Аўтар Яўгенія Янішчыц

Было. Былі. Была! Мне маска не да твару. Я тая, што прайшла Трагедыяй пажару І жар сухой верстф да сэрца […]

Радзімы вецер! Ён з усіх вятроў Мне як натхненне, Як шчаслівы подых. Ёсць доўгі шлях, Дзе мы, Як параходы, Вяртаемся […]

Перад цудам навагодняй казкі Дзеці самі выбіраюць маскі. Верхалазу-жэўжыку – на сёмы… Модніцы маленькай – пяты год. Ды з якой […]

I дождж, і гром, і несціханы вецер, I першы клейкі лісцік выразны! …Абуджваюць балючае дасвецце Кахання сад і ластаўка вясны. […]

Блінцовы пах дымоў. Рабіна каля плота. Пажухлых палыноў Знямелая гаркота. Пары мядовай дні. Стары дзядусь патрошку Глянцуе ў цішыні За […]

(Рандо) Цяпло не з’явіцца ў жытло… Даволі мне? – Даволі… Не стану пад тваё крыло Пры месячыку ў полі… Надзей […]

Быццам палын у пракосах, Частая сівень імжыць. Мама падрэзала косы – Стала іх цяжка насіць. Вёрсты смылелі даўгія, Доўгія ночы […]

Ты цяпер немагчыма далёка. Вырву з градаў палын і асот. Але воран – калючае вока – Прабівае душу навылёт. Захінуся […]

Расклад зімы вясна ў архівы спіша. З вясны пачнецца мой наступны год. Фартысіма – расколатая ціша. Фартысіма – які глабальны […]

Як доўжыцца грымотная дарога Паміж крыжоў і спапялёных хат. Яшчэ й дасюль гукае Вас трывога, Таварыш маладзенькі лейтэнант. Там небасхіл […]

Рыфмы змахну са стала, Але не выйду з прыгнёту. Вечная прага крыла – Вера і сіла палёту. На скрыжаваннях падзей […]

Я дыханнем цябе абаўю, Зберажы гэты промень, і лета, I жаноцкую рэўнасць маю, За якой чысціня на паўсвета. Я не […]

Шчэ да вечара доўга – далёка, Шустры конік збівае расу. Абсалютна спакойна і лёгка Я зялёную ношку нясу. Водар лесу […]

Полымем зыркім душу апаліла. Полымем белым ўзняло з небыцця. …Ой жа зімой закіпае каліна, Гронка яе – як надзея жыцця. […]

Хаджу па нівах, па лугах азёрных, Начую летуценна ў будане I думаю, чаму мне так прасторна? I песня прылятае да […]