Верш Драбіны
Драбіны да неба цягнуцца ў цішы
Нібыта мне шлях пракладаюць ў імглу…
Вядзьмарка-рака сваёй хваляй увішна
Агорне, як маці, спрадвечну журбу…
Над стрэхамі хатак, панура-самотных,
Драбіны імкнуць, нібы дзіды, ў прастор.
А там, недзе ўнізе, ў валізках-сумётах
Сны каляровыя бачыць чабор…
Апошняе прыступка, подых стамалённы,
І брамы да выраю – бяры, адчыняй.
Вось толькі чамусьці свой край блаславёны
Не знойдзецца тут, хоць як не шукай.
Бо сэрца баліць па пакінутых пожнях,
Душа, нібы Плачка, прыстала да хат…
Драбіны чакаюць крык-крок твой апошні:
Да выраю пойдзеш? Ці рушыш назад?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Усё тваё, усё бяры Усё тваё, усё бяры: Мае надзеі, мары, сны. Маю спагаду і цяпло. Бяры, бяры, бяры ўсё! І толькі кропельку журбы […]...
- Раве над морам, б’е віхура Раве над морам, б’е віхура, За валам вал, нібы гайня. Ды толькі б як не выла бура – Жыве па-свойму […]...
- Калі наўкола неспакой Калі наўкола неспакой, Бы дзідай сэрца працінае, І слота косіць шыхты мрой – Згадай свой край забраны. Хоць і не […]...
- Пастукалі ў дзверы хаты Пастукалі ў дзверы хаты: – Хто там? – НКВД! Адчыняй!.. Забралі раніцай тату… Ад стрэлаў спалохаўся гай, Асіны дрыжалі і […]...
- Мова роднай хаты Мова роднай хаты Лупцавалі не раз беларуса-скарыся! І турмою палохалі пан і паняты. Толькі лепей застацца без волі і хаты, […]...
- Балада пра стайню Сказаў камісар: “Не патрэбен храм, вось-вось камунізм настане. Мы ў храмах наробім складоў і крам, а ў гэтым хай будзе […]...
- Наш шлях Журботныя прагалы, дзе ні гляну, I ў сёлах, і ў лясах. Гарэлы клён схіліўся да паркану, Сам чорны, як манах. […]...
- Яшчэ пра мову Што напісаць яшчэ пра мову? Ўжо колькі вымаўлена слоў! Аб тым, што родная, гаротная, І перанесла зьдзек і зло. Што […]...
- Як быў маленькі чалавек Як быў маленькі чалавек, Хадзіў ён на каленях век І прыгінацца мусіў пад “братамі”. Цяпер магутны, нібы бык, Вось толькі […]...
- Жураўлі на Палессе ляцяць Каб любіць Беларусь нашу мілую, Трэба ў розных краях пабываць. Разумею цяпер, чаму з выраю Жураўлі на Палессе ляцяць. Што […]...
- З самай раніцы абход пачне З самай раніцы абход пачне – I па Віленскай і Падніколлі. Кажуць, быў кантужан на вайне, I таму вось штосьці […]...
- Наведаў хатку, хоць і позна Наведаў хатку, хоць і позна – Няма славутае паэткі. Замест гарбаткі, слоў і кроснаў – Тут толькі кнігі, толькі кветкі. […]...
- Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
- Чорт Чорт. Як заказыча хтось за пяткі – На гэтай хвілі сьвет забудзь! Кліч Уладарцу, маці, татку, Аблічча боскае цалуй! Мабыць, […]...
- Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...
- У траецкі май сваёй “бывай!” Каб змяніў наш край на “прывітанне У нябёсах крЫвіцкай душы Боскія гуляюць мурашы. Перуновыя працуюць пчолы, Новыя будуюць храмы совы. У люстэрках нашага змагання, Мамы Беларусі, […]...
- Касіў Ясь канюшыну Касіў Ясь канюшыну, Паглядаў на дзяўчыну. А дзяўчына жыта жала Ды на Яся паглядала. Ці ты Ясь, ці ты не, […]...
