Верш Свой водар вясновы ўжо выпіла лета
Свой водар вясновы ўжо выпіла лета.
Восень журбою лягла на бары.
Вятрамі халоднымі сумна апеты,
Лес адзінокі смугою гарыць.
Дымяцца тужліва туманныя далі.
Нябёсаў задумных там спіць сінява.
Самотныя хвоі трывогу схавалі.
Запахла зямлёю сырая трава…
Такім неспатольным здаецца маўчанне
Лесу і неба, зямлі і вады,
Што чуецца ветрыку ў лёгкім дыханні,
Як ціха дрыжаць і ўздыхаюць лісты.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...
- Дарога да лета Вясна. На цяпло, здаецца, Даўно павярнуцца трэба. Ды вецер, халодны вецер, Зусюль – і з зямлі, і з неба. Стараемся […]...
- Вясновы вечар, панядзелак Вясновы вечар, панядзелак, Народ вяртаецца дамоў. Ды воляй лёсу ў метрапалітэне Гіне N-ая колькасць жыхароў. У чым і хто тут […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ГАДУЛЬКІ (17.05.1946-15.06.1993) Нібы воран ляцеў над палямі, Нібы воўк тут шукаў воўчы след, Вершаванымі плакаў слязамі Адзінокі, як неба, паэт, У […]...
- Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
- Я СВОЙ Я СВОЙ Казычуць прамяні праз лісце клёнаў. Што даражэй цяпер між імі дарагіх – Шаптанне лісцеў ветрыкам кранёных, Ці сонца […]...
- Ты пакінь пацалунак свой мне, раставанне, каханне, сон, чараўніцтва Ты пакінь пацалунак свой мне і павер, што ніхто не скрадзе. Наш ланцуг – гэта тонкая ніць Нам адно аднаго […]...
- Свой след Бабіна лета… рыскай адметнаю Бялюткаю ніткай долу лягло… У зялёныя косы парою няўмольнаю Пацеркі бурштына раз-пораз упляло. Не разгадаць цнатлівасць […]...
- Правапіс Як гаворыцца, так і чуецца, А як чуецца – так і пішацца. Не напісана – не друкуецца, Так і гутарка […]...
- Вясновы лес Шчабечуць птахамі нябёсы, Вясновы пах ляціць, імчыць. Палёў макрозь, ды зёлак просінь Балесна хвалямі дрыжыць… Засумавалыя бярозы, Праліўшы сокам свае […]...
- Даждлівая восень “Даждлівая восень” Вецер хмары прыціскае Да прамоклае зямлі З неба сее як скрозь сіта Сіратлівыя палі.. Хаты дрэмлюць за пагоркам […]...
- БАЛАДА ЛАРЫСЫ ЗАСІМОВІЧ (1967–1992) Згараюць дні пражытыя і ночы… Згараюць фарбы ў незямным агні… І неба ў хмарах, як у дыме плошча, Дзе […]...
- Вяжу свой лёс Вяжу свой лёс – штодня, штоночы Ствараю ўзор свайго жыцця. Гляджу, як меншае клубочак – Гадоў адведзеных працяг. І бачу […]...
- Лета вятрыскам суворым Лета вятрыскам суворым, вільготным Кранаецца рэхам паўднёвай вайны. І тыя, хто быў, маладым і нязгодным — Ліпень ўсё роўна забраў […]...
- Асенні лес Аляксея Пысіна Асенні лес. Паэтаў сум Застыў на голлі апусцелым, I птушкай роспачы прысела На ім пара журботных дум. Замёр і сцішыўся […]...
- Ноч над зямлёю Над зямлёю ноч паўстала, Цемра над зямлёй. З неба бляск яна прыбрала, Кліча цішынёй. Не відаць ужо праменняў, Светлай вышыні, […]...
- Я будаваў свой карабель Я будаваў свой карабель. Ды дзе мне плыць? Усюды мель… І ён вялізны быў Бы гмах, Ды чэрап быў на […]...
