Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дзічка

А хто ж гэта дзiчку
Ў сад перасадзiў?
А хто ж гэту дзiчку
Ўмела прышчапiў? –
Яблынькай-ранеткай
Дзiчка расцвiла.
Дзiчкаю i мне ты
Дзеўчынай была.

У цябе калючых
Шмат шыпоў было, –
Не адзiн малойчык
Сэрца абкалоў,
Не адзiн адходзiў
Схмурыўшы чало.
Толькi ў гэтым годзе
Стала пець сяло:

А хто ж гэта дзiчку
Ў сад перасадзiў?
А хто ж гэту дзiчку
Ўмела прышчапiў? –
Яблынькай мядовай
Дзiчка расцвiла.
Дзiчкаю бядовай
Дзеўчына была.

Дзiчкай-недатычкай
Дзеўчына была.
Стала маладзiчкай –
Пчолна загула.
Маладзiк-садоўнiк
Шчаслiў нездарма:
Стала пладаносіць, –
I пяе сама:

Мой каханы дзiчку
Ў сад перасадзiў.
Мой адзiны дзiчку
Ўмела прышчапiў.
Яблынькай мядовай
Дзiчка расцвiла.
Дзiчкаю бядовай
Дзеўкай я была!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дзічка - Станіслаў Валодзька