Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Ты пакінь пацалунак свой мне, раставанне, каханне, сон, чараўніцтва

Ты пакінь пацалунак свой мне
і павер, што ніхто не скрадзе.
Наш ланцуг – гэта тонкая ніць
Нам адно аднаго не зманіць.
Хто не чуў, хай не ведае той,
Што ты мой прадсмяротны напой,
Калі сон з неба кінeцца прэч.
Болей хто з нас чакае сустрэч?
Можа ты, а калі гэта я..?
Ненавіджу я слова гульня,
Калі лічаш, што толькі твая.
Накануй мне другое імя.
Я ж убачу агонь тваіх воч,
Калі з плеч шаль апусціць свой ноч,
і бліжэй свежы вецер начны.
і каханне ў расе не тапчы,
Калі сонца нас знойдзе ў сне,
Шэптам нешта скажу я табе…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Ты пакінь пацалунак свой мне, раставанне, каханне, сон, чараўніцтва - Лілі Зайчы