Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Мая песня

Натхнёна я збіраю словаў кветкі.
Іду праз багну праўдзе напрасткі.
А мне б узняцца да тае паэткі,
Што песню жніва склала на вякі.

Шчыруй, пчала мае рукі вясковай.
Спазнала й я, як моцна джаліць серп.
І прысмак горкі ў хлебе верасовым –
Ды ў жнейкі той быў найгарчэйшы хлеб.

Таму і песня з мудрасцю прыроднай
Сабрала боль і краскі каласоў –
Як неабсяжнасць той душы народнай,
Што ў тысячах разліта галасоў.

Жыцця выток – мазольную дарогу –
Паэтка-жнейка ўзрошчвала слязой.
І вырастала споведдзю да Бога
Тая песня з цэпам і касой.

Праз боль яе снапы раслі у бабкі.
Дажынкі – гімнам хлебу-галаве.
А тая жнейка – то мая прабабка.
Або ва мне душа яе жыве.

Таму, каб мне такую песню скласці
І пра свае самотныя часы,-
Ахвярным зернем трэба ў полі пасці…
Душу спатоляць вершаў каласы.
1988

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Мая песня - Ніна Аксёнчык