Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Ты называеш гэта шчасцем

Глядзець любому прама ў вочы,
I кожнаму сябе аддаць,
Забыла ты пра нашы ночы,
Не зможаш болей ты кахаць.

Заўсёды з ветлiвай усмешкай,
Прыгожая, як i раней,
А толькi сэрцу цяжка нешта,
А на душы яшчэ цяжэй.

Забудзь пра першае каханне,
Забудзь забытыя гады,
Не будзе болей хвалявання
Ў халодным сэрцы назаўжды.

Не будзе болей цiснуць цяжар,
I абмiне дугою боль,
I цёмнай ноччу, нiбы сажай,
Не мы сустрэнемся з табой.

Я зразумеў свае памылкi,
А лёс гарчэй чым у палынi,
Што рос ля цiхае рачулкi,
Дзе мы з табою не былi.

Аднак не вернецца былое:
Другi ўжо я, другая ты,
I ў гэты час я не з табою,
Ляцяць няўклюдныя гады.

I кожны раз, i кожны дзень,
Каханне йзноў сваё адкласцi,
I засталася толькi цень,
Ты называеш гэта шчасцем…?!

Прайшла няверная любоў,
Няхай i горкая прынамсцi,
I не бушуе болей кроў,
I не турбуе болей шчасце.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Ты называеш гэта шчасцем - Аўтар невядомы