Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Успамін пра дзяцінства

Як прыгожа пяе ранні птах,
Яго спеў успамін пра дзяцінства навея:
Як у ноч, калі гром грукацеў у дварах,
Над калыскаю маці сядзіць і мяне ўсе лілея.

Як уранку туман з намі ў хвонкі йграў:
Усе лясы ен укутаў у змроку,
Ні чуваць ні душы з-пад дыхання яго,
Не ўбачыш нічога здалеку.

Як, прышоўшы да рэчкі, сядзеш побач з сасной,
Нахіліўшыся ў задуменні,
Вецер будзе ласкаць лісце дрэў за табой
У паэтычным вясеннім натхненні.

Промні света праб’юцца ў люстэрка вады,
Цветам срэбра яна ўскалыхнецца,
Пасвятлее на дне той рачулкі тады,
І журчаннем сваім нам яна ўсміхнецца.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Успамін пра дзяцінства - Алена Жыдовіч