душы даможацца душа… […]...

Калюжына Душа расцякаецца калюжынай чорнай плямай у сутарэнні плоці праз косткі цягліцы скуру струменіцца калюжына вонкі і расцякаецца Міжземным морам і […]...

Вёска мая Вёска мая Знаю, дзесьці ёсць многа прыгожых краёў незабыўных. З імі сэрцы людскія Заўсёды былі непарыўны. Для мяне ж няма […]...

Мы з табой адчувалі адное і тое ж Мы з табой адчувалі адное і тое ж, Ды гады разаралі між намі мяжу – І цяперака ты пра зямное […]...

Думка Думка. Дражніць думка маё сэрца: Не лянуйся, кроў гані, Душу дражніць, каб гарэла Ад шчадротнай дабрыні. Сэрца глуха, душа цьмяна, […]...

Бойцеся вока нядобрага Бойцеся вока нядобрага. Бойцеся злога слова. Але найболей бойцеся Думак нячыстых сваіх. Ад іх злы дух нараджаецца І ў душы […]...

Грашу – малюся, йзноў грашу Грашу – малюся, йзноў грашу. – Прабач мне, Ойча Мой, – прашу. Святых Таінстваў Божы дар Дае душы Царквы алтар. […]...

Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...

БАЛАДА НІНЫ МАЦЯШ (20.09.1943-19.12.2008) Хавацца ад людзей – не для паэта, Якому родны край – зусім не рай, Якога і не будзе – […]...

Душа паэта Душа паэта Не ў ладах я сама з сабою. Супакоіцца чым – не знаю. Не знаходзіць душа спакою, Я на […]...

Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...

БАЛАДА АРЦЁМА ВЯРЫГІ-ДАРЭЎСКАГА (4.11.1816–1884) “З Беларушчынай не развітаўся. Гэта мой ідэал,”– ты пісаў І праз ночы душою вяртаўся У той край, дзе раса, […]...

Як пабачу тыя бровы Як пабачу тыя бровы, Проста подбегам бягу… Сам сабе пішу вымову, Не глядзець жа – не магу. Як успомню – […]...

Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...

Вышэйшы суд Ў сённяшнім жыцці для ўсяго хапае месца, Добрае і кепскае ў ім заўсёды побач. Кожны сам рашае што бліжэй да […]...

Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...

ФАЛiЯНТ Я рэдкую кнiгу трымаю ў руках,- Кiрылiцы почырк дакладны. Яе напiсаў, мабыць, сталы манах – Пра час, не зусiм каб […]...

Ластаука-душа Ластаўка, ластаўка, ты куды ляцела? Ластаўка, ластаўка, беленькае цела. Ластаўка белая камянём упала – Што жа ты, ластаўка, ды сабе […]...

Ф. Віён,,Я зьведаў сьвет Франсуа Віён: ,,Я зьведаў сьвет…,, (пераклад на беларускую мову). Я знаю мир – он стар и полон дряни, Я зьведаў […]...

Францішак Багушэвіч Чутна ў родным краi Й па-за краем, На край свету чутна: Ад душы, Як само сумленне, Дудка грае, – Трубамi […]...

Дзяўчаці Цябе спаткаў і сам не знаю, Ад сэрца шчырага кажу, Якую, дзеўча, думку маю І спеў аб тым які злажу. […]...

Каханьне сэрцу не пакута Каханьне сэрцу не пакута, Яно цяпло душы твае; Калі душа, што льдом закута, У тых заковах адтае, Калі зь яе […]...

БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...

Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...

Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўбачыў бязьмежнасьць учора Я ўчора зірнуў за мяжу За мяжою імгеньне і мора За мяжою я ўбачыў душу. Спрабаваў […]...

Хібы злосці Як шмат ў жыцці ёсць прыгажосці, Якой мы не заўважаем Калі пачуцці ціхай злосці У нас ў душы пераважаюць. Не […]...

Пішыце лісты Пішыце лісты, адпраўляйце паштоўкі, Дзе почыркам вашым пісаўся радок. Пішыце асадкай, пішыце алоўкам. Глядзіце, каб толькі чытаўся лісток! Сьпявайце прыгожыя […]...

БАЛАДА ЭЛІЗЫ АЖЭШКІ (06.06.1841-1910) Магілы паўстанцаў травой заплываюць І Нёман не спіць між сівых берагоў, Дзе сумныя людзі тутэйшага краю У сэрцах хаваюць […]...

У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...

Наша спадчына “Наша спадчына” Край бярозавага соку Белакрылы край буслоў Толькі глянеш адным вокам Зразумееш і бяз слоў Васільковы край азерны Рэчкі, […]...

Дзе б знайсцi тое шчасце зямное Дзе б знайсцi тое шчасце зямное, Каб не страцiць яго, не згубiць, I да скону шчаслiва ў спакоi Свой адлiчаны […]...

Мы, магчыма, вернемся ў пару Мы, магчыма, вернемся ў пару Спелых траў i разважанняў смелых, А пакуль – прашу, чытач, даруй За маўчання позняга прабелы!.. […]...

Ты ведаеш, ёсць два Свiцязi Ты ведаеш, ёсць два Свiцязi Два, можна сказаць, браты Два светлыя хлопцы-вiцязi Мiж нашай хлуснi й лухты З вадою такой […]...

Дарагая… Каханая Дарагая… каханая… залатая… Ці ты чуеш, як цяжка мне? Можа косы твае расплятаюць там далёка, далёка дзесь… Не магу расказаць […]...

Згары ў агні Нязграбнасць дня Згары ў агні Нязграбнасць дня І на вачах Усохні разам. – Я паглядаю На зыход, І ясна бачу Ўсё выразна… […]...

Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...

Я хачу, каб народ мой мяне пачуў Я хачу, каб народ мой мяне пачуў. Я не вечнасці, я не славы, He бяссмерця сабе хачу, – Я не […]...

Змагар Там, дзе ты, інакш птушкі спяваюць, Нават прыслухайся, не так клён шуміць. А памятаеш, што цябе я кахаю Ды жадаю […]...

БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...