Верш Галіны гнуцца пад цяжарам яблык
Галіны гнуцца пад цяжарам яблык,
і пах антонаўкі дурманіць галаву.
А дзесьці там спявае сумна зяблік,
схаваўшыся ў зялёную траву.
Пачуе памяць крокі на змярканні,
трывожыць згадка праз гады душу.
Ў тумане зніклі першыя спатканні…
Сказаў табе не ўсё, а болей – не скажу.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
- Галіны ліп па-над стрэхамі хат Галіны ліп па-над стрэхамі хат, І дождж ідзе, расносіць думкі ў бакі. А з неба гром б’е з гармат, І […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 7. Абрыс галіны Абрыс галіны, лінія святла – Як словы, невыказныя ў малітве – Звязаныя паміж сабой не рытмам, А чысцінёю, што не […]...
- Гэты дзень – сьпелы, як яблык Далоў трывогу, віват спакой! На сьнезе танцуюць анёлы радасьці, Бачу іх у вакно. Хто сказаў, што людзі ня ўмеюць лётаць? […]...
- Першыя крокі Першыя крокі і першыя словы- Кожнаму гэта, напэўна, знаема. Першы таварыш-дружбак назаўседы Помніць, гарэза, маленства прыгоды. Першая восень і першае […]...
- Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
- Калыханка чалавеку Калыханка чалавеку Спі, чалавеча, табе нагадаю Вобраз вясёлкавы весняга раю. Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі, Граюць з калыскаю яблынь галінкі. […]...
- Голас цішыні Імклівы голас цішыні Трывожыць вечар развітання, Самотны бусел увышы Клякоча – сэрца замірае. Душу напоўніла туга, Агортваў подых прадчування, З […]...
- Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...
- Першыя чары кахання Першыя чары кахання – ясныя зоры ўгары. Першая радасць спаткання, чах чабаровы ў бары… Першы кароткі абдымак у святаянскую ноч… […]...
- РУЖЫ (РУЖЫ – квітней на радасць людзям) У віхуры праблем любім Вас і шануем. Вывучаем душу – па характары судзім. Светлавокая […]...
- Апусцелі сады Пры спатканні з табой Бегла я на арэлі, Мае вочы гарэлі Яркім сном васількоў. Праляцелі гады Птушкай хуткай за час. […]...
- Праз гады я ішла Праз гады я ішла І прыйшла да сягонняшняй хвілі. Як умела, жыла, Адмярала жыццёвыя мілі. Прыдарожных слупоў І калючых дратоў […]...
- А буслы белы гонар маюць А буслы белы гонар маюць… У гняздо не кладзіце хлеба. Птушкі гэтыя не паміраюць. Іх сабе забірае неба. На змярканні […]...
- Партыя Партыя! Болей святога У свеце не ведаю я. Партыя, гарту стальнога, Родная наша сям’я. Шлях твой, Здаўногу вядомы, Лёг праз […]...
- Яблык Евы Салодка спіць Адам пад райскім дрэвам – яго душа не ведае трывог. Ад спёкі задрамаў і сам пан Бог. І […]...
- Яблык На ўвесь тралейбус яблыневы пах Паразляцеўся вераснёўскім ранкам, Як бліскавіца ў стомленых вачах У выпадкова злучаных каханкаў. I коцяць колы… […]...
- БАЛАДА ПЯТРА КРАЧЭЎСКАГА (7.08.1879 – 8.03.1928) Прага. Альшанскія могілкі. Светла Сцежка вядзе праз гады і праз лета Зноў да цябе, быццам бы да […]...
- ЯБЛЫК СПЕЛЫ Нада мною яблык спелы, Звіс уніз ён галавой, І глядзіць мне ў вочы смела, Вывучае позірк мой. Да яго прыйшоў […]...
- Мы – пясчынкі “Мы пясчынкі” Мы – пясчынкі ў гэтым свеце І аднойчы, на хвалях сваіх Панясе, загайдае нас вецер Усе далей ад […]...
