Верш Асенні лес Аляксея Пысіна
Асенні лес. Паэтаў сум
Застыў на голлі апусцелым,
I птушкай роспачы прысела
На ім пара журботных дум.
Замёр і сцішыўся прастор.
Адно – трывожнае маўчанне
Зямлі і неба развітанне
Стары ў сабе хавае бор.
А над знямелай цішынёй
У небе хмарка ціха ўецца,
Ёй блізкаю душой здаецца
Лес за туманнаю сцяной.
О вечнай мудрасці пара!
Твой час салодкі, хоць і горкі…
Хоць стынуць рэчкі і узгоркі –
Гарыць калінаю зара.
Не безнадзейны дзятла стук –
Зноў крокі ловіць позірк сонца.
Жыццё ж, жыццё гарыць бясконца
Праз немату асенніх мук.
“Асенні лес, асенні лес.
Густых рабін бяздомнае святло…”
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Асенні пераспеў Асенні пераспеў, як развітанне З Радзімай – для каго і назаўжды, Асенні пераспейў, як спеў чакання, З радзімага гнязда – […]...
- Горад асенні, горад настылы Горад асенні, горад настылы, Льдзіна пасцелі выстудзіць жылы, Нібы ў магіле на самым дне, Холадна мне. Ці засынаю, ці паміраю? […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- Асенні сум Асенні сум. Дажджынак плач. У одуме заціхлі дрэвы… А я прашу цябе: “Прабач – Трывожу часам без патрэбы”. Прабач, што […]...
- Асенні лес Весь зіхаціць асенні лес, Гэта царства спакоя і фарбаў, І ў ім мы нібыта ў сне Пад ўладай яго дзіўных […]...
- Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...
- Асенні вечар На лістоце – кроплі, на траве – расінкі, падаюць з нябёсаў дробныя дажджынкі. То ж асенні вечар – надыходзіць рана, […]...
- Дзень асенні змаўляецца з бабіным летам Дзень асенні змаўляецца з бабіным летам: Пералічвае золата ў шатах бяроз І страсае падатак – жывыя манеты – За гадзіны […]...
- У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...
- Васільковы стан Асядзе пыл сцяжын далёкіх, У душы паселіцца спакой… Праз каласы палёy’ жыццёвых Стан васільковы маніць твой. Калісьці ён такі далёкі […]...
- Актава Свяці, кахання чыстая зара! свяці – пачуццяў сэрцаў не азмрочвай – над доляй плугара і песняра і над высокай доляю […]...
- Цалую твой партрэт Цалую твой партрэт – у смуце, у журбе. МілЕнькі! Белы свет сышоўся на табе! Забойны гэты клін не выштурхнуць нічым: […]...
- Рушанне Ёсць у прыродзе час асенні – рушанне, калі звяры вылазяць з нор сваіх, вужыныя сцяжынкі ўзварушаны хадой істот відушчых і […]...
- Дарагая Пазірні, паглядзі, дарагая: Ціха ў небе зара дагарае. Хоць зязюля куе звонка ў гаі, Дагарае зара, дагарае. Золь, нягоды я […]...
- Паглядзім у вочы… Памаўчым Паглядзім у вочы… Памаўчым… Усміхнёмся, як у час спаткання. Што – жыццё? Ўсяго салодкі дым, У якім губляецца змярканне. І […]...
- ДРУГОЙ – Ты прабач мяне, Сяброўка, Толькі зараз я не твой. Светліць месяца падкоўка Мне сцяжынку да другой. Бо спынялася імгненне […]...
- Чаромха Чаму ў цвіцення час кароткі заўжды мяне хвалюе штосьці? І для мяне твой пах – салодкі, як успамін аб маладосці. […]...
- БАЛАДА АНДРЭЯ МРЫЯ (1.09.1893–8.10.1943) Ты едзеш на Радзіму паміраць– Такую радасць даў табе Гулаг. Наўкол снягі і, нібы кроў, зара За цягніком па […]...
- ЗОРКА ВЕНЕРЫ Пражытых гадоў не памераць, Не ўзважыць на шалях ніяк, А я прадаўжаю ўсё верыць У зорку Венеры, дзівак… Калі ўжо […]...
- Ля аціхлай ракі Ля аціхлай ракі, Там, дзе пасвяцца коні, — Цёплы дотык рукі На вякі запалоніць. Там цяпло дабрыні З першым промнем […]...
