Верш Арліны храм. Узмежак беразовы
Арліны храм. Узмежак беразовы.
I твар сялянкі жытна-верасны.
Усё ў адным злілося перазове –
Нашэсце грому, ласкі і вясны!
Шугнула жыта там, дзе спелі кулі,
Дзе раць у раць ішлі на смерць сыны.
Усё ў адным трывожна-гордым гуле:
Нашэсце птушак, думак і віны.
Чый светлы цень гукаецца ў бярозе,
Чыё не ўстала з попелу сяло?
Мы пасядзім з табою на парозе,
Мой крохкі боль і ціхае цяпло.
Франтавікі, Баяны, аднасельцы,
Насельнікі аблок і гарадоў…
Усё ў адным шчасліва-горкім сэрцы:
Гісторыя. Трагедыя. Любоў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Арліны шыхан Старых гарадкоў гарацьба на пяску залатым. Па схілах лісцвянак і кедраў жывы малахіт. I не хмары над імі – гэта […]...
- Белы храм У мазырскай Даліне Анёлаў, Дзе Прыпяць, нібыта сляза, Узняў нескароную голаў Белы храм з-пад няверы ляза. Так распяты Хрыстос уваскрэснуў […]...
- Я з годам Дракона спаткаюся Я з годам Ката развітаюся – І з годам Дракона спаткаюся. Хай Кот той жыве ва ўспамінах, Якія для сэрца […]...
- ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...
- Мой Храм Традыцыйны мой прыем Ад хвароб і хвалявання, Хоць увечары, хоць днем У лес іду на паляванне. Без сякеры, без ружжа, […]...
- No problem Я з табою спаткаюся зноўку, Як было ўжо не раз і не два. Толькі мала з сустрэчы той толку: Не […]...
- Мне з табою лёгка Мне з табою лёгка, Мне з табою проста Ў дні суровых зімаў І празрыстых вёснаў. Я з табой хацела б […]...
- Бадзяга Бадзяга (у памяць аб падзеях 1659 года) Я бадзяга са спаленай Ліды. Я бяздомны жабрак-сірата. Сваё гора, свой боль, сваю […]...
- Ой, сяло Хатынічы Ой, сяло Хатынічы… Вёска–не сталіца, Нешта ёсць і ў нас: Лазня і бальніца, Клуб, дзе бавім час. Прыпеў: Ой, сяло […]...
- Да нараджэння Хрыстова Мроіцца…Быццам бы рэшткі сноў… На вушаку струхнелым Маці у свята Трох каралёў Крыжыкі крэсліць мелам. А за акенцам — белы […]...
- З зімы, яе акоў, я вырвуся аднойчы З зімы, яе акоў, я вырвуся аднойчы… Святлом машынных фар пастукаюся ноччу У вокны да цябе… І сны парцьер парушу. […]...
- Абязкровіла вёска Абязкровіла вёска мая, кожны трэці памёр у сяле. І як дрэва стаіць без галля, і як бэз, што завяў, на […]...
- Толькі з табою Толькі з табою мне хочацца быць, Толькі з табою, Радасць і шчасце з табою дзяліць Толькі з табою. Ранняй часінай […]...
- *** Я гэты боль перажыву Я гэты боль перажыву. Хоць цераз край – да дна дап’ю. Мой боль – нацятую струну Я не парву – […]...
- Шыкоўны ранак Шыкоўны ранак: сонца ўстала, Раса на травах, на кустах У промнях сонечных заззяла, Блакіт на небе і ў вачах. Заве […]...
- Зямлячцы ЗЯМЛЯЧЦЫ М – і Заззялі ласкай неба вочы, Што часта хмурымі былі, Як на чужыне нас аднойчы Зямныя лініі звялі. […]...
- Утопія …калі дыхаецца нам адным паветрам, і часам адным жывецца, чаму б чалавецтву – тым, у каго насы “па-” і супраць […]...
- ЗАПРАШЭННЕ * * * – Ну што, Натхненне? Зноў блукаеш дзесьці? Не дазваляеш мне за вершы сесці. То будзіш сярод ночы: […]...
- Наш лёс вызначаюць людзi! Ведай родная! Наш лёс вызначаюць людзі! Заручаць і развядуць – ўсё як мае быць! Бо без плётак іх жыццё нецікавым […]...
- Танкі Імклівасць, націск танкавай атакі – Супроць “пантэраў”, “тыграў” і гармат… Трыццацьчацвёрак кемлівыя тракі, Але няма дарогі ім назад. Палае танк, […]...
- А на Палессі А на Палессі чорцікаў хутка не стане. Чуеш, апоўначы торгае, круціць прабой. Шклянку надзеі ты мне нальеш на світанне – […]...
- Пустое пра пустое …Калі ўсё згарэла да вугля, да попелу перагарэла, І ветрам разносіцца пыл і пясок, адсырэлы, імглісты… Было – і сплыло, […]...
- СКРЫЖАВАННI Безумоуна, аднойчы зноу сустрэнемся мы. Хай не бачыуся доуга з табою, але Я нічога павер, пра цябе не забыу. Толькі […]...
- Сцюдзёны дзень душу катуе Сцюдзёны дзень душу катуе І ветрам рве яе на часткі, Празрыстым лёдам сэрца стане Ў дні застылым, учорашнім… Бы ружа, […]...
- Варушыць памяць напамінак Я ведаю, не раз згадаеш, Якое лета то было: Мы ўдвух – шчаслівыя, кахалі – Зайздросціла усё сяло. Другі развеяў […]...
- Год Велізарнае мноства хвілінау Правялі Мы у нашым Годзе. Адным цэлым былі – былі упоразнь Каму ж дзякаваць што ты са […]...
- Два скрыпачы Два скрыпачы праз поле ваенных дзеяньняў з руінаў філярмоніі ў ціхае “будзем” бягуць Нарэшце адзін зь іх падае, паранены, другі […]...
- Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
- Іронія лёсу Вечар мая сплывае ў вясковым калоссі. Далягляд закурыўся хмарным экранам… Я калісьці кахаю пісала ў двухкоссі І калісьці каханне лічыла […]...
- Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Вайна, але ў адным двары сустрэў Я выхадцаў з распаленага пекла – Старыя купы […]...
- Ноч асенняя дыктавала Ноч асенняя дыктавала Незнаёмыя вершы мне… Еўфрасіння і Янка Купала Адлюстроўваліся ў акне. Так сабраліся сёння разам На пісьмовым адным […]...
- Дзьве душы пад адным парасонам Дзьве душы пад адным парасонам. Дзьве душы. І няма болей слоў. Памаўчым аб харошым, вясёлым. І маўчанне зазьзяе сьвятлом. Дзьве […]...
- Ня верыў я Ня верыў я, што так бывае. Ды міг той вечна сьцерагчы. Рука пяшчотная, жывая Сьцякла паволі па плячы. Адкуль, з […]...
- Нам не трэба слоў Нам не трэба слоў – усё раскажуць вочы. Рэхам адгукнецца крыгаход надзей. І няма адмоў на парозе ночы – будзе, […]...
- Так цвяроза яшчэ ніколі Так цвяроза яшчэ ніколі не глядзела на свой я лёс. Гэтых думак, што у няволі, Не забыць, не хапае слёз. […]...
- Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...
- Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод… Як стагоддзі таму, новы дзень узыходзіць над краем. Цёплы водар зямлі, і абуджаных птушак […]...
- Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...
- Ціхая вада рые берагі Ціхая вада рые берагі, Быццам мае годы за вадой сплылі, На якіх я змалу борздзенька падрос, Вышай белых санак, бацькавых […]...
- Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...