Верш Правапіс
Як гаворыцца, так і чуецца,
А як чуецца – так і пішацца.
Не напісана – не друкуецца,
Так і гутарка хутка сцішыцца.
Што рабіці мне, расказаць каму,
Дзе ж тут роднае зразумеецца?
Калі ўсё сваё па-чужынскаму,
За траву ніжэй ніцма сцелецца.
Што не сказана – не пачуецца,
Бо нячутнае і не слухаюць.
Сам сабою лёс не збудуецца.
Сэрца поўніцца жалем-скрухаю…
Збажына нідзе не калышацца,
Што пасеена – ўсё марнуецца,
Бо як чуецца, так і пішацца,
А не пішацца і не чуецца!
1997
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- А БЕЛАЯ РУСЬ ПіШАЦЦА ЗЛіТНА Вы не з Палесся? – Не, мы з Міншчыны, Такія ж вёскі, справы звычныя. Такія ж людзі з працай у […]...
- Адгукніцесь, мае касавіцы Адгукніцесь, мае касавіцы, Прывядзіце сенажные дні, Па рыпучых, рыпучых масьніцах Доўгай памяці годаў маіх. Прывядзіце сяброў ад дзяцінства, Ад юнацства […]...
- На ростанках Ты скажы мне, цьма глухая: Доўга будзеш ты ляжаць? Доўга будзе думка злая Сэрца жалем калыхаць? Не шумі ты, лес […]...
- Чалавеку не добра ў жыцці аднаму Чалавеку не добра ў жыцці аднаму, Сэрца, кветка нібы не раскрытая, Нехапае ні сілы, ні шчасця яму, Сэрца-кветка дабром не […]...
- На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы, Побач з імі сонечныя прамені. Ты ніколі не адыходзіш ад мары, Ты заўсёды […]...
- А сэрца да сэрца бліжэй і бліжэй Сьцяжына бяжыць басанож да людзей. Дзе жэўрала свечка, там поўніцца дзень Крынічнай вадою гаючых надзей. А сэрцу да сэрца ўсяго […]...
- БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...
- Другімі сказана даўно Другімі сказана даўно Усё, што я прамовіць меўся, І мой радок застыў, сумеўся, Згубіў чарговае звяно. Шчэ не народжаны, ды […]...
- Монаспектакль Святло падае ніцма як толькі можа падаць зніч атручаны каханнем Святло праз шкло працінае вочы дзідай так, як інквізітар ахвяру […]...
- Сэнс жыццевы Ты жывеш разумеючы мала, У жыцци табе што патрэбна? Скачаш з мары на мару у паветры… Людзи – людцы, а […]...
- Здаецца, сказана даўно Здаецца, сказана даўно табе і добрага, і злога, а я чакаю ўсё адно імгнення радасці такога, калі растане стылы лёд, […]...
- Вясновае Я кветкі першыя збіраю, Бяру пясчотна іх у жменю, І сэрца поўніцца да краю Вясновым ціхім задуменнем. Твар медуніцы, ледзь […]...
- Тут памірае любоў Забойства, забойства!! З крывёю і вогнішчам. І слёзы з вачэй Перад цмяным позіркам. Малога хлопчыка Абдувае полымем. Плач! Гора! Стогны! […]...
- Жоўта-чорны знак, ахвярай на сняданак Жоўта-чорны знак, ахвярай на сняданак Сонечнай ўсходняй калатэчай У вечную рэчку Спрэчкай дапасаванай да заганай вячэры Ніцма, спусціўся долу На […]...
- А ты пішы А ты пішы ня слухай нікаго а ты пішы як пішацца радная душа мая усе да аднаго імкнуцца да зачыненага […]...
- Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...
- Адвыкаю ад цябе Адвыкаю ад цябе. Сьмех і голас забываю. І надзей ужо ня маю Лашчыцца ў тваім цяпле. Адвыкаю ад цябе. Сэрца […]...
- Якія песні ні спявай Якія песні ні спявай, Якому Богу ні маліся, – Калі ўжо сказана: “Бывай!”, – Вярнуць былое не імкніся. І як […]...
- Заснула стомлена душа Заснула стомлена душа, Зняла блакітнае адзенне, Садрала скуру пры падзенні… Заснула стомлена душа. І сэрца не стукоча ў тахт, І […]...
- Зімовыя кветкі Над зямлёю зімовы вечар, Нібы птушкі вялізны цень, І я крочу падняўшы плечы, Вельмі стомленая за дзень. Не чакае ніхто […]...