- Падала зорка Падала зорка з неба, – Я загадаў жаданне. І мне жаданне гэта Марай вялікай стала. Бог за маё старанне Узнагароду […]...
- Чаканы міг спакою Чаканы міг спакою. I – паварот ключа. Світае у пакоі Ад смуглага пляча. Трывожнага дыхання Трывожны сухавей, Трывожныя ў тумане […]...
- Ссохлая груша Ссохлая груша стаіць сірацінай. Галіны, як рукі бабулі старой. Апошнія ўжо дажывае часіны Сэрца жывое пад шэрай карой. Вецер, што […]...
- Расце крапіва Расце крапіва каля тыну старога. Няма ў двары ўжо болей нікога. І кажа яна: “Паважаны мой, тыне, Я цяпер тут […]...
- Не кажы мне, я саромлюся Не кажы мне, я саромлюся Не кажы мне, я саромлюся… Я хачу цябе адчуваць. Коўдрай мягкаю я прыкроюся, Цеплынёй пачну […]...
- Ажур Я з пэўнай увагай глядзела, Як хваля йшла праз усё цела, Ажурны квет у вены склаўся, Такі нідзе не сустракаўся. […]...
- Крокі Крокі – будзённага побыту кропкі, крокі хвілін, гадзін і дзён. Як мы ступаем, як робім крокі, так і жывём, так […]...
- Калі ўсміхаюцца зоркі Калі ўсміхаюцца зоркі, А сэрца трапешча ў грудзях, Бы птушка ў няволі гаротнай – Каханню пракладзены шлях. Калі ўсміхаюцца вочы, […]...
- Глыбокая восень Дрэвы ў змроку за Сожам – Вываратнямі-карчамі. Усю ноч каля іх трывожна Птахі начныя крычалі. Пад навіссю хмар азызлых У […]...
- Камсамольскія сэрцы Камсамол, маладосць, Шлях юнацкі, узлётны, Скрозь дарогі твае, Ні канца ім, ні краю. Хіба сорак табе, А мне болей паўсотні? […]...
- Ты мяне, калі зможаш, прабач Маё сэрца так доyга баліць… Што здаецца не здолею болей… Без цябе y гэтым свеце пражыць… Каб не згінуць пад […]...
- З каханнем да мэты Я каханне сваё праз жыццё пранясу. Падарую яго без астатку Той дзяўчыне, якую я моцна люблю, Якую кахаў я з […]...
- Адзіная зорка у небе гарыць Адзіная зорка у небе гарыць, З кім можна з адкрытай душой гаварыць. Цябе я з маленства начамі шукаў, Табе спавядаўся, […]...
- Ты называеш гэта шчасцем Глядзець любому прама ў вочы, I кожнаму сябе аддаць, Забыла ты пра нашы ночы, Не зможаш болей ты кахаць. Заўсёды […]...
- Восені кладзецца ліст журботны Восені кладзецца ліст журботны На сухія з чэрвеня брады. Неўпрыкмет у вырай незваротны Птушкамі ляцяць мае гады. Прамільгнулі чайкі дзён […]...
- Вясна ідзе Вясна ідзе Адтаў каля дарогі снег, Вясна зрабіла крокі, І першы ручаек пабег, Як першыя ўрокі. Бяжыць вяселы ручаек, Ен […]...
- Памяць “Памяць” Добры дзень мая старонка Нарадзіўся тут я, рос Тут гучалі песні звонка Тут смяяліся да слез Тут раслі мы, […]...
- БАЛАДА ЛЮДВІКА НАРБУТА (7.09.1832-4.05.1863) Дубіцкі лес прыціх над рэчкай Котрай І над табой, забітым, маладым. І ўслед з крывёй папоўз за шабляй вострай […]...
- Цябе адну я так кахаю Цябе адну так кахаю Мы разам ужо ня мала дзён. Душой з табой адпачываю, Бярозка ты, я ж толькі клён. […]...
- Казаноўка Успомніў Вёсачку Казаноўку. Ліпень, лета стаіць на дварэ. Вось на досвітку бацька зноўку На рыбалку мяне бярэ. Там ля вёскі […]...