Верш УДАВА

Няўмольна прыспешвае час адзiнота.
Намыла бялiзны – завесiла шнур…
Субота, здавалася б, – толькi субота,
Калi б нi самоты калючы кiпцюр.
Жанчыне ахвота пяшчоты i кветак,
i сняцца ёй сны пра рамонкавы луг…
Аднак, толькi раз – за цэлае лета –
Была на прыродзе, дзе сум, як пастух.
Што мiлым было шчэ нядаўна – нямiла,
Пагляд пацямнеў, пацяжэў Яе крок…
Зноў цэлую ванну бялiзны намыла,
Нiбыта нябёсам – жаночы папрок.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

САЛАВЕЙ Толькi сонца прагляне – Ладзiць баль салавей, Ухваляе ён ранне Шчырай песняй сваей. З цэлым светам у згодзе, Ладзiць баль […]...

А вы не бачылі маёй каханай? Яна ж была тут засім нядаўна… Пайшла… А куды? – не сказала. Пайшла… А жыццё ідзе? А вы не бачылі […]...

Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...

Расце крапіва Расце крапіва каля тыну старога. Няма ў двары ўжо болей нікога. І кажа яна: “Паважаны мой, тыне, Я цяпер тут […]...

Дзічка А хто ж гэта дзiчку Ў сад перасадзiў? А хто ж гэту дзiчку Ўмела прышчапiў? – Яблынькай-ранеткай Дзiчка расцвiла. Дзiчкаю […]...

Мы на гады жыццё не лiчым Мы на гады жыццё не лiчым Яны – як колы на вадзе I толькi зморшкi на аблiччы Ты не схаваеш […]...

Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх, Бо жар цела твайго растапляе. Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых, І дрыготка, як […]...

З ЮБiЛЕЕМ (Пяршайскаму народнаму тэатру) Вiншую з важнай датай Майстроў народнай сцэны Пяршайскага тэатра i ўсёй культуры ў цэлым. Спачатку было цяжка, […]...

Не сыходзь Не сыходзь, будзь побач. Усё рушыцца? Ну i хай. Калi ласка, у апошнюю ноч Чалавецтва мне “Good bye” Не скажы, […]...

Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...

Усё было: і сон, і парыванне Усё было: і сон, і парыванне, Высокі ўзлёт, і марнасці сіло, I нараканне, і самаз’яднанне. Нянавісці ніколі не было. Нас […]...

Ветэрану Як твае справы, ветэран? Гады няўмольна побач крочаць, Прамы ў дугу сагнулі стан, А ран яны зусім не лечаць. Амаль […]...

Была вайна Была вайна… Была вайна… Зямля гарэла, Гарэлі вёскі, гарады. Была бяда, Яна хацела, Жывое знішчыць на зямлі. Была вайна… Зямля […]...

ЦЯБЕ НЯМА Цябе няма… і ўжо не будзе… Ты назаўсёды адышла… Мне цісне цяжкі груз на грудзі. Нядаўна ж ты яшчэ была. […]...

Рушанне Ёсць у прыродзе час асенні – рушанне, калі звяры вылазяць з нор сваіх, вужыныя сцяжынкі ўзварушаны хадой істот відушчых і […]...

Была узрушанасць парыва Была узрушанасць парыва, была даверлівасць цяпла… Любві магчымасць апаліла, магчымасць шчасця апякла. Гарэў, як пацалунак лёсу, на нашых вуснах той […]...

МІРУ Адраджэнне?… Мы згіналі? Не было наогул нас? Ці мы праўду не шукалі, А вось сёння яе час? Мы былі…, жылі, […]...

ЧАС ТРАВАСТОЮ Каму пара якая дадзена, А травастой час скарыстаў. Стагі ўжо свезены і складзены, Іх прычакаў студзёны стаў. Нам лета шмат […]...

Дачку ў садок жанчына апранала Дачку ў садок жанчына апранала. Пакуль сабрала – збеглі сем патоў. Дзяўчо жалобна енчыла, спаўзала І, сідзячы, была ва ўладзе […]...