- У калыханку сыну Свет мой – голенькі ды босы, Мой бялюткі бацянок, Засынаеш, як дарослы, – Пад галоўку кулачок. Спі… Зырчэйшая за лотаць […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- За імгненнем бяжыць імгненне За імгненнем бяжыць імгненне, Нібы кадры нямога кіно. Вечнасць грае ў тэатры стварэння, Нараджаючы цень і святло. За хвілінай мінае […]...
- Адзвінела павуціна Адзвінела павуціна Над абрусам мурагоў… Восень выткала хусціну Над шаломамі стагоў. I рукою чараўніцы Сыпанула ў бор агню, Дзе бярозкі-маладзіцы […]...
- АСЕННІ ЭЦЮД Восень аглухлая ходзіць сцежкамі, Гордая, нават не размаўляе. Бы перамогай над летам цешыцца, Злосная ходзіць – і лісце шпурляе. Дзесьці […]...
- Асенні баль Апошні баль асеніі… Паўсюды таньчыць лісце, Зняважыўшы прыстойнасць ўсё круціцца шалёна. Стары тужлівы вальс нам вецер зноў насвіствае І кружыць […]...
- Асенні дождж Неба хмарныя сутонні выліваюць смутку тоны, і ў імжы халоднай тоне дзень захмураны і сонны. Кроплі ціха шапацелі, на зямлю […]...
- ЧУЛЛІВЫ СВЕТ ЧУЛЛІВЫ СВЕТ Як змог ты сатварыць каханне, Прыдбаць хоць некалькі сяброў – Знаць выканаў наканаванне, Дарогу да сябе знайшоў. Суетнае […]...
- Асенні рытурнэль Верасень залеў самлелых верадам тушыць лета жар, рассыпаны па верасе. На кастрах з бульбоўніку і лісця грэе пальцы золкія кастрычнік. […]...
- БАЛАДА ЦІШКІ ГАРТНАГА (23.10.1887–11.04.1937) Усё ў былым– і слава, і пашана І ўжо дарогі больш няма назад. Ды выбар ёсць яшчэ– быць расстраляным […]...
- Восень – дзiўная пара Восень – дзiўная пара: Па кустах, па клёнах Разгараецца зара Золата са звонам. Ранак выгане туман Да ракi пасцiся, Жураўлiны […]...
- Дашкевіч Галіне Мікалаеўне Галіна Мікалаеўна Дашкевіч- Паляшучка родная мая, Ад Турава, Найды і Людзяневіч Паэзія прачулая Твая. Ад крыніц палескіх – чысты голас […]...
- З нашай біяграфіі А няўжо было ўсё гэта з намі? Даўнімі цяпер здаюцца снамі лапці, хлеб з мякінай – гэта факт, камсамол, калгасны […]...
- Непрыкметна падступіла восень Непрыкметна падступіла восень – Хутка пацямнела неба просінь, Выстылі маўклівыя прасторы, He гарыць касцёр на касагоры I плывуць ад лесу […]...
- Пара бацькоў наведаць Як дрэвы моцна за зямлю Трымаюцца карэннем, Так дзеці у сваю сям’ю Урастаюць у пакаленнях. Калісьці з роднага двара Спяшаліся […]...
- Гады бяруць разбег Гады бяруць разбег. Задумайся глыбока, Прыгледзься да сябе, Прыгледзься пільна з боку Высокай той гары Крутой – Магілы брацкай! Гарачая […]...
- Іранічнае Жыў-быў руплівы вучанік. Чытаў ён груды тоўстых кніг І бездань мудрасці спасціг Ў надзеі сатварыць шэдэўры. Ды небарака быў не […]...
- О, як холадна жыць, Божа мілы! О, як холадна жыць, Божа мілы! Стынуць вусны, ляднее душа. Дай мне сілы, мой Бог, дай мне сілы! Хай загіну […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ АСТАШОНКА (1.06.1954-6.09.2004) Учора-бяздоннае мора, Куды адплываем штохвілі. І нельга вярнуцца з Учора, Калі човен твой разбурылі, Спалілі ў самотнай далечы. Твой […]...
- Вячэрняя зара, прамень залёны мары! Вячэрняя зара, прамень залёны мары: жыццё пройшло нядбайна, а ўсёткі нездарма! Пакінуты сляды без усялякай крыўды, што ў ліку пірамідаў […]...