ТРЫПЦІ ХДУШЫ
ТРЫПЦІХ ДУШЫ 1 Як вынесці душы сваёй святло з умоўных нашых ісцін поля бою? Я знаю: слова моўленае – зло, […]
Вершы на беларускай мове
ТРЫПЦІХ ДУШЫ 1 Як вынесці душы сваёй святло з умоўных нашых ісцін поля бою? Я знаю: слова моўленае – зло, […]
– Мама, дай квяцістай хусткі? – Вось гарэза-непаседа! I куды ты? – Буду хутка. – Ну а ўсё-ткі? – На […]
* * * Цяжкіх нябёс далёкі дым. Бусліны клёкат над пагостам… Хто на зямлі назваўся госцем – і на тым […]
АСАННА Дарога ў асенні верас – Мая. А твая ўся – з маю. Ты ў лета прачыніш дзверы, Што я […]
Ад сябе адракаюся, Падаю ў бездань. Вашым гукам і рухам He патраплю я ў лад! А ў той бездані – […]
Расстаёмся. Ужо – ні прычын, ні надзей. Што прычын правады?! Што надзей невады?! Расстаёмся з табой не на час, не […]
Кладзецца летні морак. Злятае светлы сум. Дадому вёдры зорак Паўнюткія нясу. Сцякае золкасць долу З падолу Па нагах. Я зоркавую […]
*** Каб вытрываць цяжар зямной красы і грубай сілы векавых містэрый, мы слухаем нябёсаў галасы, скажоныя зямною атмасферай І логікаю […]
Гуляе непагадзь. Мой горад у аблозе. О, рэчаіснасць! – Прывідная небыль. Гуляе непагадзь на роспачным парозе, і бровы-хмары ссунуты ў […]
I страшна падумаць, і страшна паверыць, ва ўсё, што было між людзьмі. I што будзе? I страшна, як б’ецца аголена […]
АДЛЕГЛАСЦЬ Побач – навароджаная рака праклюнулася з-пад ледніка, некуды ўніз пабегла. І побач – абветраная твая рука, так блізка – […]
ТРЫ ПАДАРОЖНІЦЫ Тры падарожніцы немаладыя неяк сышліся ля брамы ў сцяне. — Дзева самотная, хто ты? — Марыя. — Што […]