- СЦЯНА СЦЯНА Цёмна ў мяцеліцу, вецер і снег, Шлях толькі быў – заблудзіў чалавек. Ногі у гурбах, ня чуецца цвердзь, Ў […]...
- Чуеш, каханая, долу спускаецца вечар Чуеш, каханая, долу спускаецца вечар: Чорнымі крыламі сад вечаровы калыша, Рукі цалуе, у вусны ўкладвае вершы – Ціша. Подыхам лёгкага […]...
- Ён нарадзіўся ў дзень вясновы Ён слухаў волжскіх хваль размовы Пад іх напеў ўздымаўся, рос… Ён нарадзіўся ў дзень вясновы, I свету ён вясну прынёс. […]...
- Маўчанне бывае рознае Маўчанне бывае рознае. Адны маўчаць таму, што вельмі асцярожныя, – баяцца розных табу. Маўчанне бывае рознае. Маўчаць занадта цвярозыя. Скептыкі […]...
- Скупое лета на цяпло Скупое лета на цяпло, Але было яно, было, Хапала сонца квеценi. Буяла, пенiла, цвiло i прабiвалася, расло,- Хоць i не […]...
- Два самотныя лісты Два самотныя лісты Уваскрэслі з нематы, Нібы гэтыя лісты – Я і Ты. Лісце падала з галін, Адлятаў апошні клін, […]...
- Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...
- Лета на сене … Ці спалі вы хоць кольвечы на сене? Калі не, то шмат чаго згубілі… Яно-та, канечне, ня белая пуховая пасьцель. […]...
- Людзі лета з палеткаў пазвозілі Людзі лета з палеткаў пазвозілі, Гул гарачых матораў заціх… Асцярожна хадзіце па восені, Па завулках яе залатых. Хай палае няяркі […]...
- Здаецца, скончылася лета Здаецца, скончылася лета, Хоць на дварэ шчэ красавік. У сумным позірку паэта Мільгне і знікне светлы блік. А пад нагамі […]...
- Запаволіць свой ход гадзіннік Запаволіць свой ход гадзіннік. Закуру я зноў у адчаі… – Што так мучыш сябе ты, сыне?.. Ну, чаго табе не […]...
- Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный, Лыжкой чэрпаю долю свою, А яна ідзе прасторам няторным, Усё на горку, наўпрамк, […]...
- Страціў лес свой зімні чуб Страціў лес свой зімні чуб, Ліст растраціў да манеты… I стаіць адзін адзеты За акном іржавы дуб. Дуб-мярзляк, скупеча-дуб Шмоццем […]...
- Я вярнуўся ў свой стан Я вярнуўся ў свой стан. Я цябе зноў не бачу. Наша шчасце – падман. Ужо ні што не перайначыш. Усё […]...
- Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
- Канцы з канцамі ледзьве зводзіць лета Канцы з канцамі ледзьве зводзіць лета – няўжо прырода гэткая скупая? To луг травою буйнай не адзеты, то пчолам мёду […]...
- Як распазнаць свой дзень апошні Як распазнаць свой дзень апошні, Каб, не губляючы хвілін, Усю душу, нібыта грошы, Раздаць на добры успамін? Каб напярэдадні расстання […]...
- Кожнаму адмераны свой час Кожнаму адмераны свой час, Мы нараджаемся і паміраем. Што застанецца пасля нас, Мы самі выбіраем. Адныя з дня ў дзень […]...
- Душа ізноў шукае словы Душа ізноў шукае словы, Каб на ўспамін зарыфмаваць Непараўнальны пах ліпОвы – Зямлі і неба благадаць. Глынеш раз-пораз дзеля спробы […]...
- Водар мовы Кавярня напоўнена водарам смачным, Салодкіх пірожных, сіропамі з вішань. Праменнем ляціць ен ў цела нябачна, І разумееш, што розум тут […]...
- Свой лёс мы самі выбіралі Свой лёс мы самі выбіралі Не на гады, а на вякі. З усёй Расіі паміралі За Беларусь бальшавікі. Я не […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...