- Сасна шаптала баравая Сасна шаптала баравая, І не аспрэчваў мох балотны: “Шляхоў зваротных не бывае Для тых, хто ў сьвет прыйшоў сьмяротным…” А […]...
- Вясковы верасень …У вёсцы ціха. Імжыць-церушыць верасьнёўскі дождж. Нехта, нягледзячы на слоту, яшчэ шчыруе-капае бульбу… Куры, нарэшце, атрымалі волю – дапушчаны пасьвіцца […]...
- Вецер-вандроўнік Вецер-вандроўнік Поўніць прастору Восеньскім смуткам, Жалем пра лета, Што адышло, Прамінула так хутка… …Сонечны водбліск Ў куточку партрэта…...
- Мінскія святы “Мінус дваццаць. Ветрана. І снежна. Вусцішна ад зімняга разбою…”– верш даносам пішацца няспешна. Добра й тое. Добра, што находзіць шчэ […]...
- Залівае кроў крыло слабое Залівае кроў крыло слабое, Як віно абрус у час застольны… Адпусьці мяне, але з сабою, Я хачу з табою чуцца […]...
- Матузкі Матузкі. Я да кволасьці ўсялякай Ніцма прыпадаю, Жальбе малае нястачы Аддаю што маю. Колькі раз на гэтым біўся, Быццам Дон-Кішот, […]...
- ЗОРКА ВЕНЕРЫ Пражытых гадоў не памераць, Не ўзважыць на шалях ніяк, А я прадаўжаю ўсё верыць У зорку Венеры, дзівак… Калі ўжо […]...
- Такая восень чакае побач Такая восень чакае побач, што сэрца поўніцца роем мрой. мяне для шчасця занадта многа. і тых, хто побач цяпер са […]...
- Я бываў у далёкіх землях Я бываў у далёкіх землях Намагаўся глядзець ўпярод Толькі ўсё ж прываротным зеллем Зноў да родных вяло варот Зноў іду […]...
- Таямнічая пустэча Таямнічая пустэча: Штосьці думкі адышлі. Мроя знікла ў далечы, Цяжка стала на душы. Мы ня існыя істоты, што малююць пустату. […]...
- Калі я дапішу апошні верш Калі я дапішу апошні верш І духам узнімуся над зямлёй, Я палячу туды, Дзе ты Жывеш, Каб стрэцца і развітацца […]...
- Ты, роднае слова Ты, роднае слова, Мне люба і міла, Ты сэрца сабою Маё паланіла. Гучыць зразумела, Так шчыра, так блізка – “Матуля”, […]...
- Ланцуг цягнецца Ланцуг цягнецца: Я да цябе-ты да мяне. Ланцуг поўніцца: Ты мною – я табою. Разгубіліся звёны..-ланцуг скончыўся.. Шукаеш закрыўку? Палянь […]...
- Пракладаю па восені сцежку Пракладаю па восені сцежку – лісце шэпча: паслухай, слухай… І шуршанне самоту цешыць, б’ецца ў сэрца ўспамінамі глуха. Спелы яблык […]...
- “Песню бярыце з сабою!”? “Песню бярыце з сабою!”? Гэтак казаў мне мой дзед. Песня, як хлеб, ? найсвятое, З песняй радней цэлы свет. Песня […]...
- Восеньская песня – пераклад Марыны Влада-Верасень Восені скрыпкі Нудна галосяць Доўга, працяжна, Літасці просяць: Выюць, скуголюць, У сэрца трапляюць, Плачам катуюць, Болем праймаюць. Мярцвяна бялею. Мелодыя […]...
- Спадзявацца “Спалена, як у пустыні,” – Ты казаў з нейкім жалем Ды горам, Вельмі добра схаваным, глыбока, Толькі проста, не ў […]...
- Чорнае з золатам Чорнае з золатам прыкіпела да лісця, Да крывога месяца, навечна прыкутага, Апошнія ночы небу даліся Сталёвымі слязьмі і зорнымі пакутамі. […]...
- Першая маршчынка Першая маршчынка Сьлед свой правяла… Дзе ж мая дзяўчынка, Што, як мак, цьвіла? Той, хто поплеч крочыць, Зблізу не відзён. […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ СТРАЛЬЦОВА (14.02.1937-23.08.1987) Як сонца ў ранні напаўняе неба, Ты ў вершы кроў пераліваў сваю. Але каму сягоння гэта трэба? Не ведаў […]...