Абудзiць певень загуменне Абудзiць певень загуменне, i зазвiняць у лузе – росы… Якое дзiўнае iмгненне: Ступаць па росах гэтых босым!.. На вадапой!..- гукае […]...

А ўсё ж вінаваты і я А ўсё ж вінаваты і я: Суладдзе ў прыродзе парушана. Паменшала птушак сям’я, I рыба бяздумна патручана. Няма чым віну […]...

ТРЫ ПАДАРОЖНІЦЫ ТРЫ ПАДАРОЖНІЦЫ Тры падарожніцы немаладыя неяк сышліся ля брамы ў сцяне. — Дзева самотная, хто ты? — Марыя. — Што […]...

Перад бурай Што бачу? – ўсё цiха, ўсё спiць пад няславай… Цi ж праўда? – няўжо гэта вораг асiлiў? Няўжо ўсе байцы […]...

Чужая любая ЧУЖАЯ ЛЮБАЯ Вас не магчыма не кахаць, У надзеях верыць спадзявацца. Вас немагчыма не кахаць, Ды як магло такое стацца? […]...

АБЛОКi Для лёгкiх для аблокаў Няма канца нi краю, Плывуць яны высока Над родным нашым краем. Над тым – што перажыты, […]...

Драпежны інстынкт Вайна iдзе бясконцая заўсёды, Знiшчаюць людзi нiзашто людзей, Не мiрацца з сiвых часоў народы, Нiколi мiру не было нiдзе. Ваююць […]...

Канфлікт земляробаў і жывёлаводаў Люд кажыць: аграном як лох – трусы ў яго ў гарох. А вось пастух з бутэлькі нульсямілітровай ужывае ром, Бухае […]...

Квітнеюць сады Квітнеюць сады Квітнеюць сады. Позірк нельга адвесці, Так зачароўвае іх прыгажосць. Ветрык лагодны цалуе іх, песціць, Хутка асыплецца долу суквецце, […]...

Цёця Уладзя… Цёця Уладзя Цёця Уладзя… Цёця Уладзя… Шлях твой жыццёвы – шлях праўдалюба, Хто анiколi не жыў у суладдзi З часам, якi парушаў […]...

Дома Дзень ад дажджу даўно патух, І ноч брыдзе па цыферблату, А я вясёлы, як пастух Пасля зарплаты. І адчуванне, быццам […]...

РЫЖЫ ЛiС У вячэрнiм парку голым Падаў лiст асеннi долу. i пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы лiст цераз […]...

Сваё Хацеў бы я вершы пiсаць каханне спаткаць у каханнi прызнацца пасля каб не знiкнуць не заблытацца ва ўласных мне думках […]...

Часта думаю: у барацьбе Часта думаю: у барацьбе Лёс не даў мне добрай прыпаркі. На этапах я не гібеў, Не гуляла дубінка па карку. […]...

Калі лісце над крыжам пажоўкне Калі лісце над крыжам пажоўкне гэта будзе, напэўна, субота. дзень, калі ад сусвету ты вольны і як восень – безабаронны […]...

ПУШЧА Валожынскi край – Налiбоцкiм завуць, Падзей адбылося тут гушча. Тут iслач з Бярэзiнай вольна плывуць, А край акаляе наш – […]...

Amour Мне не забыць кастрычніцкі той вечар I бляск вачэй у восенскай імгле… Як хуценька канчаюцца сустрэчы, Як хутка і няўмольна […]...

Вёсачка мая родная Вёсачка мая родная, З чым цябе параўнаць? Знаю – сталiцы нiводнай Побач з табою не стаць Знаю, ў краях далёкiх […]...

АДНАКЛАСНiКАМ Птушка моцная, мабыць, крыламi, Звер – iнстынктам за дваiх… Моцны я – сябрамi мiлымi i малiтвамi за iх. Разляцелiся па […]...

Еш, дурань, бо то з макам Была ў мяне калісьці цётка – Ну й добрая ж (хай лёгка ёй ікнецца)! У душу гатова ўлезці, здэцца: Вось […]...

Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...