Верш Час пражна

Ещё вершы:

1. Рок-санет Быццам джына выпусцілі з пляшкі, – Паспрабуй запхні яго назад. Дзіка скачуць голыя мілашкі, Ледзь прыкрыўшы банцікамі зад. Нібы ў […]...
2. Жаданне паэта Жадае маўчання душа, А ранак – у крыку варон, У гудзе машынным шаша, Гучыць дзесьці вальс, нібы сон… Прасцяг – […]...
3. Труна Сярод багны труна, Нібы вежа, стаіць, А ў труне той Яна У сне глыбокім ляжыць, На кургане сядзіць Зачарованы птах, […]...
4. Мой юны птах Мой юны птах! Калі ты ўжо расправіў крылы, І сілы маеш для палету,- Тады ўзлятай. Узмахні крыламі энергічна І паднімайся […]...
5. А вы чулі, аб чым А вы чулі, аб чым шэпча дождж уначы у лістоце таполяў і клёнаў? Што гаворыць вам гром і маланка агнём […]...
6. Зялёны птах Зялёны птах з палоскай жоўтаю удоўж крыла. Згубіла страх, разгубленасць перамагла. Выглядваю штодзень з акна цябе. Ужо дзяўбе крупінкі раннія […]...
7. Варыяцыі ВАРЫЯЦЫІ І Бяскрылы птах у неба не ўзляціць. Бяскрылая душа усё ж імкнецца ў неба… Ды толькі тым, крылатым, хто […]...
8. Вольны птах І зноў рукі – крылы. На мяжы быцця і небыцця світае трывога святая. Болей не будзе абрыдлага болю. Я – […]...
9. Казачка пра зязюлю А вы такую казку чулі? У дальнім лесе ў даўні час Жыла-была адна зязюля. Вось пра яе і будзе сказ. […]...
10. БЕЛЫ ПТАХ Белы птах робiць плаўныя ўзмахi i губляе свой пух на зямлю. Пух лажыцца – на поплаў, на дахi, Белы пух […]...
11. У чабору спытай Шчэ да вечара доўга – далёка, Шустры конік збівае расу. Абсалютна спакойна і лёгка Я зялёную ношку нясу. Водар лесу […]...
12. Ноч скарыла гукі мрояў Ноч скарыла гукі мрояў, пакарыла сенажаць. не бачна жаночых у полі строяў ноч прыйшла малят пужаць. Там дзе хітае вецер […]...
13. Дзеці пустыні ДЗЕЦІ ПУСТЫНІ У свеце блукаем адно, акаянныя дзеці пустыні, І – непрыкутыя – ходзім наўпрост і наўсцяж. І дзе ні […]...
14. Былое адыйшло Былое адыйшло ў прыкметы, Яно, на лёгкіх крылах птах, Ужо спачыло на сёмым небе, Ужо на сямі, далей ляціць, вятрах. […]...
15. Бяссэнсавыя крокі Чорная глыба растопіцца поглядам, І вецер магутны будзе слабей. Пад божым крылом, чутлівым доглядам Напрасткі ступалі глыбей і глыбей. Сцюдзенная […]...
16. Мегаполіс Палымнее начны мегаполіс, нібы прысак, вугольлем вакон. і паветраным змеем паволі узляцеў па-над ім Арыён. Скуль, куды, карагод незлічоны, – […]...
17. Наш шлях Журботныя прагалы, дзе ні гляну, I ў сёлах, і ў лясах. Гарэлы клён схіліўся да паркану, Сам чорны, як манах. […]...
18. Сакавік жывіць корань Сакавік жывіць корань, Красавік квеціць гольле, Май, зялёнай лістоты Накідае з падолу. Мноства птах ды саловак Утуліць шчодрае лета, Дасьць […]...
19. Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...
20. Вішні Вішні Поўнач, сцюжа, вясновыя святы… Л. Геніюш Поўнач, сцюжа, вясновыя святы, Сны і слёзы па твары як соль. Вішні дома […]...
21. Успамін пра дзяцінства Як прыгожа пяе ранні птах, Яго спеў успамін пра дзяцінства навея: Як у ноч, калі гром грукацеў у дварах, Над […]...
22. Зменіцца ранак Зменіцца ранак калісьці аднойчы, Сонца не ўзыдзе над нашай зямлей. І назаўседы заплюшчацца вочы, Згіне жыцце, што завецца гульней. Сэрца, […]...
23. Быў,,Сонца дар,, , як жыцьцядар Быў,,Сонца дар,, , як жыцьцядар У саўковыя часы, Быў трырублёвы,,каленвал,, , Пахмелльля што прасіў. Гула краіна вершалінай Між земляў і […]...
24. Вечны вандроўнік Памяцi Язэпа Драздовiча Пад сонцам I пад Шляхам Млечным Дарога сцелецца радном. Няспешна йдзе Вандроўнiк вечны Мастак, паэт i астраном. […]...
25. Паўночны Мой час і край – маё мяно. Я свой, я звыклы, я паўночны. Паветра мерзлага віно У келіх цемры лью […]...
26. Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
27. Крывія Крывія …і мы на гэтай зямлі, у гэтым краю, праходзілі ўжо раз росквіт высокай самаістай культуры, якая загінула… В. Ластоўскі […]...
28. Ф. Віён,,Я зьведаў сьвет Франсуа Віён: ,,Я зьведаў сьвет…,, (пераклад на беларускую мову). Я знаю мир – он стар и полон дряни, Я зьведаў […]...
29. Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
30. Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
31. Стары млын He пытаюся, куды вядзе дарога, Калі ёсць, дык некуды вядзе… Пэўна, да млына таго старога, Што даўно не меле, а […]...
32. Зноў сцежкай роснаю Зноў сцежкай роснаю праз жыта Крыляю ў далеч, нібы птах, І што трывожыла – забыта, Я дома тут, а не […]...
33. Чыстае, яснае, роднае, светлае Чыстае, яснае, роднае, светлае, скуль узялося яно, непрыкметнае? Можа, з сняжынкі першага снегу? Можа, з дзіцячага звонкага смеху? Можа, са […]...
34. Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
35. БАЛАДА ГЕНАДЗЯ ЦІТОВІЧА (7.08.1910-20.06.1986) Вецер іграе на струнах бяроз. Сонца на снезе, апошні мароз І ўжо вясна недзе там за лясамі, Быццам за […]...
36. Рэчаіснасць Таму што ніколі не зразумееш- ты маленькі сонечны птах, акрапі сваім крыллеўзмахам мой не сталёвы дах. мае ідыёмы простыя- чуллівыя, […]...
37. Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...
38. Пераклад санета 150 У. Шэкспіра Скуль у цябе магутнасці выток – Каб нада мной ўладарыць слабіною І вымушаць, згубіўшы ўласны зрок, Прымаць за праўду спойванне […]...
39. Абяссілелі крылы Абяссілелі крылы, Няма моцы на ўзлёт! Дасягнуць небасхілу Мая мара – палёт. Дакрануцца аблокаў У свабоднай цішы, Без аглядкі навокал, […]...
40. Колеры вянуць у Леце Вецер насіў вясны колеры, Вецер пафарбаваў неба. Добра дзьмуў вецер для лётчыкаў, Ластавак чорных над глебай. Мілы, ты летняе сонца, […]...