- Балада пра грэшнае каханне “Не бяры, калі там не клаў!” – Так вучылі бацькі мяне, Не чапаў я раней. Толькі ў долю прыйшла бяда, […]...
- БАЛАДА ПЯТРА МСЦІСЛАЎЦА (16 стагоддзе) Друкуеш кнігі, ну а іх баяцца Царкоўнікі, якім асвета – зло, А не жывое Божае святло, Якому быць […]...
- Дарога дадому У безлічы шляхоў, Што лёс наканаваў, Дзе засталіся вузялкі На памяць, Не знойдзецца, бадай, Больш светлы за той шлях, Што […]...
- Дадому Гады?, нібы воды імклівай ракі, Адносяць нас ад берагоў, Дзіцячых жаданняў, ад блізкіх сваіх, Ад вёсак ды ад сваякоў. І […]...
- Радзіма 13.11.2014. За беларускае адраджэнне. Беларусь – мая старонка, Родны край маіх дзядоў. Разнясецца эхам звонкім Кліч Радзімы, кліч братоў. Вось […]...
- ЧЫМ МЕРЫЦЦА СВЯТАЯ БЕЛАРУСЬ? Бяры аловак, продак, у рукi, Ды паперы аркуш чысты. Пiшы сэрца свайго гукi Тыя, што пяе Айчына. Ад гранiц паўднёвых […]...
- БАЛАДА ВІКТАРА ВАЛЬТАРА (28.07.1902 – 17.04.1931) Пад Сатурнам нараджаюцца паэты І ў нябыт сыходзяць, як вада ў пясок. Ты, гаротны, добра ведаеш пра […]...
- Прысвячаецца беларускім выданням Часопісы – гэта цудоўныя рэчы. Іх трэба не толькі любіць і бярэгчы “Роднае слова” і “Маладосць” – Часопісы гэтыя ўсім […]...
- Яблык Евы Салодка спіць Адам пад райскім дрэвам – яго душа не ведае трывог. Ад спёкі задрамаў і сам пан Бог. І […]...
- Даўно ўжо целам я хварэю Даўно ўжо целам я хварэю, І хвор душой, – І толькі на цябе надзея, Край родны мой! У родным краю […]...
- Вялікі “бог” За шырокімі дзвярамі – Звышшыкоўны кабінет, На сцяне ў дубовай раме – Дзеда Леніна партрэт. За сталом – магутней дуба […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ДЫЛЫ (14.04.1880-07.04.1937) Ад родных слоў, ад родных ветлых хатаў, За тое, што ты любіш родны край, Завезлі, як ваўка, цябе ў […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
- Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць, Каб сэрца не казала: праглядзеў Ды не пражыўшы страціў, і забыць Не змог чамусьці. […]...
- Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Мiма вокан Цягнiка “Брэст-Масква” iмклiвага Вось i восень… Журавоў галасы адлётныя З неба чую Уздыхнуць iм услед […]...
- БАЛАДА ЗОСЬКІ ВЕРАС (30.09.1892–8.10.1991) Зіма. “Лясная хатка”. Вільня наша. І ты нібы адна і не адна. Самотны зойдзе госць, і ты раскажаш Пра […]...
- Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...
- ГІМН ЭРАСУ Распуствам называючы ганебным Эротыку і ўсе спляценні з ёй, Чамусьці кожны лічыць акт патрэбным – Жыццёвай неабходнасцю сваёй. О, супярэчнасці […]...
- Эх, як добра! Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]...
- Падарунак спадарству Прыладай можна спрабаваць рабіць звычайнае вялікім. Але з вялікасцяў пасля сам будзеш надта невялічкі. Прыладай вершам і каням з прылад […]...
- Аблокі над Крыўёй Аблокі, як анёлы, мой край аберагаюць, З вышынь крыштальнай спёкай Бог-Сонца ім спрыяе… Аблокі, нібы дзеткі, люляюцца ў бяздонні І […]...
- Грымаса Вясёлы ліпень. А не з намі. Чамусьці колецца капа. А мы не ведалі, Не зналі, Што нам не будзе Слоў […]...