Верш Ня супраць
Адкуль не ўцякай,
Куды не бяжы,
І тут ты чужы,
І там ты чужы…
Лявон Вольскі
Ад Менску да Стоўбцаў,
Ад Гомля да Воршы,
Яны бы на Плошчы –
Самотнікі з Прошчы.
Ад Вільні да Горкаў,
Ад Слуцка да Шклова,
Сыходзяць ў кустоўе
Густога бязмоўя.
На лядах бязлесных
У згубленых песнях
Сізіфамі ўзлесці
Імкнуць між агрэстаў
І не падрапацца,
і не упасці,
І не патрапіць пад
іншыя жарсці.
Астатняе –
хай забярае Усход
Ня супраць
маўклівы (крывіцкі?) народ…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Я не супраць Я не супраць трапіць у ад, Не супраць у дрыгву зайсці, Няхай будзе здзеквацца кат, Я праз боль змагу перайсці. […]...
- У чмяліным лузе Ой мурожна ды росна ля быстрай вады. Закасі мае вёсны, касец малады… Перапёлцы жалосна і чуюць лугі: – Закасі мае […]...
- Супраць плыні Як цяжка плывецца супраць… Дык вось ты якая, рашучасць! Галоўнае – толькі рушыць. Вось так! Толькі ўперад! Без лодкі. Ваш […]...
- Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
- Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
- Калыханка маме Быць разам выпадае нам так мала… Забудзь трывогу вечную сваю, Прыляж, мая натомленая мама, Як некалі ты мне, табе спяю. […]...
- Ноччу ды ўзімку Ноччу ды ўзімку – белае неба- сьвечку табе запалю ды запытаю: лічыш, ня трэба даць хараство на зямлю? Белаю зімкай,- […]...
- Яна адна Яна адна, Зямля вякоў, Адкуль Жыццё пачатак брала Шчырай верай. Здалёк відна Зямля бацькоў, Матуль, Дзе песня б’ецца Перапёлкай шэрай. […]...
- Не астылі яшчэ паплавы Не астылі яшчэ паплавы І ў паветры праменні гуляюць, У пяшчоце блакітаў ставы Спевы птушак апошніх гайдаюць… Жоўтым лісцем красуе […]...
- Сумнае Я ў карагодзе згубленых дзён, Дзе людзі, нібы тыя пачвары. Не памятаю нечых імён, Не памятаю некалькі твараў. Я страціў […]...
- Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...
- У Полацкай Сафійцы. 1986 У Сафійцы граюць арганы. Слухае край курганны. Вырываюцца гукі праз тоўшчу вякоў за муры з высокіх акоў. Запаўняюць Сафійку высокім […]...
- Драбіны Драбіны да неба цягнуцца ў цішы Нібыта мне шлях пракладаюць ў імглу… Вядзьмарка-рака сваёй хваляй увішна Агорне, як маці, спрадвечну […]...
- Quo vadіs Гадзіннік б’е і ведае пра час… А мы самотны позірк здабылі. Няўжо Хрыстос ня ведае пра нас: Самотныя сыны сваёй […]...
- Ты не мастак! Ты не ствараеш цуд Ты не мастак! Ты не ствараеш цуд, Узяўшы фарбы з неба… Ты шукаў Гармонію жыцця так доўга тут…. Ідэямі хварэў…Не […]...
- Санет Імкнуць да неба пяць дубоў На ўзгорку між дамоў высокіх. Транслююць вышнюю любоў І з недраў пьюць зямныя сокі. Яны, […]...
- Дзён маіх Дзень мне векам здаваўся, Покуль стрэнемся мы. Помніш, як я хваляваўся? Быў я заўсёды нямы. Лёгка – у песнях пяецца. […]...
- Дах зьехаў, ці што? Адкуль зьявіліся казакі? Іх тут ніколі не было. Ці, можа, хтосьці хоча дракі? Ці, можа – так чаго найшло? У […]...
- Вы не знаходзілі натхненне? Вы не знаходзілі натхненне? Я недзе тут яго згубіла. Цяпер блукаю сумным ценем – І без яго мне свет не […]...
- На адкрыццё помніка Максіму Танку ў Мядзеле Глядзіць паэт у супрацьлеглы бок таму, хто Мястра аніколі не пабачыў, але імя чыё ў вуліцах шматлікіх гарадоў, у якіх […]...
- Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары, На познiм змярканнi, насупраць мядункавай ночы! Адкуль гэта жальба – у росквiт маёвай пары? […]...
- Няма ў вачах натхнення Няма ў вачах натхненьня, І словы не вызываюць даверу. Недзе зьнікла ўзаемаразуменьне… Ў шчырасьць паводзін – ня веру. Каханьне – […]...
- Балада вернасці Да вас бяжыць знаёмая дарога, Да вас вязу няпэўны свой настрой. А вы адкуль з такою дабрынёй I да мяне, […]...
- Мары Дзяцінства маё… Васількі і рамонкі, клёкат бусліны, І кнігаўкі плач, І крык жураўліны, І жаўранкі звонкія, І спеў салаўіны, І […]...
- Рубікон Гадзіна за гадзінай – згінуў дзень і адышоў ціхутка на спачын… Збялелы твар, дрыготка-сіні цень блукае па разорынах маршчын. А […]...
- Асадкі заплоцюць падаткі Асадкі заплоцюць падаткі, Толькі стрыжань зусім не лязо, І хутчэй забіраюць манаткі, Так ляхчэй, а папера – Лазо. Але ж […]...
- Нашчадкі арыяў Нашчадкі арыяў Мы злеплены з белага цеста і маем арыйскую кроў, на згубленых сцежках Авесты сабе мы шукаем сяброў. Вяртаем […]...
- Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...
- Размышляйма: хто ж такі байструк? Груша пакручаста ля дарогі. Й хто яе васьмёркай аж сагнуў… Пэўна, ж дзяцел. Той, шо кошка ўжрала. Ці то, можа, […]...
- Не верце Не верце, што дрэвы не тужаць ніколі. Шчымліва журбуюць яны й на прыволлі па песнях птушыных, не чуць якіх болей, […]...
- Душа навыварат Душа навыварат Ці трэба каму? У кожнага ёсць яна, Такая ж цікавая I непаўторная. Кожны можа Сам для сябе Дастаць […]...
- Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
- Самалячэнне САМАЛЯЧЭННЕ Дзе было, адкуль узялося Бэбах выперла ў Антося Ў пудах ён стаў за восем Бядака надзьмуў бы хтосьці Ходзіць […]...
- Каханне – хісткі і імклівы плыт Каханне – хісткі і імклівы плыт. Яно вандруе шляхам самагубства і можа раптам адысці ў нябыт, каб папярэдзіць здрадніцтва наступствы. […]...
- Сьвіркун П. унучку Міхасіку. Сьвіркун. Сьвіркун шэры так падобны Да пражэры саранчы, Толькі іншыя памеры Ды інакшы апетыт. Не лятае ён […]...
- Завіруха Завіруха, завіруха Закружыла над зямлёю. Над табой і нада мною Танец злых і добрых духаў. Зніклі фарбы, зніклі гукі – […]...
- Шэкспіраўскае Ці знаеце, як паміраюць ад кахання? Калі вас Бог памілаваў і вы Не захлыналіся агнём самазгарання, – Лічыце, што шчаслівы […]...
- Бяссмерце Станоўчых прыкладаў няма. Іх не было яшчэ ніколі. Пераўзысьці праз мімаволі не закрануўшы сваяка, не пакідаючы пакою, дзе ўсё былое, […]...
- Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...
- ВЯЗЫ Спякота спала. Цiхi вечар. Аблок сплаўляюцца вазы. Нам зноў прызначылi сустрэчу (Нiбы паклiкалi на веча) Заўгодзь – вясковыя вязы. Ну […]...